Schim achter de Kroon (Vilori #1)

Hoofdstuk zesentwintig

We gaan met de helikopter. Van alle vervoersmiddelen die het Koninkrijk van Fameon tot zijn beschikking heeft, nemen we uitgerekend de helikopter.

Ik heb al mijn hele leven verschrikkelijke hoogtevrees. Ieder ander kind had nachtmerries over monsters onder hun bed of in hun kast. Ik droomde over hoogtes. Hoge bomen waarin ik vastzat. Het reuzenrad wat op zijn hoogste punt vast kwam te zitten.

Camilla houdt sinds we vertrokken zijn mijn hand vast alsof ik een bange kleuter ben. Ik heb waarschijnlijk verschrikkelijke zweethanden van de angst. Camilla probeert me zo ver te krijgen om te genieten van het uitzicht. Ik heb mijn ogen stijf dicht om kalm te blijven.

De laatste keer dat ik met de helikopter ging, heb ik de fout gemaakt om mijn ogen open te houden tijdens de vlucht. De laatste keer werd mijn hoogtevrees nog een beetje overheerst door mijn angst voor mijn hereniging met Aiden. Dit keer is er weinig om me af te leiden.

De Koning, Dorian, Camilla en ik zijn onderweg naar Colloquia, de stad van de Priori. Camilla en ik zijn opgeroepen voor de Algemene Vergadering van de Provost, waar we gaan stemmen voor een nieuwe Priori. Het is mijn eerste Algemene Vergadering, maar ik kijk er niet naar uit. Ik heb gehoord dat de Vergadering uren kan duren, omdat iedereen zijn zegje mag doen en men het daardoor slecht eens kan worden. Camilla en ik hadden bedacht dat we er samen met Kendrick een uitje van zouden maken. Kendrick kon met ons mee als onze "bewaking". Alleen hadden de Koning en Dorian daar andere ideeën over. Zij zouden met ons meegaan, omdat ze onze Tutors zijn.

Zelf mogen Hertog Rozelle en de Koning niet stemmen tijdens de Algemene Vergadering. Door hun bestuurlijke positie in Fameon hebben ze hun stemrecht verloren. Daarnaast is men in Colloquia ook nog lang niet vergeten dat Aiden en Dorian aanvoerders waren tijdens de Provost-revolutie, een revolutie met het doel om de Priori af te zetten en te vervangen door een regering van Provost.

Colloquia ligt in de bergen aan de westkant van het eiland Vilora. Fameon ligt aan de oostkust. Het eiland is in tweeën gedeeld door een enorm dicht bos. Dat bos is de reden dat we niet met de auto zijn gegaan. De vlucht naar de andere kant van het eiland is vrij kort, maar voor mijn gevoel zijn we al uren onderweg.

'We gaan landen', Aidens stem kraakt over de headset. De Koning is de copiloot tijdens onze vlucht.

Voorzichtig open ik mijn ogen en kijk uit het raam. Rotsig landschap strekt zich onder ons uit als de helikopter langzaam begint aan de afdaling. Mocht er nu iets misgaan, dan blijft er niets van ons over als we op de harde ondergrond crashen. Een goed moment om mijn ogen maar weer dicht te doen. Ik open ze pas weer als ik voel dat de helikopter geland is en het lawaai van de wieken is gestopt. Als ik uit de helikopter stap, ben ik opgelucht om weer met beide benen op de grond te staan. Vanaf de landingsplaats van de helikopter kan ik Het Colloquium al zien.

Het Colloquium, het regeringscentrum van de Priori, is gebouwd in en uit de rosten van de bergen eromheen. Vanuit het dal onder de rotswand waarin Het Colloquium zich bevindt, zou je het niet kunnen zien als je niet wist waar je moest kijken. We voegen ons bij de rest van de mensen die vanuit de stad in het dal komen.

Als we de grote hal van de Het Colloquium binnenkomen, zie ik gelijk een aantal bekende gezichten. Sonja Rozelle, de hoogbejaarde oudtante van Camilla en Dorian is er. Molly Peterson, de bloedmooie jongere zus van Newt deelt thee uit. Ik zie ook een groot aantal vrienden van mijn ouders.

Niemand van hen begroet ons. Het moment dat ons groepje binnenkomt, wordt het stil in de hal. Niemand heeft oog voor Camilla en mij, want alle blikken zijn gericht op De Zwarte Koning en Hertog Rozelle. Degenen onder hen die in Fameon wonen, buigen. Het grootste deel van de mensen kijkt de twee boos na als ze verder de hal in lopen. Voor hen zal De Zwarte Koning altijd de leider van de Provost-revolutie blijven en Hertog Rozelle was toen, en is nu nog steeds, niets meer dan zijn hulpje.