Nale bxb

kimsesizler

insanın ruhu vücudundan daha fazla acı çekebilir

Kapının tıklatılması ile gözlerimi bulutların gözyaşlarının ıslattığı camdan ayırıp kapıya döndüm. Gelen Mete beydi, bebeğimin ölümünü bana söyleyen doktor. Henüz üzerinden saatler akmamıştı ,bulunduğum koridordan kulağıma çalınan her bebek ağlayışı vücuduma keskin bir acı naklediyordu. Nefes almak hangi ara bu kadar güçleşmişti . Kullanılmış bedenim sedyede öylece dururken ruhum avaz avaz çığırıyordu. 

Yelkovan ve akrep işini gücünü bırakmış benim adıma yas tutuyordu .

Baba evinden ayrıldığımda henüz on sekizdim  şimdi ise yirmi ikimi devirmek üzereydim ama sanki yetmiş yaşına gelmişti ruhum . Omuzlarım çökmüş  vücudumu saran yara acılarından bile utanamaz hale gelmişim. Tüm organlarım hüsranla kavrulmuş daha düne kadar nefes alan bebeğimin ardından ağıt yakıyordu.

" Elfida , bu haber seni ne kadar etkiler bilmiyorum ama kocan senin yüzünü görmek istemediğini senden iğrendiğini söylememi istedi."

Benden mi iğreniyordu ? Sessiz odaya kahkahamı basıverdim , o kadar mutluydum ki bu mutluluk pişman hissettiriyordu . Kurtulmuştum bebeğimin katilinden . Yedinci ayımı doldurmak üzereyken beni dayaktan hastanelik edip ,bebeğimden olmamı sağlayan adamdan kurtulmuştum.

" Bir ricam olacaktı ,maalesef ki.."

Söylemekten çekiniyordu çünkü oda biliyordu ağzından çıkanlar beni paramparça edecekti

"Hastanede süt üreten ama kullanamayan tek sen varsın . Yeni doğmuş bir bebek var hemen yan odada köklü bir aileden geliyor ama maalesef ki sağır olduğu için annesi terk etmiş . Bir de babası mı ne varmış ama adama ulaşamadık , Yavrucak kimsesiz orada öylece ağlıyor . Yardım edebilir misin?"

Başta ki cümlesinde takılı kalan aklım çığlık çığlığa intihara kalkışıyordu. Kullanabilecektim ama o şerefsiz olmasaydı. Kendi iç çatışmam yandan gelen güçlü ağlama ile kesildi , canından can gidercesine ağlıyordu bebek . Pekte düşünüp tartışamadım kendimle , en son ayağı kalmış bebeğe gidiyordum.