Zawgyi
,..............,
က်ေနာ္ ဒီအိမ္မွာေရာက္ေနတာ ၂ရက္ရွိp ဆရာတို႔ လည္း စိတ္ပူေတာ့မယ္ အေမတို႔လည္း စိတ္ပူေနေတာ့မွာ ျပန္ဖို႔ အကို ကို ေျပာရမယ္
က်ေနာ္ စဉ္းစားေနတုန္း အကို ၀င္လာတာမို့ အေတာ္ဘဲ ျဖစ္သြားတာေပါ့
''ဟိုေလ အကို က်ေတာ္ကို အိမ္ ျပန္ပို႔ေပးပါလား ေနာ္ အေမတို႔ စိတ္ပူေနေတာ့မယ္''
''တိက္တိက္ေနစမ္း ေအာက္မွာ မနက္စာ သြားစားမယ္''
''မစားဘူး က်ေနာ္ အိမ္ဘဲ ျပန္ခ်င္တယ္''
''က်ေနာ္တို႔က အခုမွ ငယ္ငယ္ေလး ရိွေသးတာေလးေနာ္ ေက်ာင္းလည္း ဆက္တက္ရအံုးမယ္ ဒီ အေၾကာင္းေတြ ေမ့ရေအာင္ေလ''
''မင္းဘာေျပာလည္း ျပန္ေျပာစမ္း''
က်ေနာ္ေျပာလိုက္ေတာ့ သူ က်ေနာ္ကို ေဒါသ တစ္ ႀကီးနဲ႔ ျပန္ေမးတာမို႔ က်ေနာ္ အနည္းငယ္ေၾကာက္မီပင္မဲ့ က်ေနာ္ ျပနိေအာ္ေျပာ မီတယ္
''က်ေတာ္ကို အိမ္ျပန္ပို႔ေပး ဒီအေၾကာင္းေတြ ေမ့ရေအာင္''
''ေအာ္ ေမ့ရေအာင္တဲ့လား အိမ္ လည္း ျပန္ခ်င္တယ္ေပါ့''
သူေျပာရင္း အခန္းတစ္ခါး ေလာ့ ခ်လိုက္သည္ ၿပီးေတာ့ ဗီဒို ကို ဖြင့္ ၿပီး ခါးပတ္ကို ထုတ္ ၿပီး က်ေနာ္အနား တိုလာတယ္ က်ေနာ္ကလည္း မေၾကာက္ဘူး ဆို ၿပီး ေနာက္ဆုတ္ဘဲ ၿငိမ္ေနတယ္
ေျဖာင္း ....ေျဖာင္း.....ေျဖာင္း.....ေျဖာင္း....
ရိုက္ခ်က္ေတြ စိတ္လာတယ္ က်ေနာ္လည္း နာလာတာမို႔ တစ္ေျဖးေျဖးေၾကာက္လာတယ္
''ေတာင္း ..ေတာင္းပန္ပါတယ္ ..မရိုက္ပါနဲ႔ေတာ့ ဟင့္ ..က်ေနာ္အရမ္းနာေနလို႔ပါ''
''အကိုက မလိမ္မာတဲ့ ကေလးကို လိမ္မာ ေအာင္ အ ျပစ္ေပးရံုပါ''
က်ေနာ္ေၾကာေပၚ ေျခသလံုးေပၚ က်လာတဲ့ရိုက္ခ်က္ေတြ ေၾကာင့္ က်ေနာ္ နရံေထာင္ကို တြားသြားမီတယ္ က်ေနာ္ကို အေနာက္က အဆက္မ ျပတ္လိုက္ရိုက္သည္ က်ေတာ္ ေၾကာက္မီတယ္ သူ ရိုက္လို႔ ၀သြား ၿပီးထင္ရဲ့ ခါးပတ္ကို ျပစ္ခ် ၿပီး က်ေနာ္ အခန္းထဲက ထြက္သြားတယ္
YOU ARE READING
ရုန္းထြက္၍မရေသာခ်စ္ျခင္း
Fanfictionလူေတြဟာ ခံစားရ မ်ားလာေတာ့ခ်စ္ျခင္းဆိုတဲ့အရာကေန ရုန္းထြက္ခ်င္ၾကပင္မဲ့့ရုန္းထြက္လို႔မရခဲ့တဲ့သူေတြလည္းရိွပါတယ္ ပမထဦးဆံုး fic မို႔ ေဝဖန္အားေပး ျပီး vote ေလးလည္း ေပးၾကပါအံုး💙💙💙💙
