Untamed Lovers The Series

UL: Stephene's Weakness #2

Greg P.O.V

"Thanks you Pa!" Nakangiti kung sabi at agad isinara ang pintuan ng sasakyan, actually sasakyan yun ng Boss ni Papa, ang bait nga niya at pinapagamit niyang ihatid-sundo ako sa school.

Sa Hindi kalayuan, may babaeng kumakaway sa akin. Hindi ko siya kilala at ayaw kung mag assumed na ako kinakawayan niya.

Kinabahan ako ng palapit na siya at nakita ko ang ang itsura niya. Napaka gandang at napaka amo niyang mukha

"Hi!" Nakangiti niyang bati at inabot niya kanang kamay niya. Tinignan ko siyang maigi, hindi ko pa siya kilala at hindi ko pa nakita.

"Hello!" Nakangiti ko ding bati pabalik.

"I'm Sophia!" Nakangiti padin niyag presenta sarili niya.

"Gre.. Gregory!" Pautal-utal kung sabi. Kinakabahan akong kuma-usap sa kanya. Sa ganda ng porma at pananamit niya, tiyak mayaman pamilya niya.

"Nice to meet you Greg!" Actually, only my closest friends lang tumatawag sa akin ng Greg. But honestly I don't have any

"Ako din!" Nahihiya kung sabi.

"So bago ka lang dito?, ngayun lang kita nakita!" At sabay na kaming naglakad papasok sa school building.

"Yeah, kahapon lang ako dito!"

"The transferee? What a coincidence!" Coincidence? Teka kilala niya ako? Tinignan ko siya na parang nagtatanong kung anong sinasabi niya?

"Actually sikat ka sa school na to!"

Bigla akong natigilan sa sinabi niya. What? Ako ba talaga yun?

"Huh! No. I'm nobody baka ibang transferee ang sinasabi mo!"

"No, Ikaw yun, your class building is Building 12-A diba?" teka paano niya nalaman kung saan ang building ng classroom ko?

"Kilala mo si Stephene?" sino nanaman bang Stephene yan?

"No, I don't!"

"Your sit mate!, don't tell me hindi mo alam pangalan niya?" tinignan ko siya at hindi na umimik, tama hindi ko nga siya kilala. Hindi ko nga magawang tignan siya tanungin pa pangala niya?"

"kaya pala instant sikat ka at hindi mo kilala si Stephene!" natawa siya sa bandang huli, tama hindi ko nga siya kilala. "let me tell you everything" nakangiti niyang sabi.

Sinabi lahat ang tungkol kay Stephene, hes a bully, snober at barely talked. Ayaw na ayaw niyang may ibang tao na lumalapit sa kanya. Even Teachers takot sa kanya. Ayaw din nilang mawalan ng trabaho kaya hindi nalang nila pinapansin mga ginagwa niya.

"Kaya ba sikat ako kasi alam na nila na magiging impyerno na boung taon ko dito?" hindi ko mapigilang magtanong. Rinig kung natawa siya sa sinabi ko. Anong nakakatawa doon? Siguro nga dapat na akong umiwas sa kanila.

"NO, actually sikat ka kasi ikaw ang unang taong naka-upuan niya!" nakangiti niyang sabi. "Inggit silang lahat sayu! Kasi hindi nila kayang gawin iyun!"

Sa pagkaka-alam ko, wala naman na kasi siyang choice kundi ang paupuin ako, wala na din naman kasing bakanteng upuan sa oras na yun.

Shit, ano ba itong napasok ko, and all of the sudden sasabihin niya mga ito sa akin. Hirap kung intindihin mga sinasabi niya.

Isa lang talaga dalangin ko ngayun, sana kahit isa, isa man lang ang absent sa classroom para hindi ko na siya maabala pa, pero second day palang. Hayyy. Ano na gagawin ko nito?

Sa tagal ng usapan naming ni Sophia at pag-iisip ko ng kung ano-ano, Shit malalate na ako. Malapit nang magsimula ang klase.

Nakarating na ako ng classroom namin, lakas ng tibok ng dibdib ko, hindi ko maintindihan kung anong nangyayari sa akin.

Pagpasok palang ramdam kung nakatingin nanaman lahat ng mata nila sa akin. Not again. Tinignan ko maigi kung may bakante pang upuan, please kahit isa lang. and boom.. everyone is present. Patay.

Pakiramdam ko hindi ko magawang mailakad ang mga paa ko papunta sa upuan ko, bakit parang napaka layu ng upuan ko. O mabagal lang talaga paglakad ko?

Sa dami ba man ng nalaman ko tungkol sa kanya, parang gusto ko nalang umuwi.

Rinig kong bumukas ang pinto, shit nandito na ang teacher namin. Hindi ako pweding buong klase nalang nakatayu dito. "Please take your sit!" lalo akong na estatwa sa narinig ko sa teacher. Wala na akong magagawa, take the risk.

Palakad na ako palapit sa kanya, hindi ko siya kayang tignan, pakiramdam ko kapag tinignan ko siya hihimatayin ako. Ni marinig ko lang boses niya siguradong katapusan ko na.

Uupo na sana ako nang bigla siyang nag-ayos ng sarili niya, umupo siya ng tuwid. Lalong naging awkward and nararamdaman ko ngayun.

"Good morning" bati niya. Hindi lang ako ang biglang napatingin sa kanya. Pati dalawang lalaking nakaupo sa harapan niya.

Nagtitigan ang dalawa, halatang taking-taka din sa narinig nila mula kay Stephene.

"Good.. Mor.. Morning din" pautal-utal kung sabi, baka kasi kapag hindi ko siya pinansin lalo lang siyang magagalit sa akin.

Napatingin din ulit sa akin ang dalawang lalaking naka-upo sa harapan, tinignan nila akong maiigi. Lalo akong kinabahan kung ano nanaman mangayayri, sabi kung gusto ko nang umiwas sa kanila, para na din wala na akong ina-alala pa.

"Class dismissed" dalawang oras din akong di nagsasalita at hindi gumagalaw sa pinag-uupuan ko.

"Greg!" pamilyar na boses ng babae ang rinig kung tumatawag sa bintana ng classroom, at hindi nga ako nagkamali si Sophia na bago kung kaibigan, nakangiting kumakaway sa akin.

Lalong nagtinginan at ngayun ramdam kung ako nanaman pinag-uusapan ng mga estudyante sa classroom namin.

"Hi Sophia!" malakas na sigaw ng isa sa nasa harapan ko. Pansin kung inirapan ito ni Sophia at ngumiti siya sa akin. Ano bang ginagawa mo Sophia, gusto kung umiwas sa kanila pero bakit parang lumalapit pa mismo sila at ramdam kung dahil sayu.