როგორც კი კაფეს მოვშორდი თითქოს სიმშვიდე ვიგრძენი. სახლში მისვლა არ მინდოდა. ვიცოდი იქ რომ მივსულიყავი აუცილებლად დავიწყებდი ფიქრს. ამას ვერ გადავიტან. რამე მჭირდება რაც ცოტახნით მაინც დამავიწყებს ამ სიტუაციას. გავჩერდი და ჩემს წინ მდგომ გეი ბარს შევხედე. მძულს ეს ყველაფერი. მძულს ეს ადგილი. მძულს ყველა მათგანი ვინც შიგნით არის. და მათთან ერთად ჩემი თავიც მძულს რადგან აქ ვარ. თუმცა ერთადერთი გამოსავალი ყველაფრის დავიწყებაში ჩემთვის ეს არის.
შიგნით შევდივარ და ბართან ვჯდები. ბარმენი როგორც კი მხედავს უკვე ხვდება რაც მინდა და უთქმელად მიდებს ძლიერ სასმელს წინ. მძულს ეს სიტუაცია.
სასმელს სწრაფად ვსვავ და ვგრძნობ როგორ ვრცელდება ეს სითხე ორგანიზმში.
მძულს ეს გრძნობა.
ორ ჭიქას მიყოლებით ვსვავ და ვგრძნობ რომ მეკიდება. მთვრალი არ ვარ. ყველაფრის აღქმა და გაანალიზება შემიძლია. ეს სამი ჭიქა თითქოს სითამიმისთვისაა. ბარს ვშორდები და გარშემო ვიყურები. თითქოს მშიერი ცხოველი ვიყო და ნადავლს ვეძებ რომ ხელში ჩავიგდო. და აი ისიც. ვხედავ საკმაოდ სიმპატიურ ბიჭს მოცეკვავეებთა შორის. თვალს არ ვაშორებ. როცა ვრწმუნდები რომ შემამჩნია ვიღიმი და მისკენ ნელი ნაბიჯებით მივიწევ. ისიც იღიმის.
მის წინ ვდგები, ხელს წელზე ვუცურებ და ცეკვაში ვყვები. რაც შემიძლია სექსუალურად ვაკეთებ ამას რაც გამომდის რადგან მალევე მთავაზობს საპირფარეშოში წასვლას. ეს კი ის ერთადერთი შემთხვევაა როცა ასეთ ადგილას ვთანხმდები სექსზე, რადგან ზუსტად ვიცი თუ სახლში წავალ, გზაში აუცილებლად გადავიფიქრებ.
ბიჭი სწრაფად მაგდებს საპირფარეშოში და კარებს კეტავს. ცივ კედელს მთელი ძალით მაჯახებს და უხეშად მკოცნის. ეს აღარ აკმაყოფილებს და სწრაფად მიხსნის შარვალს, ჩემში კი მოუმზადებლად შემოდის რის გამოც საშინელ ტკივილს ვგრძნობ. თუმცა არ ვცდილობ მის გაჩერებას. მინდა რომ ამ ტკივილმა ცოტახნით მაინც დამავიწყოს ძველი ტკივილი.
ცრემლები მომდის და გულს მირევს ბიჭის ხმა რომელიც ბინძურ სიტყვებს მეჩურჩულება ყურში.
რამოდენიმე წუთი გაგრძელდა ასე და საბოლოოდ ჩემზე გაათავა. შარვალი ჩაიცვა და საპირფარეშო დატოვა. მანამდე კი არც ზიზღნარევი შემოხედვა დავიწყებია და კმაყოფილებისგან ჩაცინება როცა იატაკზე მჯდომი ცრემლიანი თვალებით დამინახა.
