At the mercy of Luna (Restless Heart #1)

Kabanata 2

Kabanata 2

Picture

Pagkauwi ko sa amin, nakita ko si Tito Augustin, ang asawa ni Mommy. Matalim ang titig nito sa akin.

"Bakit ka umalis ha!" ani ni Tito.

Sa kanyang tabi ay si Tito Gerard. Hindi maipinta ang mukha nang nalaman na umalis ako sa sarili kong party.

Yumuko ako bilang paggalang. Wow Zenaiah! Your late dad must be really proud of you that you never forget your manners!

"Hindi ka na nahiya! You're very aggressive when it comes to decisions! Kung gusto mong umalis ng pamamahay na ito. Umalis ka!"

Nanatili lang ako sa kinatatayuan ko. I know in this household, elders should be respected.

"S-sorry po tito," with sincerity and humbleness I said.

"Hindi mo pa kabisado dito hija, gabing gabi makikipagtaguan ka pa? Ang tanda mo na sa mga bagay na ganyan," ani ni Tito Gerard sa malumanay na boses.

Hindi na ako sumagot sa kanila. Nanatili ako sa kinatatayuan ko.

"Matutulog na po ako mga Tito, hindi na po mauulit...P-pasensya na po."

Umakyat ako at sinarado ang pinto ng kwarto ko. I let out a sigh. Tinignan ko ang paanan ko. It's swollen.

I know they care for me, hindi man ako malapit kay Tito Augustin. Sino ba naman kasi ang aalis sa mismong debut party nang walang kadahilanan.

Hindi naman nila alam kung bakit ako umalis kanina.

Nagshower at nakapagpalit na ako ng damit. Damn this was a long night.

I went to the balcony. Tumingala ako sa buwan. Who would believe me if I say that my situations were never been okay.

I went inside matapos magsenti. Whenever it's full moon, laging on mood ang pagsesenti ko. The moon somehow gives vibes that makes me calm.

I drifted to sleep once more. Getting swallowed by the darkness.

Naramdaman ko muli ang labing dumikit sa noo at buhok ko. Giving me kisses that calms me down from anything that bothers me.

I know these kisses. I get to familiarize with those lips for 2 years. Lagi ko itong nararamdaman sa tuwing may mabigat akong nararamdaman.

I remained asleep, I can't open my eyes because I just can't. I don't want to open my eyes and realize that it's just my imagination working.

I felt a hand caress my hair. Ever since I felt his presence, I feel calm, secure, content, and at peace.

Ang sikat ng araw at simoy ng hangin ang gumising sa akin. I woke up feeling light opposite to what I'm feeling last night.

Another day of bullshitness. Lumabas ako ng kwarto at bumaba na. It's 7 a.m. I have enough time to stroll around.

Nakita ko si Tito Augustus at Tito Gerard na nag-uusap sa dining table.

"--we don't have enough time kuya," narinig kong saad ni Tito Gerard.

Nang masilayan ako ni Tito Gerard, ngumiti siya sa akin at nilahad ang upuan sa tabi niya.

"Hija, kumain ka na."

Ngumiti ako pabalik, simbolo ng aking paggalang at umupo sa tabi niya.

"Zenaiah, may pupuntahan ka ba pagkatapos?"

Umangat ang aking tingin habang ngumunguya.

Tito Augustin will probably let me stroll around our land. Basta sa lupa lang namin ako tatapak at hindi lalagpas doon.