Schim achter de Kroon (Vilori #1)

Hoofdstuk negen

'Mag ik hem al vermoorden?' Terrence's stem kraakt door de speaker van mijn telefoon.

'Wow. Dat is ook een manier om een gesprek te openen. Goeiemorgen, Teron.'

Ik hoor mijn grote broer aan de andere kant van de lijn lachen. 'Ik heb in ieder geval je aandacht.'

Ik grinnik. 'Die heb je inderdaad. Maar wie wil je eigenlijk vermoorden?'

'Aiden,' zegt Teron op de meest serieuze toon ik hem in tijden heb horen gebruiken.

Ik kan mijn lachen niet inhouden. Ik proest het uit. Van verschillende kanten zie ik een aantal van mijn medestudenten mijn kant op kijken. Misschien is het schoolplein niet de beste plek om dit soort gesprekken te voeren.

'Ik neem dus aan dat Kendrick je verteld heeft over wat er dinsdag is gebeurd?' Het kon ook niet anders dat Terrence er op een bepaald moment over zou horen.

'Natuurlijk heeft Kendrick het aan me verteld. Kent is mijn beste vriend. Er mag dan wel een oceaan tussen ons inzitten, maar Kent en ik spreken elkaar iedere dag. Ik moet toch op één of andere manier mijn kleine zusje in de gaten kunne houden als ik haar niet kan komen bezoeken.'

De Koning heeft mijn moeder en mijn broer verboden om me de komende drie maanden op te zoeken in Fameon. Hij vindt het belangrijk dat ik eerst goed wortel in Fameon voordat ze op bezoek komen. Ik denk dat hij gewoon bang is dat ik weer met mijn moeder en broer terug naar Ierland glip als ik de kans krijg. Voor iemand die me met enige regelmaat laat weten dat mijn aanwezigheid in Fameon zijn leven ingewikkelder maakt, wil Aiden toch erg graag dat ik hier blijf.

'Ik dacht dat je Aiden altijd wel aardig vond, Teron?'

Terrence snuift. 'Ik vond hem altijd wel aardig. Maar dat was vroeger. Dat was voor hij de revolutionair ging uithangen. Dat was voor hij zichzelf tot koning kroonde. Dat was voor hij per se jouw Tutor moest worden. En dat was voor hij je bij mam en mij vandaan trok. En dan heb ik het nog niet eens over wat hij met je gave heeft gedaan en wat er dinsdag is gebeurd...'

'Oké. Oké. Ik snap het, Terrence.'

'Het is gewoon heel simpel, Avy. Ik beschouwde Aiden allang niet meer als een vriend, maar hij kon ermee door. Alleen toen hij je ook nog dwong om je gave te misbruiken om een gevangene te martelen zodat hij en die engerd van een Meester Gerden een leuke middag konden hebben, ging hij te ver.' Ik kan zijn gezichtsuitdrukking bijna voor me zien. Twee kille blauwe ogen waarvan de blik zou kunnen doden.

Ik zucht. Ik had graag gewild dat de gebeurtenissen van afgelopen dinsdag de doofpot in waren gegaan. Helaas was ik zelf zo stom om het aan Kendrick en Camilla te vertellen. Ik had eigenlijk ook geen andere keuze. Toen Kendrick en Camilla 's middags onze kamer op de Campus binnenkwamen, lag ik voor pampus op mijn bed met een nat washandje op mijn voorhoofd tegen de hoofdpijn. Natuurlijk moest ik toen wel aan hen vertellen wat er gebeurd was.

Er is alleen één ding wat ik voor mezelf heb gehouden. De dood van de Nigrum.

Kendrick, Camilla en Terrence hoeven niet te weten dat de Nigrum dinsdag is overleden na de oefening. En ze hoeven al helemaal niet te weten dat dat kwam door mijn gerommel in zijn hoofd. Ik weet zeker dat ik het beeld van de dode Nigrum niet snel uit mijn hoofd zal krijgen.

'Avy, je bent wel erg lang stil. Je dwaalde weer even af, hè.'

Ik schud mijn hoofd om de gedachten aan dinsdag uit mijn hoofd te krijgen. 'Ja, uhm... Sorry, Teron. Ik ben een beetje druk in mijn hoofd.'

'Het maakt niet uit, Avy. Maar ik moet bijna naar college, dus ik spreek je snel weer.'

Ik mompel wat terug als Terrence ophangt. Het is zo raar om mijn broer nu zo weinig te spreken. Ik ben er wel aan gewend dat ik hem niet iedere dag zie; hij studeert immers al een aantal jaar in Canada. Maar sinds ik in Fameon ben, wordt het steeds moeilijker om in contact te blijven. Fameon is dichterbij Canada dan mijn woonplaats in Ierland, maar Terrence heeft nog nooit zo onbereikbaar gevoeld.