KOCAMIN OĞLU PSİKOPAT VAMPİR MAFYA \ BERDEL +18

bölüm: 4 veda

güzelin miym gerçekten?"

bakışları setleştiğinde ondan korktum. beni orada bırakıp evine doğru yürüdü.

neden bir anda soğumuştu? yoksa onu kırmış mıydım?

"hey ne oldu?"

beni umursamadan içeriye girdiğinde peşinden gittim.

sanırım beni öylece bıraktığı için pişman olmuş geri dönüyordu ki kapıyı açmamla çarpıştık.

geriye doğru yalpalarken düşmemen için bileklerimden yakaladı.

"sakarsın."

aşağılayocı bir ifadeyle mırıldandıktan sonra bileklerime dikti bakışlarını.

dün yaptığım yarqlara bakıyordu. bileğimi kendime çekmek için çabaladığımda daha da sıkılaştırdı tutuşunu.

"bıraak kolumu canım acıyo."

kaşlarımı çatıp kolumu tekrar çektim. yine izin vermedi ve bu sefer daha da yaklastı.

"zorlama, sen benimsin kaylağ."

şaşkınlıkla kaslarımı kaldırdım.

"ne?"

afalladı demek baska kızlarla takılırken benimle de burada kırıstırıyordu.

"ha pardon yanlıs replik"

gözlerimi kısarak göğsüne pembe ojeli ellerimle yumruk attım.

"ben seni sevmistim sen beni aldattın mı? b benim babam dün öldü be! se sen çok kötüsün."

hemen bana sarılıp basımı göğsüne bastırdı.

"adını bilmiyorum ama sen benimsin, benim!"

sinirle onu ittiğimde beklemediği için geriye yalpaladı

bekleseydi yalpalamazdı

çünkü onun çok kaslı kolları vardı

"salak su an senin olmam umrumda değil babam dün öldü diyorum."

bana tekrar yaklasıp ellerini belime yerlestirdi

"belki bu sana acını unutturur?"

bana yaklasan yakısıklı suratına baktım ağzımın suyu akacaktı nerdeyse

"babam öldğ ama öpüsebiliriz."

tam öpüsecekken telefon çalmaya basladı

lanet olsun bu hayat lanet olsun bu sevgi

arayan haysiyetsiz annemdi

"ne var anne"

"nerdesin sen bihter. çabuk buraya gel. yıldırım nikahıyla evlendim artık mardine gidiyoruz. orda zengin bir hayatımız olucak valizini topla hadi."

ona cevap vermeden kapattım gitmek zorundaydım...

"adın ne?"

"behlül. senin?"

"bihter"

"mm bihter.."

dudaklarından adım döküldüğünde kalbim hızlandı. ona sıkıca sarıldım.

"behlül bu ask bitmeli."

beni omuzlarımdan tutarak yüzümü görebileceği sekild euzaklastırdı

"ne demek bitmeli? olmaz öyle sey."

tekrar ağlamaya basladığımda göz yasalrımı sildi.

"pembe ojesine kurban olduğum ağlama"

hemen gözlerimi silip toparlandım.

"behlül yedim ki hepsini kalmadı."

gülerek alnıma masum bir öpücük kondurdu su an derimi vakumluyor ama bu masum bir öpücük.

"behlül gitmem gerek, elveda."

arkamdan hayırnhayur diye bağırırken klubeden çıktım.

askımız bitmisti.

çok duygusal bir bölümdü haklısınız