Little miracles || Jikook

7💦

Jungkook gözünde ki gözlüklerini düzeltti ve tahtaya odaklandı, bir yandan da öğretmenin tahtaya yazdığı yazıları defterine geçiriyordu. Sırasına atılan buruşmuş bir kağıt görünce bıkkınlıkla ofladı, arkasını döndü ve ona gülümseyerek bakan minyon tipli çocuğa baktı, sırasına ellerini dayamış Jungkooka merakla bakıyordu, Jungkook alışık olduğu duruma aldırmadı ve önüne dönüp kağıdı açtı.

Her zaman ki gibi içinde yamuk yumuk çizilmiş bir kalp ve yanında da küçük bir papatya vardı, Jungkook tekrar çocuğa döndü ve ona boş bakışlar atmaya başladı, çocuk -Jungkooka göre- sinir bozucu bir şekilde sırıtmaya devam ediyordu, Jungkook önüne döndü ve öğretmenden konuşma izni almak için elini kaldırdı, öğretmen küçük çocuğu fark etmiş ve sorarcasına kaşını kaldırmıştı.

"Söyle Jungkook?"

"Çöp atabilir miyim öğretmenim?"

Öğretmen tekrar kitaba odaklandı ve "Tabii." Dedi, Jungkook sırasından kalktı ve sınıfın köşesinde ki çöp kutusuna doğru ilerledi, çöpün yanına geldiğinde ise ona merakla bakan çocuğa sinir bozucu bir gülümseme sunup kağıdı çöpe atmıştı, Çocuk bu yaptığına kaşlarını çatmış ve kollarını sırasından indirmişti, Jungkook onu umursamadı ve sırasına geri döndü.

Teneffüs zili çaldığında ise herkes heycanla kantine ya da bahçeye inmeye başlamıştı, Jungkook aç hissettiği için kantine gitmeye başladı, kek ve çilekli süt aldıktan sonra bahçeye çıkmaya karar verdi, hep böyle olurdu, okul da neredeyse hiç arkadaşı olmadığı için yiyecek bir şeyler alır ve zil çalana kadar bahçe de tek başına otururdu, ah, tabii Jimin gelip onu rahatsız etmezse, bu okula transfer edileli 4 ay olmuştu ve Jungkook o çocuğun amacını hâlâ anlayamamıştı, sürekli peşinde dolaşıyor ve ona küçük papatyalar veriyordu, Jungkook papatyalarla ne yapması gerektiğini çözememişti, zaten genel de çöpe atıyordu.

Bahçeye çıktığında ise her zaman oturduğu banka doğru ilerliyordu ki kafasına yediği topla yeri boyladı, gözlüğü ve sütü yere düşerken ağzından küçük bir inilti kaçtı, kafasını tuttu ve topu atan kişiye bakmaya çalıştı, Jimin koşarak yanına geliyordu.

"Bu papatyamı çöpe attığın içindi."

Jimin Jungkookun yanına geldi ve Jungkook olayı idrak edemeden onu kollarından tutup ayağa kaldırdı, yerde ki gözlüğünü kaldırdı ve ayak uçlarında yükselerek Jungkookun gözüne taktı, Jungkook gözlüklerinin yakılmasıyla yanında ki çocuğu hızla itti ve yerde ki sütünü kaldırdı.

"Aptal mısın sen! Acıttın."

Jungkook Jiminin yanından geçmiş ve sinirle banka oturmuştu, Jimin de peşinden ilerledi ve o da banka oturup dibine kadar geldi "Acısın diye attım zaten şapşal." Jungkook sütün pipetini takmaya çalışırken ağzında geveledi "İyi, şimdi rahat bırak beni."

"Çok mu acıdı?" Jimin Jungkookun biraz daha dibine girerken Jungkook bankın kenarına doğru kaydı ve Jimine bakmadan kısaca "Evet." Dedi. Jimin bu dedğine memnun olmuş gibi sırıtmıştı.

"Ödeşmiş olduk."

Jungkook gözlerini kocaman açtı "Ben sana hiç vurmadım bile!" Doğru, Jungkook Jimine hiç vurmamıştı, aksine Jimin hep Jungkooka vururdu.

"Papatyamı çöpe attığında da benim canım acımıştı." Jimin kısık sesle söylendiğinde Jungkook ona döndü, bir çiçek nasıl canını acıtmış olabilirdi? Ama Jimin üzgün görünüyordu, Jungkook tam bir şey söyleyecekti ki Jimin aniden gülmeye başladı ve cebinden küçük bir papatya çıkarttı.

"Ama sorun değil! Sana bir tane daha getirdim." Jungkook Jiminin ani ruh değişimine gözlerini devirmiş ve kekinden bir ısırık daha almıştı "Aptal çiçeklerini istemiyorum."