Aug 2 , 2020
Ps ; Part 2 of ( She's waiting while he's sleeping ")
"Baby , wake up please . Andito na ako oh . Im so sorry "
Iminulat ko ang mga mata ko akala ko siya ang makikita ko pero maliwanag na ilaw lang ang nakikita ko .
Nasaan ako?
May naaninagan akong paparating
Mom? Dad?
"Halika na anak , namiss ka namin "
"Mom!! Dad!! " Niyakap ko sila ng mahigpit . Ang tagal kong hinintay ito na makita at makasama ulit aila.
"Come with us my princess" anyaya ni dad .
Iniabot nila ang kamay nila sa akin.
"Baby please , i love youuu "
Narinig ko ang boses ni harry
"Wag mo akong iwan"
"Im sorry but i dont want "
"Mom , dad .. hindi pa ito ang tamang panahon para sumama ako sa inyo . Ayokong iwan si Harry . Mahal na mahal ko siya "
They just give me a sweet smile and walk away .
Pumunta na sila sa maliwanag at ako naman ay unti unting nahuhulog .
Unti unti kong minulat ang mata ko at bumungad sakin ang puting ilaw.
Iginala ko ang mga mata ko at nakita si Harry sa tabi ko .
I brush his hair with my hands , nagising kaagad ito dahil sa hindi malalim ang tulog niya.
"Baby thanks god you're finally awake "
He hugged me tight and kiss on my forehead .
"3 days ka ng unconcious kaya sobrang nag aalala na ko sayo . Natatakot ako na baka pag gising mo hindi mo na ako makilala "
Kita ko naman sa kaniyang mga mata ang takot niya na baka mawala ako .
I wipe his tears using my thumb finger
"Shhh , im okay now , dont worry . Nakita ko sila mom and dad ... Sinusundo nila ako but i hear your voice . Just like what i've promise i will never leave you . That's why i came back "
"Thankyouu for choosing not to leave me . Im so sorry kase pinaghintay kita . Im so sorry hindi dapat kita pinabayaan ng ganoon . Hindi ko na hahayaan na mangyari ulit yun . Im so coward to let you-- "
I grabbed him a kiss .
A passionate kiss . I smiled sweetly when he respond my kisses too.
---------------
After 3 days nakalabas na ako ng hospital
Nasa byahe kami ngayon at wala akong kaalam kung saan kami pupunta .
Tinulugan ko na lang siya habang nagdridrive siya .
At ng gisingin niya ako ay nasa lugar na kami kung saan
"Quezon "
Naalala ko na sabi niya dito sila pumunta ng mga kaibigan nya
Inalalayan niya akong maglakad sa bridge
Kitang kita sa dilim ang mga kandila na nakapaligid pati narin ang mga christmas lights na nakasabit sa puno
And at the end of this .
Ay malawak na karagatan at table na alam ko ay para sa amin .
"Anong meron? " Tanong ko sa kaniya
Pero wala akong makuhang sagot dahil nakatingin lang at nakangiti siya sakin
"Eeh?? "
"Mag 11:11 na lets countdown " anyaya niya sa akin .
"10 " paunang bilang niya
Kahit pa wala akong ideya ay sumunod na lang din ako sa trip niya
"9"
"8"
"7"
"6"
"5"
"4"
"3"
"2"
"1"
"I love you " sabay na sabi namin
"Look up "
Hindi ko maintindihan kung bakit iyon ang sagot niya sa halip na I love you
Nakasanayan kase namin na maghintay sa 11:11 pm at mag i love you sa isa't isa
Tumingin na lang ako sa kalangitan at nakita ko ang
Fireworks ang gandaaaa ..
But it made me cry after realizing that there's a letter formed
I read each words ..
"Will ... you... marry ..me .? "
Then he kneel in my front holding the ring
Jane was always waiting for harry but now everything changed
He's the one who was waiting now for her big yes .
She cant still process all of this .
A minute pass by thinking
"Yes ! Yes ... Of course baby "
And now no more overthinking .
Finally she know's why he made her waiting
She's sleepless because Harry was planning to marry her.
Vote , commnet and share !!
BINABASA MO ANG
Almost is Never Enough
RandomRead my short stories and enjoy with rollercoaster feeling 💕🥺
