banana fish | one-shots

kashmir: [2. bölüm]

Bu bölüm, beklediğimden daha uzun oldu. İki parça halinde bile okuyabilirsiniz—

[†]

"Ash, katilimiz yeniden topluma karışıyor, şuna bak."

Eiji, cep telefonundaki güncel haber akışındaki duyuruyu sarışına gösteriyordu: 3 Martta Yut-Lung Lee'nin, yakın zamanda satın aldığı butik ve küçük bir tiyatro salonunda ilk gösterisini akşam saat sekizde vereceğini, konuklarına özel daviyete gönderdiği ve aralarında Dino Golzine'nin dahi olduğu bilindik isimler yer alıyordu. Yaklaşık 40 kişilik bir seyirci listesi vardı.

"Cidden mi? Siktiğimin ilaç firmasına sahip bir adam, kalkıp neden salon satın alır ki?" diye söyleniyordu Katsuki.

Ash, düşünceli şekilde ince çenesini sıvazlar iken, "Sadece 4 gün sonra gösteri... Ne edip ne yapmalı o gösteriye katılmamız şart. Kesinlikle bir diğer hamlesi bu olacak."

Özel davetli listesi, seçtiği gün ve ay— hah, ne yaptığını bilmiyor muyum sanıyorsun? Bu sefer daha açık oynuyorsun kartlarını lakin şah-mat kim olacak, göreceğiz, düşünceleri ile yemyeşil gözlerindeki uzun zamandır alevlenmeyen ve saklanan yerinden çıkan tutku tüm bedenine yayılmıştı. Oyun yavaş ve çekişmeliydi, iki oyuncu da apaçık bir zeka yarışındaydı; kafa kafaydı ve kazanan asla kestirilemiyordu, bile.

Katsuki'nin ofisinden bir tık daha geniş olan başkomiser Ash'ın odasında kara kara düşünüyorlar, ofisinde sigara içittirmeyen Ash yüzünden Katsuki, bir dal tütüne en çok da şimdi ihtiyacı olduğunu hissediyordu. Sigara dumanın varla yok arasındaki vaziyeti akciğerlerine dolarken hissettiği hafiflik ile kafasındaki tüm gereksiz bozuk radyoların sesi kısılıyor, o an odaklanmak istediği her ne ise çok daha temiz şekilde düşünmesine yardımcı oluyordu.

Telefonlarına aynı anda mesaj gelmesi ile titreyen cepleri şaşırtırken; aldıkları aynı mesajlarla daha da şaşırdılar:

3 Mart, saat 20.00'da gerçekleşecek Kashmir tiyatro salonundaki gösteriye davetlisiniz. Sizleri görmekten onur duyarız.

Yut-Lung Lee

"Bekleyin, burada benim hangi koltukta oturacağım da yazıyor, ve benim koltuğum dört* numara. Hayatta oturamam." diyen Eiji, tedirginlikle kahverengi gözleri iyice küçülmüş, siyah perçemlerinin altındaki alnı terlemişti.

"Benim beş ve Katsuki'nin de altıdır. Böyle bir batıl inancın olduğunu bilmiyordum lakin konukların koltuk numaralarını kendileri seçmesi, tuhaf olduğu gibi davetiye elimize düştü—"

"Bunda da bir piçlik yoksa ben de bakirim." dedi Katsuki ciddi bir tavırla.

O anki gergin atmosferi bozan bu sözler üzerine şaşkınlıkla, ciddi ve öfkeli duran Katsuki'ye bakan Ash ile Eiji bir anda kahkaha attığında Katsuki, "Gülünecek bir şey dediğimi düşünmüyorum." dedi aynı ciddi tavrı ile ve daha da gülmeye başladı, iki polis.

Ash, gözlerindeki yaşı silerek, "Pekala bakir-olmayan-Katsuki,  ben de bu aleyhine olan durumu kendi lehimize çevirebileceğimizi düşünüyorum. Koltuk işini de orada hallederiz. Şimdi bir plan yapmalı, ve iyi hazırlanmalıyız."  dedi Ash, yeniden ortamdaki rahat havayı buz keserek.

[†]

  • 3 Mart

Sakin ve neredeyse arka sokaklarda kalan, hemen köşede  bulunan salon, 50 yıldır kullanılmamasının ardından ilk defa yeniden kapıları açılmıştı. İki katlı geniş binanın üst katı, binayı çepeçevre saran L şeklinde balkon bulunuyor, nostaljik havasını fazla bozmadan eski suntaları değiştirerek biraz ışıklandırma ile tadilatı yapılan bina, fazla dikkat çekmiyordu. Ana girişteki kubbeli kapının önünde, park hâlinde olan aracın içindeki polislerin burnuna gelen parfüm kokuları bile zengindi.