Fight For Love (SAANL Book 2)

SAANL2 1-2: (Cold as Ice)

All Rights Reserved ® Kwentongsulatpinoy Stories 2015

"Saikha's POV"

Zenon? Ikaw nga ba yan? Nagulat ako ng makita siya ngayon. I wasn't expecting it. Sa dinami-daming lugar at pagkakataon, dito pa?

Ang laki na ng pinagbago niya ngayon. Aaminin ko mas gwapo siya ngayon kumpara noon. Mas naging magaling din siya sa pagkanta at sa gitara. Gosh he's so hot right now!

"Ayos ka lang ba?" tinapik ako ni Aiden dahil natulala na ako.

"I'm fine Kuya." sagot ko ng matauhan.

"So what now?" tanong ni kuya Aiden.

"Anong what now?" ganti kong tanong.

"Anong gagawin mo? Lalapitan mo ba, kakausapin, dededmahin o ano?"

"I dunno kuya.. Kakausapin ko ba?" tanong ko.

"Aba malay ko sayo noh! Kasi kung ako lang, malamang bubugbugin ko. Ang laki yata ng kasalanan niyan sayo." sagot ni Aiden.

"Kuya naman eh!"

"I'm just stating facts Saikha. Sinaktan ka niya just like Wesley did." humingang malalim. "What would you think I feel?"

"Matagal na yun, kalimutan mo na." ganti ko.

"Fine, but the question is siya ba nakalimutan niya ba? Hindi ako tanga Saikha, the way he looked at you. It's as cold as ice halatang may halong sakit." sagot nito sa akin.

Oo nga, nung maglapat ang paningin namin sa isat-isa Bahagya siyang nagulat which is normal. Pero biglang nagbago at naging blangko ito bago siya nagbawi ng tingin. And he acted like as if nothing happened. Na parang hindi niya ako nakita.

Bakit kaya ganon ang reaksyon niya. Bakit parang ayaw na niya ako sa buhay niya? Bakit?

Muli ay nagsimula silang tumugtog. One more night by: maroon 5. One of their Cover songs daw.

Medyo upbeat/acoustic kaya masarap pakinggan. No wonder that people love them. Magaling silang pumili ng kanta at maglaro ng mga notes. Iniiba kasi nila ang timpla ng kanta. Better than the original version sa opinion ko lang.

Habang kumakanta si Zenon pansin kong umiiwas siya sa direksyon namin ni Aiden. Hindi siya tumitingin dito.

Nakalimutan mo na ba talaga ako Zenon? Galit ka ba sa akin. Sabi mo sa sulat mo sa akin that you're not mad at me. Pero bakit yun ang pinapakita mo ngayon?

.

"Zenon's POV"

The show must go on ika nga nila. Tuloy lang ako sa pagkanta at iniiwasan ko na lang na tumingin sa kinaroroonan niya. She seemed happy, malamang nagkatuluyan silang dalawa ni Wesley. Malamang sinunod niya yung mga huli kong sinabi sa kanya sa sulat.

I don't know kung magiging masaya ba ako for them o malulungkot. Kinakapa ko parin ang puso ko. God she's so beautiful in her dress! Just like an angel from heaven. Kung naging maayos lang sana ang lahat sa amin. Kung umayon lang ang tadhana di sana pinagsisigawan ko na sa buong mundo na siya ang babaeng pinakamamahal ko. Pero hindi eh.. kainis lang!

After ng second song namin ay bumalik kami ng grupo sa back stage. But you can't really call it back stage sa ganda nito. May sofa at mga lamesa. May mini-bar din for our driks mor like a VIP room.

"Excuse me sir." pukaw saakin ng isang middle age na lalaki.

"Yes can I help you?" tanong ko.

"There are guest outside that want to speak with you. Should I let them in?" sabi nito.

"Yes please."

Umalis na ito matapos kong sabihin yun. I already have an idea kung sino sila kaya nung pumasok sila kasama nung matanda ay hindi na ako nagulat.

Sinalubong ko sila.

"Thanks Mr. Franco! I' ll take it from here." nginitian ko ang matanda bago binaling ang tingin kina Saikha.

"Dito tayo." iginiya ko sila sa direksyon ng mini bar.

"Have a seat please! Anong gusto niyong drinks?" tanong ko.

"Can you remove the formality bullshit, hindi kami sanay eh." biglang nagsalita si Aiden.

"Oh, sorry!" tipid kong nasabi.

"Kumusta ka na?" si Saikha ang nagtanong.

"Hmm.. Ayos naman. As you can see I have a band and it's doing well." sagot ko. Pero pinapanatili parin ang pagiging kalmado.

"Yeah. Pansin nga namin yun! By the way Zenon, no need to offer us a drink we can aford our own. Tsaka di rin kami magtatagal we're just here to say hello to an old FRIEND!" medyo kumunot pa ang nuo nito habang sinasabi yun.

"Diba Saikha?" pahabol nito.

"Ah, oo tama. It's been what, two years since nung huli tayong nagkita diba?" sabi ni Saikha.

"Oo nga eh." sabi ko na napakamot ng ulo. "But before you leave let me introduce you two to my bandmates." at tinungo mamin ang kinaroroonan nila Gab.

"Ei, whose with you?" tanong ni Ed.

"Guys this are Saikha and Aiden. Kaibigan ko sa pinas." pagpapakilala ko sa kanila.

"Saikha, Aiden this is Gab and this is Ed." sabi ko sabay turo sa kanila.

They shook their hands and smiled at each other.

"Nice meeting you guys but we better go." sabi ni Saikha na nakangiti.

Hinatid ko silang dalawa sa may pinto and still maintaining the formality. Ayokong kakitaan nila ako ng kahit na anong emosyon. Nakailang fake smiles na nga ako eh. "Thanks for coming here!" sabi ko bago muling pumasok sa loob.

Hindi na ako lumingon, dahil kapag ginawa ko yun hindi ko na mapigilan ang damdamin ko.

It's better to be like this...

.

.

.

End of Chapter...

O, ano? naghintay ba kayo sa release nito? Kumusta naman?
Hindi ko muna bibiglain ang pag.uupdate.

Dadahandahanin lang muna natin ok.

Reminder lang Drama/romance ito so asahang may iyakan.