Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
"keşke zamanı geri sarabilseydik."
"bence hyunjin'den ayrılmakla iyi ettin," dedi önündeki yemeği yemek yerine onunla oynayan seungmin. jisung gülümseyerek seungmin'in tabağına uzandı ve kendi yemek çubuklarıyla onun yemeğinden alıp yine ona uzattı.
seungmin yutkunup gülümsedi gergince ve jisung'un verdiği yemeği kabul etti. utanıyordu, en yakın arkadaşından hoşlanması yanlıştı.
"aslında senin bana onu gözünün tutmadığını söylediğin ilk an ayrılmasam bile en azından şüpheye düşmem gerekiyordu. çünkü şimdiye kadar sen benim hep iyiliğimi istedin."
yine gülümsedi seungmin. bu seferki buruktu. "ben demiştim demeye alıştım artık, sorun değil."
"özür dilerim..." dedi jisung suçlanarak. seungmin tekrardan sorun olmadığını belli etmek için iki yana salladı kafasını. ikisi de karşılıklı olarak tabaklarındaki yemekle oynamaya devam ettiler.
sessizce ve sessizliğin getirdiği gerginlikle birlikte bir süre oturdular öylece. en sonunda seungmin, "doyduysan kalkalım mı?" diye sordu dayanamayıp. jisung onu onayladığında seungmin hesabı ödedi ve çıktılar restorandan.
biraz yürüdükten sonra, "şuraya oturalım mı biraz?" diye sordu önünden geçmek üzere oldukları bankı işaret ederek jisung.
"olur."
oturdular. sustular. oturmaya devam ettiler. konuşmadılar.
"susmak için mi oturduk buraya?" diye sordu seungmin bu sessizliği de bozarak. derin bir nefes verdi bunun karşılığında jisung.
"benden hoşlanıyorsun, değil mi?" en sonunda cesaretini toplayarak bunu sordu.
nefesi kesildi, gözleri öylece kalakaldı jisung'un gözlerinde seungmin'in. tam 10 saniye sonra, "ne?" diye sordu. şimdi ise hızlanmıştı nefes alış-verişleri. her şeyi mahvettiği hissi sahipti kalbine.
"sadece bir soru." dedi önüne dönerek. "ve sanırım doğru cevabı öğrenmenin de tek bir yolu var."
seungmin ne diyeceğini bilemeyerek öylece beklerken jisung da bekledi bir süre. yeniden toplamayı denedi cesaretini ve seungmin'e döndü yine. yaklaştı, yaklaştı, yaklaştı. seungmin yine tuttu nefesini. neler oluyordu?
yutkundu jisung. seungmin de taklit etti onu. gözleri kapandı jisung'un, biraz daha yaklaştı ve en sonunda yapmak istediği şeyi yaparak seungmin'in dudaklarıyla buluşturdu kendininkileri.
bu sefer de öylece durdular jisung ayrılıp da elini seungmin'in kalbine götürene kadar. "çok hızlı." dedi. "sanırım cevabımı aldım."
ardından seungmin'in bileğinden kavradı ve kendi kalbine götürdü ve, "o da çok hızlı." dedi. "normal mi?" diye sordu ardından. "rastgele biriyle de olsa bu kadar hızlı atar mıydı?"
