Asosyal kız

😶4.bölüm😶

Birinin beni, dürtmesiyle yavaşça gözlerimi açtım. Kafamı kaldırdığimda, derste olduğumüzü anladım. Ah, cidden. hoca beni iyi farketmemişti.
" bir an,hiç uyanmıcaksın. zannettim bücür."
Yanımdan gelen sesle oraya döndüm. Aren ah cidden o mu beni uyandırmıştı.
"Ben uyuya kalmışım" dedim
ve hemen önüme döndüm ah cidden insanlarla konuşmak gerçekten benim için zordu .

Bütün ders boyunca arenle göz göze geldim ne zaman ona baksam o da bana bakıyodu ah cidden bu çok sinir bozucu.
Bir şeyde diyemiyorum. Dersem beni çiğ çiğ yeme ihtimali var.

Bir kaç dakika sonra zil çaldı hemen ayağı kalkıp arene doğru döndüm.
"Şey... çıka bilirmisin geçiçem de" dedim kısık bir sesle aren ilk önce gözlerimin içine baktı bir kaç aaniye ama sanki bana yıllar geldi yavaşça ayağı kalkıp geçe bilmem için yol açtı hemen bakışlarımı yere indirip hızla sınıftan çıktım.

Kantine inmek icin yol aldım niye bana böyle davranıyoduki onun gözlerine bakınca sanki çekiliyodum  ah! Nabıcam ben kantine geldiğimde bir çikolatalı sütle cikolata alıp bir tane masaya oturdum ben cikolatanın yarısına gelmişken yanımda bir hareketlenme hissettim dönüp baktığımdaysa aren vardı.' Arenin benim yanımda ne işi arıyodu'  benim ona baktığımı anlamış olmalıki kafasını bana doğru çevirdi. Hafif bir sırıtma belirdi
" nasılsın bücür" niye tek bir lafıyla kalbim hızlanıyo neyim var benim anlamıyorum biraz suratına baktım
Hemen toplamaya çalıstim
" ben...ben iyiyim " dedim
Kısık bir sesle gözlerinin içine bakamıyodum niyeyse bakınca heycanlanıyodum tamam kimseyle konusmuyorum ama nadirde olsa bir iki diyolok kuruyordum insanlarla ama hiç bu kadar heyecanlandığımı bilmiyorum
" gözlerimin içine  bak gözlerini benden kaçırma "dedi
aren dediği şeyle şaşırmıştım gözlerim gözleriyel kenetlenmişti ben şaşkınlıkla bakıyodum ama o faklı bir duygu vardı gözlerinde ama ne bilmiyordum. Bana biraz daha yaklaştı aramızda beş santim var yoktu
"Sana bakmayı o deniz mavisi gözlerini görmeyi seviyorum bu yüzden beni onlardan mahrum bırakma olurmu ufaklık"
Söyledikleriyle gözleremi mümkünmüş gibi dahada açıldı. Neye şaşırcağımı bile artık bilmiyordum beynim yanmıştı, resetlenmişti . Bu yakınlıgımızamı şaşırsam yoksa söylediklerinemi şaşırsam yada kalbimin böyle hızlı atmasınamı be hıc bir şey diyemeden karşısında öylece heykel gibi kalmıştım olk defa böyle duygular hissediyodum ve ayriyetten şaşırdığım bir durumsa bu çocuk her kese buz küpüydü bir çok kız ona açılmaya çalışmıştı ama hiç pas vermemişti
" kalp atışlarını burdan duya biliyorum"
Dedi evet sanki kalbim fırlayıp çıkıcakmış gibi atıyodu bu kadar yakınlık ve bu sözler benim kalp ve beyin salığım icin iyi diğildı bu yüzde hemen ayağı kalktım aren bana yarım ağız sırıtarak bakıyodu.

kantinin çıkış kapısına doğru adeta uçarak gittim ve sınıfa yol aldım acaba benden hoşlanıyomuydu eğer hoşlanmasa biye bana öyle sözler söylesinki hiç mantıklı diğil beykise benimle oynuyo sadece hemen sınıfa girip sırama oturdum

Düşüncelerimi susturmam gerekiyodu yok sa kafayı yiyecektim niye onun yanında kalbim bu kadar hızlı atıyoduki ondan hoşlanmış olamam onun gibi bir buz kütlesi insanlara yukardan bakan birine imkanı yok  böyle bisiy olamaz oylediğilmi
beni düsüncelerimden kurtaran sey zilin çalmasi olmuştu..

Oy verip yorum yapmayı unutmayın bölümler sonradan düzeltilicektir