Kisses Of Rain

Chapter Three: Marriage

Para akong baliw na napinipigilan ang tawa ko sa gitna ng daan. Hindi ko alam kung bakit ganoon nalang ang ginawa ko. Suguro dahil minaliit nila ang fashion ko. Actually ayaw ko rin sa mga damit na isinusuot ko. Yeah they're right baduy nga ang damit ko. Maski ako nga rin e nababaduyan sa damit ko. But I have my own fashion. Mas gusto ko ang mag damit ng dress kesa sa ripped jeans at cropped-top. I like hoodie's yung oversized hoodie's at oversized t-shirts. At sasapawan ko lang ng pang ibabang sickelings pero pag nasa bahay lang ako. Yun ang suot-suot ko.

Pero pagnasa labas ako I wear spaghetti dress na paparesan ko ng blazer. At hindi pa diyan nagtatapos. I wear leggings at rubber shoes. Ang jeje pero mas okay na ang ganyang suot para hindi masyadong reviling ang damit na sout ko. Puwede naman akong magiba ng fashion e. Kaso nga lang tinatamad ako that's why. Magtitis nalang ako nitong suot ko.

Nagdala ako ng jacket kanina dahil masyadong mainit ang panahon. Yung payong ko kasi na sira kaya pupunta nalang ako sa mall at bibili ng bagong payong.

Pagpasok ka sa mall ay dumerto na ako sa tindahan kung saan binibenta ang mga payong.

Ano ba mas maganda floral o plane? Polkadot's nalang kaya? No way. I'll choose the plane one.

Naglibot-libot muna ako bago pumunta sa counter upang bayaran ang binili kong payong. Nababagot na ako kakalakad pero dahil wala pa akong ganang umuwi magtiis ganda muna ako dito.

Pupunta na sana ako sa counter ng biglang tumunog ang cellphone ko kaya agad ko itong kinuha sa loob ng bag at sinagot. Di na akong nagabalang tignan kung sino ang caller dahil magpapakilala rin yan pag sinagot ko

"Hello?" Walang emosiyong ani ko saka nagpatuloy sa paglalakad papuntang counter.

"Yow Mrs. Samson." Kumunot ang noo dahil sa sinabi ng lalaking nasa kabilang linya.

"Ano na naman ang kailangan mo Mr. Samson?" Mahina itong natawa at saka uli nagsalita.

"Wala lang namiss lang kita." Yun lang ang dahilan niya?

"Sigurado ka? Bahala kana nga diyan." Ibababa ko na sana ang linya pero nagsalita uli ito.

"Wait yung paper bag mo naiwan mo rito." Anong pinagsasabi ng lalaking to? Hinanap ko ang paper bag na dala ko pero wala talaga ang hawak na paper bag kaya inalala ko ng maigi baka naiwan ko kanina sa bench o sa cafè.

Pero wala talaga akong maalala na dinala ko ang paper bag ko sa mga lugar na iyon. Tsk! Naiwan ko talaga sa ospital.

"Babalikan ko nalang yan bukas." Ani ko pero wala akong narinig sa kabilang linya. Tinignan ko ang cellphone kung na-end call naba pero wala pa maman.

"Huh? Ano yun?" Napasimangot nalang ako at saka inulit ang sinabi ko kanina.

"Ang sabi ko babalikan ko nalang yang paper bag bukas." Narinig ko itong nag salita pero parang hindi naman ako ang kinakausap. Di ko rin kasi masyadong marinig ang sinasabi niya.

"Hello? Still there?"

"Yeah."

"Sorry nagising na kasi si Tyrell at hinahanap ka." Wait ako hinahanap ni Tyrell? No way baka ang kapatid niya.

"Good for him."

"By the way can you bring me some breakfast tomorrow morning?" Ano daw? "Please... hindi ko kasi puweding iwanan si Tyrell." Natigilan ako dahil sa sinabi niya. Now I'm jealous. Damnit he's a responsible uncle for his nephew's. Kung may ganyan lang talaga along tiyahin magiging maganda sana ang buhay ko pero huli na ang lahat.

"Okay."

"You sure okay lang sayo."

"Yeah." Kagaya ko pagod rin siya galing sa trabaho kaya halatang pagod ito. Pero iniinda niya lang ito para sa mga pamangkin niya. Tyller and Tyrell are so lucky to have Throne as their Uncle.