²⁶

651 58 16
                                    

Zamana ihtiyacım varHiçbir şey hakkında Düşünmek için ~

Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.

Zamana ihtiyacım var
Hiçbir şey hakkında
Düşünmek için ~

🦋

Yıldızlara bakarak saatler geçirdim. Her saniye Namjoonun bedeninde ki soğuklukla yüzleştim. Yıldızlar beni terk ettiğinde siren sesleri dolmuştu ormana.

Kırmızı saçlı bit çocuk kolumdan tutup kaldırdı beni. Kendimi kaybetmiştim. Gerçeğe dair her şeyi yitirmiştim.

Gözlerimi açtığımda bir sedyede yatıyordum. Dışarıdan gelen bağrışmalar ve adım sesleri dâhi başımı döndürüyordu. Görüntü yavaş yavaş netleştiğinde sarı saçlı ve üniformalı bir kız gördüm. Uyandığımı fark edince kalkıp kapıya çıktı. Peşinde doktor ile tekrar odaya girdi.

"Neredeyim?" Sesim boğuk ve yorgun çıkıyordu.

Doktor sarışın kıza bir şeyler söyleyip odadan çıktı. Kız ise karşıma geçip gülümsedi.

"Karakolun revirindesin Mina. Ben baş komiser Chaerin. Az önce çıkan da doktordu. Gayet iyi olduğunu söyledi. Sadece aç ve susuz olduğundan bilincini kaybetmişsin" sustu ve anlayıp anlamadığımı kontrol etti.

Her bir saniyede daha iyi oluyordum. Bulanıklık geçmişti.  Her şey netti. Başım da ağrımıyordu. Yani her şeyi kabulleniyordum.
Namjoon...
Namjoon!

"N-namjoon nerede?!"

Yüzü aniden ciddileşti. Gülmediği zaman korkunç duruyordu.

"Hastanede. Durumu hakkında bir bilgimiz yok. Henüz!"

Ölmemiş.
Ölmemiştir.

"Onu görmek istiyorum"  sıkıntı ile iç çekip ellerini göğsünde birleştirdi.

"Korkarım bu isteğini yerine getiremeyeceğim. Ailene ve arkadaşlarına kavuşmak istersin diye düşünüyorum." Benim bir ailem yok "ayrıca yapmam gereken bir sorgu var  Mina"

Başımı salladım. Kendimi toparlamam için 10 dakika verdi. Kapıda beklediğini söyleyerek odadan çıktı. On dakika boyunca salak gibi yeri izledim. Sadece bakıyordum. Boş ve anlamsız. Bir şey düşünmeden. Yavaş yavaş doğrulup sedyeden indim. Kapıya çıktığımda Chaerin parlak gülümsemesi ile karşıladı beni. Sorgu odasına doğru ilerliyorduk.

Neden kimse gelmemişti acaba? Saat çok mu erkendi? Yoksa kimse beni umursamıyor muydu?

Dar bir koridordan geçip beyaz kapının önünde durduk. Chaerin kapıyı açtı ve geçmem için kenara çekildi.

𝖑𝖎𝖊𝖓𝖟𝖔 ° 𝐌𝐢𝐜𝐡𝐚𝐞𝐧𝐠Hikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin