İZMİR | texting | TAMAMLANDI

2.1

" Kızım siz yola çıktıktan sonra öğrendik zaten bizde "

" Keşke yine de söyleseydiniz o kadar yol gelmezdik "

Asu hastalandığı için sözü iptal etmişler ve biz bunu daha yeni öğreniyorduk.

O kadar yolu boşuna gelmiştik.

" Birşey olmaz İzmir hasret gidermiş oluruz işte "

Abimin dediği ile ona sıkıca sarıldım. Ona çok ihtiyacım vardı ama anlatıp onu sinirlendiremezdim. Sinirlendiğin de ne yapacağı belli olmuyordu.

Etrafta Kuzey' i görememiştim. Benim geleceğimden haberi olması gerekirdi.

" Kuzey nerede "

" Kız arkadaşı ile buluşacakmış bu yüzden gelmedi "

Abimin dediği ile afalladım, cidden bu yüzden mi gelmemişti.

" Hadi içeri geçelim "

Başımı sallayıp yavaş  adımlar ile içeri girdim.

\~~/

" Ben artık kalkayım "

Emir' in dediği ile ona döndüm. Nerede kalacaktı , bu arada tanıdığı biri falan mı vardı ki.

" Nerede kalacaksın Emir "

" Otelde kalacağım "

" Saçmalama kal işte burda boş odada var zaten "

" Yok zahmet olmasın ben otelde kalırım "

Dediğine göz devirip hızlıca yanına gidip sarıldım.

" Burada kal işte "

Sarılmama karşılık verdiğin de ayrıldık.

" Tamam o zaman kalıyım "

Gülümseyip önüme döndüm.

" İzmir "

Arkadan gelen ses ile yavaşça arkama döndüm. Kuzeyi görmem ile yüzümde küçük bir tebessüm oluştu.

Bana sarıldığın da karşılık vermedim çünkü kız arkadaşı ile buluşmak için beni karşılamaya gelmemişti bile.

" Özlemişim seni "

Hehe inandım tabi canım özlemez olur musun hiç.

\~<~/

Odam da oturmuş müzik dinliyordum. Abim emir ve kuzeyi odasına çağırıp beni tek bıraktı resmen neymiş erkekleri ilgilendiren şeyler konuşacaklarmış.

Sonra konuşsalar olmuyor sanki. Aklıma gelen ile hızlıca telefonumu çıkardım. Ben anonimi çok özlemiştim , İzmir diyişini güzelim diyişini cidden çok özlemiştim.

Gözümden gelen yaşı hızlıca sildim. Bana bunları yaşatmak için miydi herşey bu yüzden miydi o konuşmalar.

Boynumda ki kolye de elimi gezdirdim. Hiçbir şey net değildi bu yüzden kolyeyi çıkarmak istemiyordum.

O anlık cesaretle yazdım.

İzmir: Anonim olarak kalsaydın keşke en azından bu kadar acımazdı içim

İzmir: Ben sana güvenmiştim Aren herşeyin güzel olacağına inanmıştım

İzmir: Ama sen ne yaptın, o kızı bana tercih ettin

İzmir: Bu kadar mıydı sevdin ?

İzmir: Bu kadar mıydı cidden ?

Hızlıca telefonu kapaltıp kendimi yatağıma bıraktım. Ben onun beni sevdiğini düşünürken o gidip başkasına aşık olmuştu.

Bana neden bunu yapmıştı aklım almıyordu. Telefonumun titremesi ile mesajlara girdim direk.

A: Lütfen böyle deme İzmir

A: Ben seni çok sevdim bu hiçbir zaman değişmeyecek

A: Onu senin yerine nasıl tercih edeyim kızım ben sana aşığım anlasana

A: Ama bunu yapmam gerekiyo cidden üzgünüm lütfen beni anlamaya çalış

Göz yaşlarımı silmeye çalışıp burnumu çektim. Kendimi nasıl toparlayacaktım bi fikrim yoktu.

İzmir: Beni ne hala getirdiğinin farkındasındır inşallah çünkü bana bu yaşattıklarından dolayı pişman olacaksın

Hızlıca telefonu kapalttım balkona çıktım. Hava almaya ihtiyacım vardı, arkamdan sarılan kollar ile elimde olmadan korktum.

" Ne oldu abicim sana nolur anlat bana "

Abimin sesi ile geri dönüp sıkıca sarıldım ona, göz yaşlarımı tutamıyordum artık.

" Abi ben çok kötüyüm "

Sevdiğim kişi gözümün önünde başkasının yanında abi napacağımı bilmiyorum canım çok yanıyor demeyi çok istedim ama diyemedim.

" Kim üzdü benim prensesimi söyle güzelim "

Söyleyemezdim onun ismi ağzımdan çıkamazdı benim.

Abimden ayrılıp dışarıyı izlemeye başladım.

" Başkası için beni bıraktı abi "

" Değmez güzelim kendini üzme "

Demesi kadar kolay olmazsa keşke unutmakta.

" Beni sevdiğine inanmıştım "

Birşey demesine izin vermeden devam ettim.

" Abi beni sevdiğine kadar çok emindim ki "

Bana yeniden sarıldığın da göz yaşlarım yine akmaya başladı.

" Kim güzelim bu ben tanıyor muyum "

Tebessüm edip hiç birşey demedim.

" İyi ki varsın abi "

" Sende iyi ki varsın İzmir' im "

~∆∆~∆~∆

Bölüm sonuuu

Instagram: gamze.dongel

Kitap için açılmış ınstagram hesabı : mey.iz.x