"ton halika dito"
Napalingon ako sa kanilang dalawa nandito kami ngayon sa sala pero hindi ko siya pinapansin dahil naiisip ko parin yung kagabi
"hoy ano palang nangyari sa inyo kagabi?"
Amp madaldal pala tong isang to kaya napatingin kaming dalawa sa kanya
"kasi paglabas mo ng mansiyon ay agad agad yang nagyaya na umuwi"
"wala yun haha wag mo nalang pansinin" para akong lulubog sa kinauupuan ko nang tignan ako ni andrei
"ah hahahaha sige malalaman ko rin yun"
"kumain ka na nga lang"
Napahinto kami nang may magdoorbell napatingin kami sa labas at may nakatayong lalaki doon bigla akong kinabahan dahil alam na alam ko ang tindig na yun
Sinundan ko si andrei nang tingin nang tumayo siya at lumabas ng bahay nanlalamig ako sa kinauupuan ko habang yung kasama ko dito ay walang pakeelam at kumakain lang
Pagbalik ni andrei ay magkasalubong ang kilay niyang tumingin sakin at saka nagderetso sa kusina sinundan naman siya ni tonton doon napatingin ako sa lalaking pumasok sa bahay
"anong kailangan mo william?" malamig na tanong ko sa kanya oo tama kayo si william nga ano naman ang problema ng hinayupak na ito
"i came here to apologize for what happened" napatingin ako sa kanya na nanlalaki ang mata gusto ko siyang sigawan
"huh!" napatawa ako habang nakahawak sa noo ko
"nababaliw ka na ba?!"
"please narealize ko na ikaw parin ang mahal ko" eh gago pala to eh
"mahal? Wow kingina william! Sana naisip mo yan bago niyo ako niloko!" sigaw ko sa kanya napatayo narin ako sa inis at galit ko feeling ko ngayon nanaman nabuhay ang galit ko sa kanya
"im sorry isabella" malumanay niyang sabi at hinawakan ang kamay ko pero iwinaksi ko iyon
"don't call me that! Please just leave i dont want to see you"
"please give me another chance" halos lumuhod na siya sa harapan ko pero hindi ako nagpatinag
"fuck that chance william sa loob ng dalawang taong relasiyon natin! Nagpakamartir ako akala mo ba hindi ko alam ang mga pangbababae mo! Gago ka ba?! Tapos sasabihin mong bibigyan kita ng chance ulit?! Are you insane?! Get out! Kundi ipapakaladkad kita!" buong lakas kong sigaw sa kanya
"just please william ayoko na umalis ka na" naiiyak kong sabi i hate it when my anger turns into tears
Napaupo ako sa sofa lalapit na sana siya pero pinigilan ko
"please ako na nagmamakaawa sayo tama na" and with that dahan dahan siyang tumayo at naglakad paalis tulyan akong napaiyak
Parang bumalik sakin ang sakit sa nangyari roon napahawak ako sa braso ng taong yumakap sakin wala na akong pakeelam kung sino to ang gusto ko lang ay may umalalay sakin ngayon
"shhh tama na" he cares my hair inalo niya ako na parang bata hindinko alam pero nanghihina ako pero alam kong si andrei ito
"gago yun ah" narinig ko namang bulong ni tonton habang hinanhagod rin ang likod ko para patahanin ako
Ilang minuto lang ay kumalas na ako ng yakap sa kanya dahil feeling ko sobra na ako
"okay ka na?" hindi ako sumagot dahil kapag sasabihin kong oo ay obvious namang hindi isinandal ko ang ulo ko at napatingala saka pumikit
"dre hindi daw muna makakauwi sila manang dito" narinig kong sabi ni tonton
Ilang minuto lang ay umuwi na rin si tonton dahil magagabi na
"akyat muna ako sa kwarto" nanghihina paring sabi ko at naglakad na papunta sa taas
Ibinagsak ko ang sarili ko sa kama at pumikit saka umiyak ulit sa bawat pagiyak ko parang hindi nababawasana ang sakit na nararamdaman ko i miss mom and dad ilang minuto rin akong umiyak saka ko inayos ang sarili ko at nagkumot na
Nakatingin lang ako sa kisame feeling ko mag isa ako wala akong karamay dito sa mundo napatingin ako sa pinto nang may kumatok at bumukas sumilip doon si andrei
"kumain ka na"
"im not hungry" pero pumasok siya sa loob na may dalang tray at pagkain umupo siya sa kama ko at tinignan ko siya
Isa lang nararamdaman ko pagnakikkita ko ang taong to mahal ko ata to
"kumain ka na upo ka" inalalayan niya akong umupo kahit wala naman akong sakit binigay niya sakin ang plato at kumain na ako hinintay niya akong matapos kumain
Tatayo na sana siya nang hawakan ko ang kamay niya kaya napatingin siya sakin
"p-pwede bang dito ka matulog?" nahihiyang sabi ko hindi ako makatingin sa kanya
Nang mapagtanto kong hindi siya sumagot ay binitawan ko siya at ginesture na pwede na siyang lumabas
Nanlumo ako nang lumabas nga siya ng walang sinasabi maybe he dont want to sleep beside me dahan dahan akong humiga at niyakap ang sarili kong katawan now i feel lonely again mag isa ako sa kwartong to mag isa ako sa buhay ko
Unti unting lumabas ang luha ko at napahikbi ako pero napunasan ko agad nang bumukas ang pinto napatingin ako kay andrei na nakasilip doon
"b-bakit?" hindi siya sumagot at nakatingin lang saakin
Saka siya naglakad papunta sa kama tinitignan ko lang siya at nakatingin lang din siya sakin saka naupo sa kama
"i...i can sleep here" hindi ko alam pero parang may humaplos sa puso ko
Napausog ako nang magsimula na siyang ayusin ang sarili at humiga sa tabi ko humiga narin ako at may malaking space sa gitna namin
Bakit ganun? Kahit may kasama na ako parang ang lungkot parin na magisa lang ako
Napabaling ako sa bintana at doon tumitig nagulat ako nang parang umangat ang kumot at may mainit na kamay ang yumakap sakin
"you can cry" nanlalaki ang mata ko pero mas unang nagunahang bumagsak ang luha ko saka ako umiyak
Bumaling ako sa kanya ng higa at niyakap rin siya saka umiyak sa dibdib niya pinapatahan niya lang ako habang yakap parin ako
Ngayon alam ko na i feel safe and happy? Feeling ko hindi na ako mag isa napayakap ako ng mahigpit sa kanya
"shhhh tama na im just here" he kiss my forehead shit! Im really inlove with this man
Ilang minuto pa ay napaluwang na ang yakap ko sa kanya dahil inaantok na ako napatingin ako sa kanya na inaantok na
He smiled and gently kiss my forehead my cheeks napalayo siya sakin pero nakatitig lang ako sa kanya ng seryoso saka niya nilapit ang mukha niya sakin
He kiss my lips passionately tinanggap ko iyon i cant deny it i really love this man hindi ko na magawang mabuksan aang mata ko sa sobrang antok
Pero bago pa ako makatulog ay narinig ko ang isang katagang nagpangiti sakin
"i love you zoe"
I love you andrei.