Aşk

Başlangıç

Adam kahvesinde bir yudum daha aldı.Kahve soğuk olduğu için adamın boğazında acımsı bir tat bırakmışdı.Adam yüzünü buruşturarak bardağı yerine bırakdı.Kalemi alıp önündeki deftere yazmaya başladı.

''Sevgilim artık sensiz kaçıncı kez bir günü daha bitirdiğimi bilmiyorum.Bildiğim tek bir şey var sana ne kadar öfkelensemde her geçen gün daha da aşık oluyorum.Sende 20 yıl böyle düşünmüşdün dimi?Yani bana öyle söylemişdin her geçen gün bana daha da aşık oluyormuşsun 20 yıldır.Bırakıp gittiğin ilk zamanlarda kendime hep ''neden'' diye soruyordum.Ama şimdi seni o kadar özledim ki nedeni umrumda bile değil.Sadece sen gel yeter bana...Aslında sen haklıydın sevgilim bana kaç kez ''bizden artık olmaz'' dedinde ben kabul edemedim.Vazgeçemedim senden.Yine bencillik etdim kendi mi düşündüm.Sana aşkımı itiraf etmeden önce boşanmam bekar bir adam olarak karşına çıkmam gerekirdi .Ama ben seni evli bi adamın(Yutkunur)Bak benim söylemeye bile dilim varmıyor ama seni bu duruma düşürdüm.Neyse yine fazla konuşdum(gülümser).Şimdi nerdeysen ,kiminleysen sevgilim umarım mutlusundur...''

Son cümleyide yazdıkdan sonra kalemi elinden bırakdı.Gözünden bir damla yaş düşüp kağıtı ıslatırken kalbindeki sızı yine kendini belli ediyordu.Defteri kapatıp kalbinin üzerine bastırdı.Tam o anda defterin arasından bir fotoğraf düştü kucağına.Defteri masaya bırakırken fotoğrafı aldı eline.Fotoğrafın arkasında ki yazıyı okuduğunda yüzüne bir gülümseme yayılmışdı.

''Tam güldüğün yerde başlar şiirler''

Diğer tarafına çevirdiğinde göz yaşları çoğalmışdı.Bu fotoğraf daha aşkını itiraf etmediği zamanlarda Yıldızdan aldığı daha doğrusu çaldığı fotoğrafdı.Fotoğrafda kadın gülümsüyordu.Zaten arkasında ki yazıyıda adam yazmışdı.Kadını gülümserken çok görmediği için bu fotoğrafı geri vermemişdi.

Fotoğrafa bir az daha bakdıkdan sonra geri defterin arasına bırakdı.Defteri yerine koydukdan sonra koltuğa uzandı.Saat gecenin üçü ama adamın uyumak gibi bir isteği yokdu.Göz kapaklarıysa ondan izinsiz kapanıyordu yavaş-yavaş.

/

''Babaa''

Adam seslere karşı gözlerini açdı hızlıca.Uzandığı yerde dikleşirken duyduğu seslerin nerden geldiğini anlamaya çalışıyordu.

''Babaa gelsene''

Bu bir çoçuk sesiydi.Adamı çağırıyordu.Ayağa kalkıp kapıya doğru ilerlerdi.Dışardan geliyordu sesler.Kapıyı açmak isterken bir kadın sesi duydu.

''Sevgilim artık gelsen mi oğlun mızmızlanmaya başladı''

Bu ses...Evet doğru duymuşdu sevdiği kadının sesiydi.İçini kaplayan mutlulukla kapıyı açdı hızlıca.Ordaydı hayatının anlamı.Üzerinde beyaz bir elbise,dalgalı kırmızı saçlarıyla gülümseyerek ortada koşuşturan çoçuğu izliyordu.Çoçuk mavi gözlü,siyah saçlı 4-5 yaşlarındaydı.

''Yıldız''

Kadın adamın sesini duyduğunda gülümsemesini bozmadan adama doğru döndü.

''Kuzey...gelsene''

Adam gülümseyerek ilerledi.Ama sadece bir kaç adım ata bilmişdi.Sonrası yokdu.O haraket edemiyordu ama Yıldız ve çoçuk uzaklaşıyordu ondan.

''Yıldız kıpırdayamıyorum...Yıldız bekle...Yıldız gitme nolur bırakma beni...Yıldız!''

/

Kuzey bir anda yerinden sıçradı.Tabi hesaba katmadığı bir şey vardı.Bir anda yerinden sıçrayınca koltukdan düşmüşdü.

''Of belim ya ben böyle işin...Tövbe''