Kayıp sayfa | Cedi Osman

Bölüm 37

Kayla

Çok kötü bir kabustan uyanmıştım , yatakta doğruldum , terlemiştim ve yüzüm ıslaktı galiba ağlamışım , pek bir şey hatırlamıyordum ama, tek hatırladığım şey annem ve babamdı ama babam iyi değildi sanki annem iyimiş gibi hatırlıyordum .

Derin bir nefes aldım; cedi yatağın kenarındaki ışığı açmıştı hemen
"Ne oldu? Kabus mu gördün? Su ister misin?"
Diye sordu bana yüzümü okşayarak, kafamı hayır diye salladım ve hiç bir şey demeden ona sarıldım , o da hiç bir şey demedi ve yatağa yattı tekrardan ve bana sıkıca sarıldı.

"Beni hiç yalnız bırakma olur mu ? Çünkü sana çok ihtiyacım var tamam mi ?" Dediğimde saçıma bir öpücük kondurdu ,
"Asla bırakmam kayla o hata bir kere olur " Dediğinde içimde bir güven ve huzur hissetmiştim ama strese girdiğim her zamanki gibi çok kötü midem bulanmıştı , yataktan çabucak kalktım ve resmen kendimi içeriye attım , sadece kapıyı kilitleye bildim ve resmen içim dışıma çıktı diye bilirim , ben niye hep böyleyim amk ?

Cedi kapıda bekliyordu beni , çıktığımda yüzümdeki saçı kulağımın arkasına koydu ve bana baktı " yine stres mi ?" Diye sorduğunda kafamı salladım , sarıldı bana ve kafasını başımın üstüne koydu
"Sen şimdi çabalasan da uyuyamazsın , Hadı hazırlan güneşin doğuşunu sahilde izleyeceğiz , benim nişanlımın yüzü gülecek o kadar"
"Delisin cedi" dedim ve güldüm
"Evet deliyim sana deliyim doktor hanım, tedavisi var mi ?"
"Salaksın cedi" dedim ve güldüm yine
"Ama sende hep aynı cümleyi kurmaya başladın be ! nokta noktasın cedi"
"Bebeksin cedi" bu sefer gülmemek için tuttum kendımı.

Hemen üstümü giyindim ve sahile gittik ;
Hava henüz karanlıktı , kumların üstünde öylece oturduk denizi seyrediyorduk susmuştum ve dalmıştım yine
"Yapma ama kayla , Gül biraz biliyorum çok zor bir durum ama kendini bu kadar üzme seni öyle görmeye dayanamıyorum ben"

Buruk bir şekilde gülümsedim ve başımı omuzuna yasladım
"Üzgün değilim , sadece korkuyorum cedi artık o kadar sert bir şekilde sorunlarla uğraşma gücü kalmadı bende ve korkuyorum , sanki annem masum olan taraf olacak ve benim yıllarca siğindiğim ve ondan güç aldığım doğrular darma duman olacak , yine kaybolacakmış gibi his ediyorum"
Ellerini omuzuma attı
"Bu sefer ben yanındayım kayla Altındağ"
"Biliyorum"

Ona yaslandım ve öylece denizi izledik , dalgaların sesi ve o görüntüyü cedinin kucağındayken yaşaya bilmek gerçekten çok huzur vericiydi  .

^^^^^^^^^^
-8gün sonra-       Amerika ; NewYork

Sonunda öğle yemeği saati gelmişti , çok yorulmuştuk üstüne bende sakatlanmayı başarmıştım , bu gün zincirleme trafik kazası olmuştu ve acil resmen savaş alanına dönmüştü üstüne birde çaylak yeni gelen bir hemşire bir hastayı bozuk olan sedyenin üzerine almişti , hastanın düşmemesini sağlarken elim burkulmuştu , önlüklerimiz üzerinde biraz kan lekeleri de vardi , kantine uğramadan odamıza doğru gittik yedek önlüklerimizi giymek için .

Odamıza girdiğimizde yeni gelen ,acilde ve hastaların yanında bizlerin gözetimi altında olan asistanları gördük birbirlerine yaslanmış uyukluyorlardı, ilk sene bizim yaşadığımız öldürücü nöbetlere maruz kalmışlardı , biz ilk defa 4 iş gününü gece kalmadan geçirmiştik ve bu harika bir şeydi ama illaki bizde tekrar nöbete kalacağız ;
Birbirimize bakıp güldük ve sessizce işimizi halledip çıktık odadan .

Kantine doğru giderken başım çok kötü dönmüştü , duvara yaslandım ama hemen geçti "kay iyi misin ?" Diye sordu nick hemen
"B6 serumu takalım mi sana ? Çok sik oluyor" diye ekledi sara , kafamı iyim diye salladım.
"Yok iyim , geceleri uyuyamıyorum pek ve açim şimdi , BANA YEMEK VERİN" dedim gülerek ortamı yumuşatmak için , nick yoluna devam etti ama sara baya şüpheli bir şekilde bana baktığını his etmiştim , dengem bozulmuştu çok sinirliydim ve gergindim niye mi ? Anlatayım .

