ABİLERİM

6.BÖLÜM=YENİ BAŞLANGIÇ

Merhaba arkadaşlar

Oy vermeyi unutmayın.

Yorumlarınızı bekliyorum

Medya:-Ah sensiz olmaz ( mutlaka dinleyin)

Bölüm sözü:- Yüreğinde hissedersen, mesafe yoktur...

İYİ OKUMALAR....

.............................................................

HATIRLATMA...

Doktor: Göktuğ Dağdeviren ve Arın Hayat Zorlu %99,9 kardeştir.

Doktor böyle dediğinde herkeste gözlerimi gezdirdim herkesin gözünde umut ve sevinç vardı.galiba sevinç beni buldukları,umut ise onları kabul edicem mi ve beklenen soru sizce kimden geldi.

Alp: Arın ne diyorsun kardeşim.
Göktuğ:meleğim lütfen yanımızda ol.
Mete:ikiz bizi kırma
Ben: peki size bi şans vericem sizi affetmeyi denicem ve sizinle gelicem.

HATIRLATMA SON...

Herkese baktığımda sevinmiş olduklarını olduklarını gördüm.Ama sanki bişe daha varmış gibiydi.Daha dikkatli bakınca sanki bana sarılmak istiyorlarmış gibiydi.Bende hemen onlara kolumu açtım onlarda bunu bekliyomuş gibi hemen sarıldılar.Tabi bizim sarılmamızı bölen şey benim konuşmam oldu.

Ben: size bi şans verdim sizi affetmeyi deniycem lütfen size olan güvenimi boşa çıkartmayın.
Alp: merak etme prenses bundan sonra hep beraber olacağız.
Melih:şimdi söyle bakalım evimize gidiyor muyuz?
Ben: gideriz ama önce yetimhaneye gidip eşyalarımı almam lazım.
Göktuğ: peki önce yetimhaneye gideriz sonrada evimize gideriz
Yiğit: sen artık bizimlesin ya gerisi mühim değil.

Bu konuşmadan sonra hastaneden çıkıp yetimhaneye geldik ben şuanda eşyalarımı topluyorum diğerleri müdürün yanında evrakları imzalıyorlar. İşte hazır valizimi hazırladım şimdi çıkabilirim
Tam kapıdan çıkıcakken telefonumu almayı unuttuğumu hatırladım. Hemen şarjdan telefonum ve
şarj cihazımı alıp aşağı indim.Diğerlerinin beni dışarda beklediğini gördüm.Hemen yanlarına gittim yiğit abi hemen bavulumu alıp arabasının bağajına koydu.

Yiğit: küçük hanım sen benim arabama geç ben geliyorum.

Bende tamam diyip onun arabasının ön koltuğuna bindim oda gelip şöför koltuğuna bindiğinde arabayı çalıştırdı. Eve gelene kadar kimse konuşmadı.Eve geldiğimizde arabadan inip eve doğru yürüdük diğerleride arkamızdan geliyorlardı.Evin kapısına gelince Göktuğ abi kapıyı çaldı. Kapıyı abimlerin yaşlarında bi çalışan açtı. Kıza şöyle bi baktımda mini etek, gömlegin ilk 3-4 düğmesi açık tıpkı sürtük gibi bi kıza benziyodu. Kızın yüzüne baktığımda bana iğrenircesine bakıyodu. Abimlerle beraber içeri geçtik.Salona geçip oturduk biraz sohbet ettik biliyormusunuz benim üç tane daha erkek kuzenim varmış galiba sülaledeki tek kızım inşallah onlarlada tanışırım.Bizim sohbetimizi bölen şey Melih Abinin konuşması oldu.

Melih: evet bakalım kimler açıktı

Hepimiz el kaldırınca bu sefer yiğit abi konuşmaya başladı.

Yiğit:o zaman herkes yemek masasına

Ev o kadar büyüktüki bende onları takip etmeye başladım bi kapının önüne geldik Göktuğ abi kapıyı açtı.İçerde koskocaman bi yemek masası vardı etrafındada bi sürü sandalye.Herkes oturmaya başladı.Baktım Göktuğ abi en başa oturmuş onun sol yanına alp abi onun yanına mete,göktuğ abinin sap tarafına ise Melih abi o ile yiğit abinin ortasınada ben oturdum baktım herkes tabağını doldurmaya başladı bende az bişe doldurup yemeğe başladım.Yemek çok sessiz geçiyodu.