MÜDÜR ODASI (ASKIDA)

■ 6. Bölüm ■

Muti: Volkan

Sabahtan beri yatağımda düşünüyorum, kim olabilir? Beni kim, neden takip etmek istesin ki?! 

Filiz abla bana bunu dediğinde aklımda tek bir isim vardı, Çağrı. Kimdi bu çocuk Allah aşkına?

Yine düşüncelerime daldığımda oflayarak yatağımda doğruldum, yatağımın yanındaki komodinde duran siyah abajuru yaktım ve ellerimi başımın altına koyarak tavanı izlemeye başladım.

O sırada telefonuma gelen bildirim sesiyle tekrar doğruldum,

*ÇİÇEĞİM kişisinden bir yeni mesaj*

Ekranın kilidini çözüp mesajı açtım,

"Ceren sabahtan beri seni arıyordum, en son babandan öğrendim, Ozan intihar'a teşebbüs etmiş durumu nasıl?" Ah Ozan, tabii ya ben onu unuttum. Çatlak kafam gerçekten bazı şeyleri unutuyordum -ki bunlar genelde çok mühim şeyler oluyordu- Ozan neden intihara teşebbüs etti acaba?

"Evet intihar etmeye kalkmış salak. Yanına gitmiştim, durumu iyiydi en son."
Saniyeler içinde mesaj geldi

"İyi bari, sen neredesin şimdi?"

"Evdeyim."

"Nasıl ya kim bıraktı ki seni eve?" Volkan'ı düşündükçe içim bir kıpır oldu, ben ne ara bu kadar çabuk sevmiştim ki? Şıpsevdi olduğumu bilirim, ama Volkan... Ona karşı ilginç duygularım vardı, nasıl desem... Daha önce varlığından bihaber olduğum duygular.

"Volkan bıraktı da beni, annesi de o hastanedeymiş..."

"Ooo işi kırıştırdınız mı bari ;)" Yarım ağızla gülümsedim, sanırım biz şimdi onunla sevgiliydik?

"Sanırım biz sevgili olduk." Telefonun başında kahkaha attığına emindim.

"Ya kızım Allah Aşkına senin ne kadar şıpsevdi olduğunu bilmiyoruz sanki, bir Ozan'da bağlandın, bir de Ateş'te. Volkan'ın seni iki günde kendine bağlayabileceğine inanmam." Bu sefer telefonun başında kahkaha atan bendim. Uğraştığımız şeylere bak! Allah'ım sen bize akıl fikir ver.

"Ya Nergis Ateş'i niye karıştırıyorsun ki şimdi?! Hahahaha"

"Ah Ateş ah yaktın bizi, ne hale düşürdün  benim güzel dostumu." Gülmekten gözümden yaş gelmişti, ama gerçekten Ah Ateş Ah...
__________________
7 sene önce,
06.08.2013
İzmir / Bornova

Yazar'ın anlatımıyla

"İyi ki doğdun Ceren, iyi ki doğdun Ceren. İyi ki doğdun iyi ki doğdun, mutlu yıllar sana..." Tam on beş kişi hep bir ağızdan doğum günü şarkısını söyleyip konfetileri patlatmışlardı.

Bugün minik Ceren'in onuncu yaş günüydü ve annesi ile babası onu yazlık evlerinin önündeki büyük bahçede sürpriz bir doğum günüyle karşılamışlardı. En sevdiği insanlar buradaydı, Nergis, Hakan, Annesi, Babası, Ablası, sınıf arkadaşları ve sevdiği kişi, Ateş... Ona karşı olan hislerine bir anlam veremiyordu Ceren.

Herkes pastasını yemişti ve sıra hediyelere gelmişti. Ceren en çok Ateş' in hediyesini merak ediyordu. Herkes tek tek hediyelerini vermişti ve sıra Ateş'in hediyesine gelmişti. Ateş hediyesini verirken, "İyi ki doğdun Ceren." Demiş ve yanağından öpmüştü, Ceren onun bu hareketine kıpkırmızı olurken hediyeyi açtı ve ağzı şokla aralandı. Paketin içinde kırmızı dantelli iç çamaşırı vardı! Ateş de şok olmuş bir şekilde Ceren'e bakarken, o koşarak eve girmişti ve kendini odaya kapatarak ağlamaya başlamıştı. Sevdiği çocuk ona kırmızı, Dantelli bir iç çamaşırı almıştı!