"Yarın sabah saat 11'de kafenin arkasında ol. " dedi.
Kalbim onun sadece kulağıma fısıldadığı bu cümleyle bile hızlanırken devam etti.
"Ama yalnız gel. "
〰〰〰〰〰〰〰〰〰〰〰〰〰〰〰〰〰〰〰
Bazı bölümlerde +18 içerik olucaktır. Rahatsız olucaklar okumasın.
Sonunda bölüm atabiliyorum. Umarım beğenirsiniz...
Buraya başladınız tarihi alabilir miyim?
〰〰〰〰〰〰〰〰〰〰〰〰〰〰〰〰〰〰〰
MAVİ'DEN
Sonunda bir eğitim yılı daha bitmişti de yaz tatiline girebilmiştik. Bu yıl dünyanın çoğu yerinde sorun olmuş olan korona virüsü yüzünden okullar uzaktan eğitim yapmak zorunda kalmıştı.
Ama bu benim için gayet de iyi bir şeydi. Nasıl olsa her dakika başı başında dikilen bir öğretmen olmaması güzeldi.
Kendimi de tanıtayım. Ben Mavi Yıldız. 17 yaşındayım. Lise üçü bu yıl bitirdim. Sadece beni iyi tanıyanlar yani yakınlarım bana Nefes diye seslenir. Annem bana ben daha bebekken nefesim diye seslendiği için herkese böyle geçmiş. Ama sonuçta ben memnunum.
Annem de babam da subay. Bir de abim var. Bu durum bazen benim hoşuma gitse de çoğu zaman gıcık olmama sebep oluyor. Her zaman arkamda beni sahiplenecek, kollayacak birinin olması kendimi güvende hissetmemi sağlıyor. Ama bazen de ki bu bazenlik durumu geçip çoğunlukla durumuna ulaştığı için daha da gıcık olmama sebep oluyor.
Abim çok kıskanç bir insan. Mesela bir gün yanımda bir gezersem ertesi gün çocuğun ya burnu kırılmış oluyor ya da gözünde morluk falan oluyor. Ayrıca bu dövülen çocuklar genel olarak arkadaşlarım. Veya bu durumu geçip başka bir duruma gelirsek kısa bir şeyler giymeme asla izin vermiyor. Yani ben dinliyor muyum tabiki hayır.
Ayy neyse çok konuştum sanırım. Şimdiki zamana geri dönelim.
Sonunda puanımız yetmişti de kamp hakkı bize de çıkmıştı. ( Subaylar veya astsubaylar en başta ki gösterdiğim yerlere gidebilmeleri için puanlarının yetmesi gerekiyor. Yıl içinde aldığın puan bulunduğun şehre, çalıştığın süreye göre falan değişkenlik gösteriyor.) Aynı şekilde çocukluk arkadaşım olan Duru'nun ailesine de çıkmıştı. İyi ki de çıkmıştı. Çünkü kampta tek başıma ne yapacağım hakkında hiçbir fikrim yok.
"Nefes! Hala hazır değil misin? Yarım saattir seni bekliyoruz. " diye bağırdı annem içerden.
"Bavulum hazır. Üstümü değiştirip geliyorum! " diye geri bağırdım.
Yola giymek için çıkardığım kıyafetlerimi hızlıca giyinmeye başladım. Üstüme siyah bir tişört altıma da kot şort giydim.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Bavulumu da alıp salona yöneldim.
"Ben hazırım. " dedim.
"Hadi çıkalım o zaman. " dedi babam tam annem beni azarlayacakken.
Beyaz ayakkabılarımı da giyip dışarı çıktım. Abim de benim arkamdan çıktı.
"Nefesim, umarım çok kısa şeyler almamışsındır da beni orada katil etmezsin. " diye konuştu.
"Valla abicim, hatırlarsan bir iddiaya girmiştik. Eğer sen kazanırsan senin istediklerini giyecektim. Ama ben kazandığım için anlaştığımız gibi istediğim gibi giyincem. Ve sen buna karışamayacaksın. " diyip kıkırdadım.
"Kızım durup dururken adamı sinir etmesene zaten sinirim tepemde. Yaptık bir delilik girdik iddiaya. Bir de üstüne kaybettik tam oldu. " dedi.
Ağzıma hayali bir fermuar çektim. Zaten tam o sırada da annemlerde gelmişti. Beraber arabaya binip yola çıktık.
Ben yolculuklarda çok sıkıldığım için yanıma kitabımı ve tabiki de olmazsa olmaz olan kulaklığımı da almıştım.
Abim zaten arabaya biner binmez telefonuna gömülmüştü.
Bende kendi halimde takılmaya başladım. Zaten yolumuz çok uzak değildi. Bir, bir buçuk saatlik falan yolumuz vardı. İzmir'de yaşıyorduk. Foça'ya gidiyorduk. Zaten Foça İzmir'in ilçesi olduğu için yolumuz uzun değildi.
Kulaklıklarımı takıp müzik dinlemeye başladım. Çok sevdiğim şarkılardan biri çalıyordu. ( Multide ki şarkıyı burada açabilirsiniz.)
Mevsim rüzgarları, ne zaman eserse O zaman hatırlarım, çocukluk rüyalarım Şeytan uçurtmalarım Öper beni annem, yanaklarımdan Güzel bir rüyada, sanki sevdiklerim Hayattalerken hala
Akşama doğru azalırsa yağmur Kız Kulesi ve Adalar Ah, burda olsa çok güzel hala İstanbul'da, sonbahar
Her zaman kolay değil Sevmeden sevişmek tanımak bir vücudu
Yavaşça öğrenmek alışmak ve kaybetmek İstanbul bugün yorgun üzgün ve yaşlanmış Biraz kilo almış, ağlamış yine Rimelleri akıyor
Akşama doğru azalırsa yağmur Kız Kulesi ve adalar Ah burda olsan çok güzel hala İstanbul'da, sonbahar
Akşama doğru azalırsa yağmur Kız Kulesi ve adalar Ah burda olsan çok güzel hala İstanbul'da sonbahar
〰〰〰〰〰〰〰〰〰〰〰〰〰〰〰〰〰〰〰
Biliyorum bu bölüm biraz kısa oldu. Gittikçe uzatıcam bölümleri.
