സ്മൃതി തൻ ചെപ്പ് പതിയെ ഞാൻ തുറക്കവേ ഹൃദയ വ്യഥയോടെ കണ്ടു ഞാൻ നിൻ മുഖം ......
നിന്റെ മിഴിയിലെ ആഴങ്ങളിലേക്ക് ആഴ്ന്നിറങ്ങാൻ കൊതിച്ച് ഞാനും
നിൻ നറു പുഞ്ചിരിയിൽ കടലോളം സ്നേഹം ......
നിഴലു പോലെ ഞാനെപ്പഴും നിൻ പിറകെ .....
പിച്ചവെച്ച നാൾ മുതൽ കാണുന്നു
നിൻ മുഖം ..
തെളിവാർന്ന പുഞ്ചിരി , കുറച്ച് വാക്കുകൾ
മഴയുടെ താളത്തിനൊപ്പം നീങ്ങാൻ ശ്രമിക്കവേ നിൻ സ്നേഹോപദേശം
അതെത്ര മധുരം .............
ഇന്ന് ഞാനോർക്കുന്നു നീയെത്ര
അകലെയാണ് ......
ഒന്നു തൊടാൻ , കൈകോർത്ത് ചിരിക്കാൻ ..... വെറുതെ പിണങ്ങാൻ !
പിന്നെ നിന്റെ ചിരിയിൽ ലയിച്ച്
അങ്ങനെ ....... അങ്ങനെ ..........
YOU ARE READING
കനൽപൊട്ടുകൾ
Poetryമരവിഛ മനസ്സുമായി യാത്ര യെന്ന് ഓതി പക്ഷെ അകലവും താണ്ടിയാണല്ലോ എൻ പ്രയാണം