-2gün önce-

Danışmadan çağrı almiştim ve oraya gitmiştim, annem karışımdaydı benle konuşmaya gelmişti , hastanenin arkasındaki dışarıda olan  
Masalara gitmiştik , karşılıklı oturduk ifadesizce ona baktım
"Konuşmaya başlasan iyi olur çünkü çağrı alırsam gitmek zorundayım ve ikinci defa konuşmak istemiyorum." Dediğimde kafasını salladı ve bana baktı derin bir nefes aldı ve başladı konuşmaya.

"Bak kayla amacım zorlama bir şekilde hayatına tekrar girmek değil , sadece artık gerçeklerle ilgili konuşmak istedim beni kötü hatırlama diye çünkü bu bir anneye en büyük ceza" dediğinde hiçbir şey demedim sadece öylece ona baktım .

"Babası Türkiye'de çalışan genç yabancı bir kızdım lisede ve pek arkadaşım olduğunu söyleyemezdim, babanla tanıştık çok güzel günler geçirdik birlikte , sen ve cedi gibi sonra aşık olduk ve belki en büyük hatamızı yaptık
Çok genç yaşta evlendik ve sen çok erken yaşımızda bize geldin kayla ben 19 yaşınaydım oda 20 yaşında olan biriydi hiç kimseyi dinlemedik , hani aşk her şeye yeter sandık belkide."
Sinirlenmiştim artık
"Ben bunları biliyorum sonra bunladın beni paçavra gibi kenara bırakıp gittin!" Dediğimde kafasını hayır diye salladı .

"Biz hiç bir zaman mutlu bir aile olmadık kayla ! Herkesten saklaya bildik senden bile ! Aman itibarimiz zedelenmesin diye"

"Evet hiç mutlu değildik çünkü sen hep bizden uzaktaydın , ben hiç bir zaman anne nedir bilemedim !"

"Sana uzak davranmış ola bilirim Çünkü acı çekiyordum ! Ama her zaman senin için savaştım , onlarca kez aldatıldım her Allah'ın günü psikolojik şiddete uğradım ama artık dayanamadım , senin için hep dayandım ama sen artık büyümüştün"

Sözleri resmen Tokat gibiydi babam?! Ama şaşkınlığımı korudum
"Diyelim ki öyleydi sana inandım , babam öyle şeyler yapıyordu , ama sen beni bırakacak kadar güçlü görünüşsün belli  , o zaman sizi ayrılmanızı kaldıra bilirdim neden beni bıraktın ?!"

"Boşanmak istedim kayla sen 11 yaşındayken bile yapmak istedim ama ben güçsüz taraftım 2 defa dava açtım ama velayeti alamadım , eyer boşansaydım seni hiç bir zaman göremeyecektim , dayandım çok dayandım hemde ama yapamadım"

bir kaç belge koydu masaya , bunlar velayet içindi , doğru söylüyormuş , resmen allak bullak olmuştum her zamanki gibi !

"Babam öldükten sonra , miras davası aça bildin ama, yeni bir aile kura bildin , kızın oldu , beni çok umursamışsın belli  !çok kötü şeyler yaşamışsın ama bu beni yalnız bırakmadığın anlamına gelmiyor !" Hiç bir şey diyemedi , diyemezdi de!

"Ama kayla..." sozunu bitirmesini izi vermedim sesini bile duymak istemiyordum artık kalktım ve oturan anneme baktım
"YETER ! Sus artık BİRAK PEŞİMİ ! Yoruldum artık her şeyden herkesten, senden , sizden geçmişimdem , beni sevdiğini söylüyorsun eyer seviyorsan artık karşıma çıkma, yalvarıyorum çünkü artık GÜCÜM KALMADI ANNE!"
Dediğimde yüzüme bile bakamıyordu .

bir şey demesini beklemeden hemen hastaneye doğru koştum , koridorda öylece yürüyordum hiç bir şey his etmiyordum , bu sefer sadece annem değil babamda beni arkamdan vurmuş gibi his ettim ama yine dik duracağım , acile doğru yürüyordum ama başım çok kötü dönmeye başladı belkide artık vücudum mile kaldırmıyordu , duvara yaslandım o sırada sara geçiyordu oradan ve beni gördüğünde zorla oturtmuştu , toparladığımda her zaman yaptığım şeyi yaptım kendimi işime verdim ve hiç bir şey olmamış gibi davrandım .

————
HELÖ
İki gündür bölüm yazasım hiç yoktu:)

Cedi, Ebru konusu gerçekten sinirlerimi bozdu , geçen bölümlerde kötü eski sevgilimizi onu sevdiğim halde deniz yazmıştım ama Ebruya değiştireceğim :/

Kadına şiddet olayına hiç gelmiyorum bile ! Ben Türkiye'de yaşamıyorum ama çok üzüldüm bu duruma , dünyanın her yerinde kadın haklarının bu kadar görmezden gelinmeside çok komik yanı !

Neyse bölüm nasıl olmuştu ?