The Thirteen

CHAPTER 1: CAPTAIN

10 years later...

I woke up feeling the warm of sunlight hitting my face. I stretched my arms to find my phone and I take a look at the time  just to found out that it is already 8AM. I run immediately downstairs and I saw Master Kairo sipping his black coffee while reading a newspaper.

"Finally, you're awake Monty. First day of school and you're late. Not a good start, kid." — he said while still looking at the newspaper.

Master Kairo act as my father and take care of me since the incident 10 years ago. He is my butler since I was a kid, and now my acting father and mentor.

"Why didn't you wake me up?" — I said with annoyance.

"I told Manang Yolly to wake you up but your room was locked." — he said.

I just grabbed a piece of toast bread from the table and run to the bathroom. After 15 minutes of fixing myself, I am now heading to the school.

I dialled a number on my phone to call my partner in crime.

"Hey Poseidon! Are you already at school?" — I asked.

"Aye! Aye! Captain. I just arrived here and don't call me Poseidon, tayo lang naman ang naguusap." — he said while laughing.

He is Lukas Manuel Sanchez, my bestfriend and partner in crime. Poseidon is his codename since the time I decided to form a group to get my revenge on the devil who made my life miserable. Master Kairo, don't have any idea about this plan of mine. Apparently, hanggang ngayon kaming dalawa pa lang ang miyembro ng grupo.

This man is a jolly person, but don't be deceived by the friendly aura he's wearing. He is a dangerous man, his expertise is long range combat. Sabay kaming nag-aral at nag-training, while I'm practicing my Smith and Wesson Model 15 revolver, abala naman siyang punasan ang kanyang "baby", a Winchester Model 1200 shotgun. Kung si Poseidon ay may trident, si Lukas naman ay may shotgun as his main weapon. Masyado niyang itong pinapahalagahan because it was given by his father, lagi niya itong pinupunasan na para bang ayaw niyang magasgasan.

After 20 minutes of driving, I am now standing in front of the university. I saw Lukas standing on one of the post inside the university.

"Hey Lukas! Bakit hindi ka pa pumasok? Sasamahan mo din ako masermonan ng professor natin?" — sabi ko ng natatawa.

"Of course I'm your bestfriend. Tara na at haharapin pa natin ang prof natin." — he said.

We are now heading to our classroom. Harrison University is a huge school and have various students from scholars, elite, and other type of students.

As we reached the classroom, the professor is intently looking at us .

"Why are you late? It is our very first meeting and now you're late. Go to your seats!" — she exclaimed.

Tumungo kami ni Lukas sa pinakadulong upuan dahil yun nalang ang bakante.

"Buti 'yun lang. Akala ko kailangan pa natin magdahilan." — natatawang sabi nito.

"Manahimik ka nalang kung ayaw mong mapalabas tayo ugok." — I smirked at him.

"As what I've said I am Professor Nadia Perez. Your professor in English for this term." — paguulit ng matandang professor.

"Now, I would like to ask you. Who among you wants to be a lister?" — she asked.

Nagtaas ang isang babae sa may harap. Mukhang namang matalino siya. Marami ang nagbubulungan marahil sa appearance niya since mukha siyang nerd na ayaw ng kaibigan. May mahabang buhok pero kulot na parang sa isang santa, nakasuot ng makapal na eyeglasses, at ang pagkadami-daming libro na dala nito.

"If any of you aspired to graduate with flying colors, better be focused on your studies and be here 5 minutes before my scheduled time." — nakataas ang kilay nitong nakatingin sa amin na siya namang ikinayuko naming dalawa ni Lukas.

After an hour of introduction, the professor dismissed our class to take our break. Inayos ko ang mga gamit ko at lumabas na ng room habang nakasunod naman si Lukas.

"Saan punta natin nito?" — pagtatanong niya.

"Hahanap ng lugar na tahimik. Nakakarindi ang ingay dito, sakit sa ulo." — pagrereklamo ko.

Nakarating kami sa likod ng university sa pagaakalang may katahimikan kaming mahahanap. Sa kasamaang palad ang naabutan namin ay grupo ng mga lalaki na may pinagtutulungang estudyante.

"Pre! Ayos na yan, may tao baka isumbong tayo ng mga 'yan." — sabi ng isa habang nakatingin sa amin.

Umalis na ang grupo ng lalaki at naiwan ang isang lalaki na nakahiga na sa lupa. Sinubukan niyang tumayo habang pinupunasan ang dugo mula sa pumutok nitong labi.

"Mga duwag ang gago. Kailangan pa nila magsama-sama para lang rumesbak." — dinig kong bulong nito.

Tumingin ang lalaki sa amin bago dumura ng dugo.

"Ano ginagawa niyo dito? Bago ba kayo dito?" — tanong niya.

"Yes. We are first year Business Administration students." — pagsagot ko.

"Welcome sa University! Karlo ang pangalan ko. Joseph Karlo Montoya, second year student." — pagpapakilala nito.

"Nagulat ba kayo dahil sa mga gunggong na 'yun at kailangan pa nila magtulong tulong makaganti lang." — natatawa nitong sabi.

"Bakit hindi mo nalang isumbong ng wala kang pinoproblema?" — pagtatanong ni Lukas na nasa tabi ko.

"Sino ba may sabi na pinoproblema ko sila? Saka wala naman mangyayari kung magsusumbong ako. Mayayaman yung mga 'yun, may mga koneksiyon. Ano naman magagawa ko, 'di hamak na yagit lang ako." — natatawa pa nitong sabi.

Napailing nalang si Lukas sa naging sagot nito at dahil nakuha pa nitong tumawa sa kalagayan niya.

"Sige na mga brad. Aalis na ako at gusto ko magpahinga, sakit ng katawan ko dahil  sa mga gago na 'yun." — sabi nito habang naglalakad paalis.

Nakatingin lang ako sa kanya habang ika-ika itong naglalakad palayo.

"I want him on our group." — sabi ko ng hindi inaalis ang tingin sa lalaking naglalakad palayo.

"Seryoso ka Zeus? Yung itsura na 'yun? Mukhang wala nga sa katinuan." — kontra ni Lukas.

I just smiled habang pailing-iling naman si Lukas.

"Hindi ko rin talaga maintindihan mga desisyon mo sa buhay. Ikaw bahala, kung mapapapayag mo siyang sumama sa ganitong trabaho." — sabi ni Lukas habang nagkakamot ng ulo.

"Minamaliit mo ba ako ha, mokong! Baka nakakalimutan mo, I'm the captain." — sabi ko at kumindat pa sa kanya na siya namang nagpatawa sa kanya.

Alam ko malaki ang maitutulong niya.