Nagsasawa ka na ba sa mga storyang nababasa, napapanood, at naririnig mo. Hindi ko pinapangakong iba 'to. Pero gagawin ko po ang lahat para mapasaya kayo gamit ang puso't damdamin ko. Enjoy!
Pang labing dalawang ulit ko na 'tong Prologue na 'to. Sana naman magsave na.
Suportahan nyo po ako at ang story ko. Bago lang po ako sa industriya ng pagsulat kaya sana po ay tulungan nyo ako sa bawat adventure ng aking characters. Maraming Salsalamat ;)
◎◎◎◎◎◎◎◎◎◎◎◎◎◎◎◎◎◎◎◎◎◎◎◎◎◎◎◎◎◎◎◎
2014 by nilaalabs1114
All Rights Reserved.
Reproduction or usage of this work in whole or in part in any form by any electronic, mechanical, or other means, now know or hereinafter invented, including xerography, photocopying, or recording, or in any information storage or retreival system, is forbidden without the prior written permission of the author.
◎◎◎◎◎◎◎◎◎◎◎◎◎◎◎◎◎◎◎◎◎◎◎◎◎◎◎◎◎◎◎◎
" Ado. Wag mo akong iiwan. Hindi ko kaya ng wala ka sa buhay ko " umiiyak kong sabi habang yakap kita palikod.
" Tama na Xy. Pakawalan mo na natin ang isa't - isa. Pakawalan mo na ako. Mas lalo ka lang masasaktan! " sigaw mo habang tinatanggal mo ang pagkakayakap ko sa'yo. Alam kong paiyak ka na dahil sa tono ng boses mo. At biglang bumuhos ang malakas na ulan.
" Akala ko ba mahal mo ako? Paano na yung mga magagandang plano natin? Paano na yung pangako mo? Ano?! Ganun na lang kadali 'yon? Ganun na lang kadali sa'yo na itapon lahat ng pinagsamahan natin? Ganyan ka ba talaga? Diba, ikaw pa nga ang nagturo saken kung paano magmahal? " sambit ko sa gitna ng paghikbi ko. I'm shaking. Alam kong alam mo yun. Mahina ako.
Humarap ka saken at hinawakan ako sa magkabilang pisngi ko. " Ginagawa ko 'to para sa ikabubuti ng lahat " bulong mo sakin at pumatak ang luha na kanina pa nangingilid sa mga mata mo. Tinitignan lang kita sa mga mata mo. Your eyes was filled of hurt. Full of sadness, anger. Full of guilt.
I was left alone under the rain that night. Hoping you to comeback. Wishing you won't leave me. But none of this happened. I was a dumbfounded crying baby while the darkness surrounds me. Para akong iniwan ng nanay ko sa kung saan at hindi na muling babalikan. It's like, i have the world at my back, cumbrancing every weight of it. I'am begging for your CHANCE.
Chance to prove you that your descision that leaving me was wrong and make it regret you for the rest of your life. Chance to prove you that I Love You So Much more than anyone... more than anything...
Naranasan mo na bang umibig? Masaktan? At makasakit? Tanong ng lahat. Common na. Pero diba lahat naman tayo nagkakamali, yun nga lang, sa pagkakamali na yon ay hindi natin alam na may mga tao na pala tayong nasasaktan. Sa maliit na bagay at bawat paggalaw natin ay may umaayaw. Na pati mahal natin sa buhay ay mawawala na din. Isa - isa. Unti - unti. Kaugnay nito ang Tiwala ng isang tao na pagnabasag ay hindi na muling kayang ibalik pa. It's just like a paper, once you crumpled it, you cannot fix it and turn it into it's original image. Neat, white, smooth.
But the real question is, Does everyone deserves a SECOND CHANCE? Does everyone needs that SECOND CHANCE? Halinat subaybayan natin ang kwento ng isang binata na nagpabago sa isang dalaga.
Votes, Comments, Shares are highly aplreciated ;)
Support and Spread. Salamat.
-nilaalabs1114
