jungkook neredeyse bir haftadır eve gelmiyordu ve mesajlarıma cevap vermiyordu. dördüncü güne kadar çok endişelenmesem de artık onu çok merak ediyordum. nereye gitmiş olabilirdi ki?
diğerlerine bunu söylediğimde onlar da mesaj atmışlar ama cevap alamamışlardı. instagrama bile girmiyordu, takipçileri hep onu soruyorlardı.
bu sürede ben de odadan dışarı asla adım atmamış evde çürüyüp gidecektim. jimin arada gelip beni götürmeye çalışsa da santim kıpırdamıyordum, o da vazgeçip bana yemek getiriyordu. gunlerim böyle boş geçiyordu, jungkooksuz.
şu an ise yine yatakta oturmuş ona mesaj atıyordum, her gün yaptığım gibi. o ise görmüyordu yazdığım şeyleri.
jungkook×taehyung
taehyung jungkook 7 gün oldu neredesin (iletildi)
taehyung aç mısın nerede olduğunu söyle yemek getiririm jungkook artık gel (iletildi)
~
cevap alamasam da ben sadece bir işaret bekliyordum, görüldü atsa bile razıydım.
mesaj atmamın ardından yarım saat geçmişti ki telefonum titredi, anında elime alıp gelen bildirime baktım.
~
jungkook×taehyung
jungkook hey sen şu taehyung olmalısın
taehyung jungkook sen misin neredesin iyi misin
jungkook sakin ol jungkook yanımda senin ismini söyleyip duruyordu ben de telefonunu alıp baktım
taehyung sen kimsin ona bir şey mi yaptın onu bırak beni al
jungkook hayır ben bogum jungkook'un arkadaşıyım ona bir şey yapmadım
taehyung pislik| neredesiniz şu an konum at gelirim
jungkook benim evimdeyiz yaklaşık bir haftadır o şu an uyuyor istersen sonra gel
taehyung aptal şey| hayır şimdi geleceğim
jungkook öyle olsun bakalım 📍Konum (görüldü)
~
üstümü bile değiştirmeden navigasyonu açıp attığı konumu girmiştim. arabaya doğru koştum ve hemen çalıştırdım.
on beş dakika sonra evine varmıştım, tek katlı evin ziline art arda bastım ve beklemeye başladım.
bogum kapıyı açtığımda yüzüne bile bakmadan onu ittirip içeri girdim, büyük salonun solundaki krem rengi koltukta yatan jungkook'u görünce hemen yanına koştum.
çok derin uyuyordu galiba, o kadar zile basmama rağmen hala uyuyordu. onu hiç böyle yakından inceleme fırsatım olmamıştı, bunu değerlendirerek tapılası yüzünde gözlerimi gezdirdim.
sol elmacık kemiğinin hemen altında bir yara izi vardı, belki daha önceden de vardı ama hiç dikkat etmemiştim. yüzüne özenle konumlandırılmış olan benleri ona ayrı bir şirinlik katıyordu.
nefes alırken çıkan ince sesi, arada bir tavşan gibi burnunu oynatması ve dudaklarını büzmesi. o gerçekten mükemmeldi.
ardından arkamı döndüğümde bogum'un bize baktığını gördüm.
"onun sevgilisisin değil mi?"
sessiz kalmayı tercih ettim ve jungkook'a bakma işine geri döndüm.
"geldiğinden beri uyurken bile seni söylüyor, birbirinizi çok seviyor olmalısınız."
ona hiç güvenmiyordum, jungkook'a bir şey yapmış olma ihtimali aklıma geldikçe sinirleniyordum.
"kavga mı ettiniz?"
çok konuşuyordu ve gıcık olmuştum bile.
"yeter artık, biraz susar mısın?"
azıcık sesli söylediğim şey ile jungkook gözlerini açmış ve bana bakmaya başlamıştı.
"taehyung?"
yeni uyanmışken bile sesi çok tatlıydı.
"iyi misin?"
bir bana bir de arkamdaki bogum'a bakıyordu ardından şaşkın gözleriyle bana dönüp kafasını salladı.
"eve gidelim ister misin?"
tekrardan kafasını aşağı yukarı sağladığında pamuksu beyaz ellerinden tutup kapıya getirdim ve son kez bogum'a bakıp jungkook'u arabaya bindirdim.
~
çoksaçma bir yerde bittiğiiçinözür dilerim😔
taslaklarda 928282 tane fikir ve yayında olan 2 ficim olmasına rağmenaklıma gelen yoonmin kurgusunu yazıyorum. 👌🏻
kendinize iyi bakın
♡
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
