Aşk

Benim Mucizem

*Yıldız'dan*

Yarın dönüyordum.2 yıl önce terk etmek zorunda kaldığım yere geri dönüyordum.Ailemin her şeyden haberi vardı yani 1 yıl önce her şeyi öğrenmişlerdi o yüzden sorun yaşamayacakdım .Ama benim asıl korktuğum şey sevdiğim adamla yüzleşmekti.Ona bi şey söylemeden çıkıp gitmişdim.Bu 2 yılda da  çok şey değişdi.Yeni insanlarla tanışdım,kendime yeni bi hayat kurdum ve en önemliside anne oldum.Aslında ben böyle bi şey beklemiyordum.İstanbula taşındıkdan 1 hafta sonra hamile olduğumu öğrenmişdim.Başta çok sevinmişdim nede olsa sevdiğim adamın çoçuğunu taşıyordum karnımda .Ama bebeğimi babasız büyütmek zorunda kala bilirdim işte beni üzen şey bu .Her neyse artık geri dönüyordum oğlumu babasından saklamak istemiyorum gerçek babasını tanımalı.Tabi eğer Kuzey bizi kabul ederse.Kapının çalmasıyla düşünmeyi bırakıp ayağa kalkdım.Büyük ihtimalle kızlar gelmişdi.Kızlar dediğim yani Eda ve Sıla gelmişdi.Onlar benim burda ki en yakın arkadaşlarımdı.Bu 2 yılda benim yanımda olmuşlardı.Eda yetimhanede büyümesine rağmen eğlenceli bi kızdı,onun yanında insan zaman nasıl geçiyor bilmiyordu ,beni oğlumdan sonra mutlu eden en önemli insanlardan biriydi.Sılaya gelirsek o Edaya nazaran pek konuşmayı sevmezdi,sakin,akıllı bi kızdı.İkisinide seviyorum ,görünüşe göre onları çok özleyeceğim.Kapıyı açdığım gibi Edanın üzerime atlaması bir oldu.

-Yıldız:Ya kızım kalksana üstümden öldürücekmisin beni

-Eda:Tamammm kalktım ama napıyım özledim seni(ayağa kalkar)

-Sıla:Sen özledin kızım daha sabah görüşmedik mi?

-Eda:Ne var yani tamam özlemem bi daha(arkasını dönüp oturma odasına doğru yürüdü)

-Yıldız:Küstü galiba

-Sıla:Her zaman ki hali boşver

-Yıldız:O da doğru

-Eda:(içerden)Yıldız küçük bey uyuyormu

-Yıldız:Evet uyuyor bir azdan uyanır.Hadi bizde geçelim içeri

Oturma odasına geçdikden sonra kızlarla oturup uzun-uzun konuştuk.Birlikte geçirdiğimiz son gündü yani İstanbulda.Onları çok seviyorum her anımda yanımda oldular,üzgün olduğum günlerde beni mutlu etmek için ellerinde geleni yaptılar.Tabi bu tamamen ayrılıyoruz anlamına gelmiyordu yine görüşücekdik belki onlar zamanları olduğunda Orduya gelirlerdi.Biz böyle konuşmaya devam ederken Deniz ağlamaya başladı.

-Yıldız:Benim oğluşum uyandı ben ona bakayım

-Eda:Getir bir az oynuyalım küçük aslanla

-Sıla:Ha evet Yıldız getir 

-Yıldız:Tamam

Kızların yanından ayrılıp Denizin odasına doğru yürüdüm.Deniz hayatıma mutluluk katmışdı o olmasaydı belkide ben bu gün bu halde olmuyacakdım.O benim mucizemdi.Deniz daha çok babasına benziyordu o bana Kuzeyi hatırlatıyordu.Siyah saçları haraketleri hepsi aynıydı.Banaysa sadece göz rengi ve bakışları benziyordu.Aslında çok sakin bi çoçukdu tabi istediği şey olmayınca hemen ağlamaya başlıyordu.Odaya girdiğimde hemen ağlamayı kesdi.Her zaman böyle olurdu zaten beni görünce hemen susardı.Şimdi durmuş bana bakıyordu.

Ona doğru yaklaşıp kucağıma aldım.Aldığım gibi yüzünde gülümseme oluşdu.Bende onun gibi gülümsedim.Sonra hemen üzerini değiştirmek için mavi bir t-shirt ve beyaz bi şort aldım.Üzerini değiştirdikden sonra Denizi kucağımdan indirdim.Erken yürümeye başlamışdı benim oğlum.Yavaş-yavaş yürümeye başladı.Bende onun arkasından oturma odasına doğru yürüdüm.