De Schaduworde

Hoofdstuk 6

5 september 1888

Eliza opende haar ogen, maar werd begroet door een helse duisternis. Ze knipperde een paar keer, maar het licht keerde niet terug in de wereld. Wel begon ze langzaam het reliëf van de planken boven haar uit te maken. Deze werden steeds duidelijker zichtbaar.

De jonge vrouw tilde haar hand op en bracht deze naar haar hoofd, waar op dat moment een verschrikkelijke hoofdpijn op kwam zetten. Eliza sloot haar ogen weer en ging het persoonlijke gevecht aan. Maar tot een einde kwam deze niet, want niet ver van haar vandaan bracht een piepend geluid leven in de stilte.

Een deur werd geopend en voetstappen weergalmden door de kamer.

'Ah, er is er eentje wakker,' zei een vrouwelijke stem geamuseerd. Toen Eliza de stem niet herkende als die van Maisie of die van het dienstmeisje Tania thuis, waagde ze het om heel voorzichtig haar ogen opnieuw te openen.

Een kleinere, oudere vrouw werd aan haar onthuld, die zojuist een dienblad op het nachtkastje neerzette.

Alsof ze wist dat Eliza haar aankeek, draaide ze haar hoofd. Er was een speelse glimlach zichtbaar op haar oudere, met rimpels bedekte gezicht. De vrouw deed haar denken aan haar grootmoeder, maar dan zachtaardiger.

'En, hoe gaat het met je, meid?'

Eliza fronste haar wenkbrauwen en het duurde even voordat ze een gepast antwoord op deze vraag wist te geven. Haar ogen gingen door de kamer. Deze was redelijk simpel ingericht. Rijkdom was er te zien, maar eerder een beschaafde vorm van rijkdom. Deze mensen hadden geld, maar ze deden er niet alles aan om dit zichtbaar te maken aan de buitenwereld.

'Waar...' begon ze heel voorzichtig. 'Waar ben ik?'

Ze knipperde nog een paar keer met haar ogen en probeerde de aanhoudende hoofdpijn af te schrikken, maar deze wist van geen ophouden.

De vrouw gaf haar geen antwoord op haar vraag.

'Weet je nog wat er is gebeurd?'

Beduusd keek Eliza op naar de oudere vrouw. Ze had haar grijze haren opgestoken, maar sommige plukken staken uit de knot op haar hoofd. Haar grootmoeder zou dit nooit hebben goedgekeurd.

'Wat?' vroeg ze heel voorzichtig, maar het moment dat ze dit ene woord over haar lippen liet glippen, kwamen de herinneringen bij haar terug.

Een ijzige kou trok door haar lichaam toen ze zich kon herinneren, toen ze nog kon voelen, hoe de gedaante haar had vastgegrepen. Haar ademhaling vermoeizaamde.

De oudere vrouw grinnikte zachtjes bij het aanzien van haar bleke gezicht. 'Ja, ik denk dat je het herinnert. Kom overeind, meid. Heer Leighton heeft je netjes opgeknapt. Misschien dat je botten nog wat pijnlijk aanvoelen, maar dat komt wel goed.'

Eliza keek verward naar haar op. De naam was haar niet ontgaan.

De vrouw hielp haar om recht te zitten. Vervolgens kreeg ze een kopje thee in haar handen geduwd. 'Hier, drink dit pas op als het is afgekoeld. Niet eerder, we willen heer Leighton er niet nog eens bij roepen alleen omdat je je tong hebt verbrand.'

Eliza keek naar het kopje en liet de warmte van de thee via haar handen door haar lichaam trekken, waar het het gevecht aanging met de ijzige kou die nog altijd in haar lichaam huisde.

'Wat is er gebeurd?' vroeg ze fluisterend aan de vrouw, maar deze schudde haar hoofd.

'Drink je thee,' was het enige dat ze zei.

Voetstappen verschenen op de gang en Eliza keek geschrokken op.

De meest vreemde vrouw die ze ooit had gezien verscheen in de deuropening. Iedereen die Eliza kende, had haar wel eens verteld dat het aan vrouwen was om een jurk te dragen. Als Eliza dan vroeg waarom, kreeg ze alleen te horen dat dit hoorde. De vrouw die hier in de deuropening stond, ging tegen hen allemaal in door een broek te dragen.