Verse to my Dearest (ONGOING)

Comeback

Thank you for giving me the opportunity to express myself. Thank you for supporting and still reading this story. I appreciate it more than you'll ever know. This is the final chapter.

---

"Danella!"

Napabalikwas ako ng tayo dahil sa gulat, muntik ko nang maibitaw ang kamay ko sa bakal na siyang nagsisilbing hawakan ko upang hindi tuluyang mahulog sa tulay.

Niyakap ako nito mula sa likod.

"Danella what are you doing?! Danella my god! Hold my hand!" Na-fufrustate na sabi sa akin ni Beatrice.

Kumabog naman ng malakas ang dibdib ko at narealize kong malapit na akong mahulog kaya't 'di ako nag alinlangang kunin ang alok niyang tulong.

Nanginginig pa ako sa takot at sa lamig dahil sa walang humpay na pagbuhos ng ulan.

"Anong pumasok sa isip mo at tatalon ka sa tulay?!" Nagsermon naman agad siya sa akin hindi alintana ang malakas na pagpatak ng ulan sa kaniya at sa kanina niyang tuyo na damit.

"Ano bang ginagawa niyo diyan mamaya na kayo mag-usap!" Sigaw ni Galelio na hawak ang payong at nakakaalalay sa bukas na pinto ng sasakyan.

Galit 'man si Beatrice ay inalalayan niya ako na makapasok ng sasakyan, agaran namang pumunta si Galelio sa driver seat.

Nang makapasok kami sa loob ay parehas nila akong tinignan ng masama at sabay pang nabuntong hininga.

"Hindi pagsusuicide ang solusyon para maalala ka ni Kevin." Galit na tinig ni Beatrice sa akin.

"At dito pa talaga sa tulay ng San Francis, dito natin binuo ang magagandang alaala natin tapos dito mo pa sinagot si Kevin dito ka pa talaga magpapakamatay." Galit na saad naman ni Galelio.

Ngumunot ang noo ko at nanatili pa ring umiiyak.

"Hindi niyo kasi alam, wala kayong alam." Umiiyak 'man ay pinilit kong magsalita

"Anong hindi namin alam?" Ramdam ko ang galit at inis ni Beatrice habang tinitignan ako.

"Ikaw, Beatrice kapatid ka ni Kevin pero bakit ka gan'yan umasta! Bakit ka nagmamaang-maangan na hindi mo alam na patay na siya!" Galit kong pataw sa kanila na ikinagulat naman nila.

Napahawak ang dalawang kamay niya sa bibig at inirapan naman ako ng lalaking nakaupo sa driver seat.

Pinalo pa ni Galelio ang manobela at mahinang nagmumura,

"What the fudge! Who said that?!" Nangangalaiti namang humawak sa balikat ko ni Beatrice at niyugyog ito.

"Your dad!" Tinanggal ko ang pagkakahawak niya sa balikat ko at pinunasan ang luha ko.

"Napaka-wala talaga niyang talaga kwenta." Nag rolled eyes pa ito at inis na pinigaan ang damit sa loob ng sasakyan.

"Babe! What the fvck?" Inis siyang tinignan ni Galelio at inawat ang pagpipiga nito.

Bakit parang wala lang sa kanila ang sinabi ko, gan'on na lang ba talaga ka-walang halaga si Kevin sa kanila?

"Bigyan mo ng jacket si Danella ginaw na ginaw na siya." Saad naman ni Beatrice pagkatapos niyang pinagaan ang damit niya na ikinainis ng boyfriend niya.

May kinuha naman si Galelio sa Shot gun seat at iniabot ito sa akin.

"Wear this Danella, It will help you to warm faster." Mahinahon namang saad nito.

Inabot ko naman ito at isinuot.

"What the hell babe!" Napahinto naman panandalian ang sasakyan at agarang pinatay ni Galileo ang ilaw sa loob nito.