MY TWO BESTFRIEND'S

CHAPTER 25

CHAPTER 25

SCARLETTE MADISON POV

"Anak,Hindi ka na ba namin mapipigilan." dad said.

I know ayaw nila sa desisyon ko,but ito yung makakbuti para sa akin.Ang makalimutan siya at bumalik ang alaala ko kung ano talaga ako nila Ade at klaire.

"Dad,this is final." sagot ko sa kaniya.

Pagkatapos ay tumayo na ako at kinuha yung maleta na hinanda ko kagabi.

"Okay,kung yan ang gusto mo." pilit na ngiti ang binigay ni dad,so mom naman kanina pa iyak ng iyak.Tsk!

"Mamimiss ko po kayo."my voice start to broke.

"Mamimiss ka rin namin anak."mom.

Yinakap ko sila ng mahigpit,ilang minuto kaming ganun.At napag pasiyahan na naming umalis.

Nakasakay kami sa kotse ni dad,nasa passenger seat so mom ako naman nasa backseat.

Naka tingin sa labas ng bintana,kinuha ko yung phone ko at earphone sa pouch ko at nag pa soundtrip.

I took a deep breath before I close my eyes.I already asleep.

In a few minutes,I wake at saktong nasa  airport na kami.Bumaba si dad at mom,so I did.

Kinuha ni dad yung mga bagahe ko,at nag tungo kami sa loob ng airport.

"Anak mag iingat ka doon ha?"si mommy yan.I nodded as a answer.

" Hindi ba namin sasabihin aa mga kaibigan mo?"dad.

I was shock,oo nga pala Hindi KO sinabi na aalis ako but ito yung makakabuti saming apat nila asher,klaire,james.

I know klaire has a crush on James,si asher naman may gusto sa akin pero si James yung gusto ko.

Umiling lang ako,hindi Alam ng parents ko kung ano ang dahilan gusto man nilang malaman pero ayokong sabihin.I think pati na rin yata yung parents nila Ade at klaire eh.

"No,dad please." I beg.

Dad nodded,I smile at him.I look at mom she smile at me and I did.

"Ingat rin po kayo."my tears started to fall.Yinakap ko ulit sila.

I took a deep breath again and wipe my tears.Tumalikod na ako kela dad at mom and start to walk.

This is it,see you philipines. I'll be back soon.

JAMES SEAMUS POV

Nagmamadali akong umalis sa bahay pupunta ako ngayon sa bahay nila mad I want to tell her I love her so much.

Sumakay ako sa kotse ko at pinaharurut yun sa bahay niala mad.Napahampas ako sa manobela ang haba ng traffic.

Habang nag mamaneho hindi KO alam kung bakit ang lakas ng pintig ng puso ko.Benalewala ko lang yun at nf patuloy na sa pag mamaneho.

Ilang minuto lang ay umusag na rin at nag tuloy tuloy na ang pag patakbo ko sa kotse.

Nang makadating sa village nila mad.Nakita ko na pa pasok sa gate yung kotse ng dad ni mad.

Habang palapit ng palapit sa bahay nila mad mas lumalakas yung kalabog ng puso ko.

Inihinto ko yung kotse sa labas ng gate nila at agad na lumabas ng kotse.Buti nalang hindi pa naka sarado yung gate kaya agad akong pumasok.

Sakto naman ay kababa lang ni master sa kotse niya,hindi pa niya ako kita.Ako na mismo ang lumapit sa kaniya.

"Hi master." nagulat pa siya ng makita ako pero nakabawi naman kaya yumakap ako sa kaniya ganun rin siya.

"Hello,James what are you doing here?"he ask.

Huminga muna ako ng malalim bago sagutin yung tanong ni master.

"Gusto ko po sanang makausap si mad." kinakabahang sabi ko.

Biglang nalungkot yung mukha ni master hindi KO alam kanina yung malakas na kalabog ng puso ko ay mas lalong lumakas.

He gave me a sad smile.Kaya nag pilit na rin ako ng ngiti.

"N-naka alis na siya." sabi niya at tumungo.

"P-po?"nagugulat Kong tanong sa kaniya.

"Umalis na siya,papunta ng Canada.I'm sorry." malungkot niyang sabi.

Parang gumuho yung mundo ko,tumingin ako sa kwarto ni mad,walang ilaw yun ang dilim----so totoong umalis siya?

Hindi man lang hinintay yung sasabihin Kong mahal ko rin siya.

"B-baka maabutan ko p-pa po siya." nag pilit ako ng ngiti,pinapalakas yung loob na Sana andoon pa nga siya.

"B-bu-----." hindi na natapos yung sasabihin ni master dahil tumakbo na ako papunta sa kotse ko.

Sumakay ako at pinaharurut yun papunta sa airport.Mas lumalakas yunh pintig ng puso ko.

Mad please don't leave me.

Hindi ko na Malayan na tumutulo na pala yung luha ko.

Nang makadating sa airport Dali Dali akong pumasok sa loob,inilibot ko yung paningin ko,mahanap ko lang siya.

Lakad takbo lang ako,baka nasa palagid lang siya hindi pa nakaka alis.

Nag hanap pa ako kung saan saan at nag tanong na rin.Denescribe ko yung itsura niya.

Pumunta ako sa bilihan ng ticket nag tanong ako kung naka flight na ba yung papunta sa canada na Sana hindi KO nalang ginawa.

Mas gumuho yung mundo ko ng malaman kanina pa naka flight yung papuntang Canada.Napa upo nalang ako sa sahig,Hindi ko na Kaya eh.

Ang sakit,bat mo ko iniwan mad?bat hindi mo hinintay yung sagot ko?

She leave me......

**********

A/N:haluhalhhaaa!sorry ngayon lang Hihihi musta mga beh?sorry sa short ud and sorry sa mga wrong grammar.I hope you like it.Hihihi see you sa next chapter by the way mga beh I promote my two new story paki check nalang sa profile ko Sana supporthan niyo po ako.Salamat mga beh!

Mahar kayo ng bebeh author niyo Hihihi see you😘