Κοιμόμουν στο κρεβατάκι μου και απολαμβανα τον ύπνο μου αγκαλιά με το μαξιλάρι.So:Hanna ξύπνα κορίτσι μου.
Ε : μμμ...
So:έλα ξύπνα θα πας σχολείο.
Ε : καναπέ μην μου χαλάς τον ύπνο.
So:δεν είμαι ο καναπές η sofia είμαι.
Ε:γιατί είπα εγώ το αντίθετο.
So:εγώ φταίω βρε που σε ξυπνάω πρέπει να σε αφήσω να κοιμηθείς να πάρεις απουσία.
Ε : σου είπα εγώ ποτέ να με ξυπνισεις?
So:η μητέρα σου μου το λέει.
Ε:και την ακούς αυτό είναι το πρόβλημα.
So:έλα βρε γλυκό μου κορίτσι τέτοια τραβηγματα δεν είχα ούτε όταν ήσουν 5 χρονών.
Ε : έλα ξυπνησα.
So:μπράβο έλα φόρεσε την στολή σου και κατέβα να φας πρωινό.
Ε : εντάξει.
Η sofia έφυγε από το δωμάτιο και εγώ πήγα στο μπάνιο μου, αφού έκανα ότι ήθελα άλλαξα.
Κατέβηκα κάτω και πήγα στην κουζίνα όπου ήταν όλοι .
Ε : μέρα, είπα νυσταγμενα .
Μπ:Καλημέρα δεν μπορείς να πεις?
Ε : μέρα.
Μπ:αχ αυτό το παιδί.
Ε : βρε μπαμπακα αφού ξέρω ότι με αγαπάς, είπα και τον αγκάλιασα.
Μπ : μπορώ να κάνω και αλλιώς, είπε και ανταπέδωσε στην αγκαλιά.
Μα:η μαμά δεν έχει αγκαλίτσα?
Ε:έχει, είπα και αγκάλιασα και την μητέρα μου.
Ε :sofa που είναι η ζέστη σοκολάτα μου?
So:τώρα την φτιάχνω.
Μπ: sofa?
Ε : παρατσούκλι.
Μπ:η ιδέα μου ή ακούγεται κοροιδευτικο.