"Şşhh."
Yüzündeki sırıtışı ile birlikte parmağını dudaklarıma dayamasıyla sözüm yarıda kesilmişti, nefes alış verişlerim biraz olsun yavaşlamayı bilmezken iyice terlemiş ve titremeye başlamıştım.
"Karnında en değerlimi taşıyorsun, seni nasıl bırak...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
欲しくない — 𝐉𝐄 𝐍𝐄 𝐕𝐎𝐔𝐋𝐀𝐈𝐒 𝐏𝐀𝐒 𝐂𝐀 𝐓𝐇𝐄 𝐄𝐍𝐃 𝐎𝐅 𝐓𝐇𝐄 𝐒𝐓𝐎𝐑𝐘
"Jungkook, ikide bir dalıp gidiyorsun. Kaldır şu kıçını amına koyayım, adamlar birazdan burada olur." diye söylendi taehyung ona bakmam için omuzuma dokunurken.
İçimde kötü bir his vardı, çok huzursuzdum. Belki de heyecan yaptığım içindir diye düşündüm sürekli ve sakinleşmeye çalıştım, pek işe yaramıyordu.
Buraya gelirken jennie fazlasıyla sorun çıkartmaya başlamıştı, onu artık nasıl sakinleştireceğimi şaşırmıştım. Duygu karmaşasına girmişti ve psikolojisi iyice bozulmuştu. Arabadayken yeniden seslice ağlamaya başlamış fakat bir süre sonra yine sinirlenerek bana vurmaya çalışmıştı. Bir süre susarak dışarıya bakmış ve sonra yine başlamıştı. Bu birkaç kez tekrarlanmıştı, bu yüzden hiç uyuyamamıştım bile. O da bu sırada fazlasıyla güçsüzleşmişti, zaten doğru düzgün yemek bile yemiyordu. Sonrasında onu zapt etmek daha kolaylaşmıştı.
Buradaki mekana geldiğimizde, onu camı bile olmayan bir odaya kilitlemiştik. Odanın alt katındaki bir odada ise ameliyathane tarzı bir şey yapmayı denemiştik, bu uyuşturucuyu çıkartmak içindi. Madde'yi almak için gelen adamlar doktor getireceklerini söylediler.
Diğerlerini daha fazla bekletmeden koltuktan kalktım ve evin dışında çıktık, burası fazlasıyla ıssızdı. Zaten olduğumuz mekan da kırık döküktü, etrafımızda sadece ormanlık bir alan vardı. Adamlar ise birazdan burada olmaları gerekiyordu, çok az kalmıştı her şeyin bitmesine. Bir yanım seviniyor fakat bir yanım ise hâlâ fazlasıyla huzursuzdu.
Yaklaşık 10 dakikanın ardından evin önünde belirmeye başlayan 3 siyah arabaya göz gezdirmiştim. İçlerinden korumalar çıkarken, ortadaki arabadan iki koruma, bir adam ve bir kadın çıkmıştı. Kadını gördüğümde hafifçe kaşlarımı çatarak onu süzdüm. Oldukça genç duruyordu. Siyah uzun kahküllü saçları vardı, boyu uzundu, dolgun dudaklara, iri gözlere sahipti. Bu koreli değildi.
Kadın bana yanındaki 3 koruma ve normal giyinmiş adamla yaklaşırken, hepimize teker teker elini uzattıktan sonra kendini tanıttı.
"Merhaba, ben lalisa manoban. Muhtemelen beni gördüğünüze şaşırmışsınızdır çünkü anlaştığınız kişi ben değil, abimdi. Abim gelemediği için ise şu an ben buradayım."
Doğru, abisi bize uygun olmazsa kız kardeşi lisa'yı göndereceğini söylemişti. Gözlerimi karşımdaki kızdan çekerek adımlarımı içeriye yönlendirmeye başlamıştım. Yanındaki adam muhtemelen doktordu, diğerlerinden tek farklı giyinen oydu. Yapılı ve geniş bir vücuda da sahip değildi.
