Hongerspelen: nachtmerrie-planning

Hoofdstuk 2

Peeta legt zijn rechterarm onder mijn knieholtes en zijn andere onder mijn schouders. Ik voel hoe zijn spieren opspannen als hij me optilt en ik schreeuw het uit van de pijn als ik mijn arm niet meer kan bewegen en langs mij naar beneden bungelt terwijl het bloed eruit loopt. Daarna raak ik bewusteloos.

Als ik weer bijkom lig ik in mijn bed en Peeta houdt mijn linkerhand vast. Wanner hij doorheeft dat ik weer bij bewustzijn ben gaat hij staan en buigt zich over mijn gezicht. 'Gaat het?' vraagt hij bezorgt. Als ik rechtop probeer te gaan zitten gaat er een felle pijnscheut door mijn rechterbovenarm, hoofd en rug.

'Ja,' zeg ik, terwijl het niet goed gaat. 'Is Willow gewond?'

'Nee' zegt hij. 'Een paar schrammen maar voor de rest ongedeerd.' Hij legt me weer voorzichtig neer en drukt zijn lippen op mijn mond. Hij gaat weer zitten. Daarna klinkt hij weer serieus.

'Katniss,' zegt hij aarzelend. 'Je kreeg weer trauma's en zoals altijd begon je weer alles hardop te schreeuwen.' Ik denk terug aan het moment en zie Willow naast me staan schreeuwen. Willow!

'Wat heeft Willow erover gehoord?' Vraag ik onrustig.

'Blijkbaar bleef je maar doorratelen en ze bleef maar aan me vragen wat dat allemaal te betekenen had dus ik heb ze samen met Rye naar Gale gestuurd. Daar zal ze wat afgeleid worden door Toby.'

Ik denk aan de prachtige zoon van Gale, slechts één jaar ouder dan Willow, mijn metekind en de beste vriend van Willow en Rye. Gale woont nog steeds in 2 en is ondertussen getrouwd met Myriam.

'Is Haymitch met hun mee?' vraag ik.

'Nee ze zijn alleen gegaan, Willow wou het eens alleen proberen en ik vertrouwde haar, ik ben alleen meegegaan tot aan de hovercraft. Gale zal hun opwachten aan het station. Ik heb het aan hem gezegd en hij zal Willow niet antwoorden als ze ernaar vraagt.'

'Goed dan,' zeg ik opgelucht.

'Katniss,' zegt Peeta terwijl hij mijn wang streelt. 'Ooit zullen ze toch ons verleden te weten komen.'

'Ja dat weet ik, maar... ' Ik zucht.

'Ik weet het, Katniss. Ik ga wat voor je halen.' Zegt hij en gaat naar beneden.

Ik weet dat ik Willow kan vertrouwen maar ik heb er toch een raar gevoel over in mijn buik. Ik heb hun nog nooit alleen ergens naartoe laten gaan. Er kan toch niks verkeerd gaan, Peeta gaat mee tot aan het station, Rye en Willow zitten in de hovercraft, op het station in 2 staat Gale te wachten. Er kan niks gebeuren. Denk ik. Nu zijn de stations aangepast zodat er niet alleen treinen maar ook hovercrafts doorkomen. Hovercrafts worden voor vooral gebruikt als men naar verre districten reist, ze zijn veel sneller dan treinen. Panem bestaat nog steeds uit 13 districten -District 13 wordt alleen nog maar voor industrie gebruikt- en het Capitool. Maar nú is er vrijheid, kan iedereen zomaar naar ieder district reizen, gaan wonen waar hij wil, zeggen wat hij wil en ga zo maar door. Paylor is nog steeds president en daar heeft niemand bezwaar tegen. Peeta komt weer boven met een dienblad in zijn handen. Hij voert me muntthee en kaasbroodjes totdat ik niet meer kan en gaat daarna naast me in bed liggen. 'Als je beter bent gaan we ook naar Gale en Myriam,' belooft hij me. Ik ben te moe om antwoord te geven en val in zijn armen in slaap.

Ik wordt verward wakker als Willow op me ligt te springen. Wanneer ik haar bezorgde gezichtje vlakbij het mijne zie trekt een pijnscheut door me heen. 'Zeg het! Zeg het! Zeg het!' schreeuwt ze alleen maar. Met een zucht ga ik rechtop zitten en trek haar op mijn schoot. 'Goedemorgen lieveling...' Begin ik. 'Uh... We zullen we maar eens gaan ontbijten hé.'

'Maar ma-am!' begint ze te ratelen. 'Je gaat het me toch nog vertellen hé?'

'Je vader heeft ontbijt klaargemaakt.' Probeer ik weer. Ik sta op terwijl ze hevig in mijn armen begint te spartelen en aan mijn pyjama-blouse begint te trekken. 'Hey kleine meid,' zeg ik tussen haar gejammer door. 'Deze pyjama is net nieuw.' Ik probeer mijn stem plagerig te laten klinken en niet te laten trillen.