* Bu bölüm eski hesabımda vardı ama dediğim gibi şifreyi unuttuğum için giremiyorum. Düzenleyip tekrar attım. Hatalar varsa kusura bakmayın. *
Özenle seçilmiş sprey boyalarla doldurulmuş raflara baktım bir süre. En sevdiğim mavimi Max neredeyse bitirmişti. Başka bir rengin yanında kullanmam gerekiyordu o yüzden. Gözüme menekşe moru çarptı o sırada. Bunu parlak bir sarıyla ve mavisiyle birlikte arka plan yapacaktım. Siyah, beyaz ve magenta rengini de çantama atıp siyah kapşonlumu giydim. Neyse ki bu saatte bu civarda pek kişi bulunmuyordu.
Yürürken bir anda hemen yanındaki ara yola sapıp bir kapının önündeki oyuğa saklandım. Yakınlarda ayak sesleri duymuştum. Seslerinin tam da tahmin ettiği gibi aynasızlara ait olduğunu fark ettiğimde daha dikkatli olmam gerektiğini anlamıştım. Bir saniye geç kalsaydım yakalanmıştım. Bir süre önce bu civarın en ünlü sokak çetesine giriş yapmıştım çünkü. Gerçi tek yaptığım ve tek yapmak istediğim resimdi. Neden yasa dışı olduğunu anlamıyordum. Vandalizm diye adlandırdıkları bu sanat yıpranan, dökülen duvarları tuval yerine kullanmaktı sadece. Benim için ise iç dünyamı insanlara açmanın bir yolu.
Polislerin iyice uzaklaştığından emin olunca saklandığım yerden çıkıp yürümeye başladım. Ara yollardan gitmek daha mantıklı olacaktı.
En sonunda varmak istediğim yere vardığımda elimi duvara dayayıp derin bir nefes aldım. Buraya gelmem uzun sürmüştü çünkü polis devriyelerinin sayısı geçen günlere göre artmıştı. Ama bahanelerimi kabul edeceklerini sanmıyordum. Sonuçta programın gerisinde kalmıştım. Elimi koyduğum duvara çevirdim gözlerimi. Hemen çantamdaki boyaları çıkarıp mavi ve mor ile arka planı yapmaya başladım.
Yarım saat sonra tablom hazırdı. Normalde doksan dakikada yapmam gereken tabloyu yaklaşık yetmiş dakikada yapmıştım. Şimdi sadece ortadan kaybolmalıydım. Çantayı toplayıp ayağa kalktığımda kulağıma gelen konuşma seslerinin başıma dert olacağını anlamıştım. Tamamladığım eserin yakınındaki çöp tenekesinin arkasına geçtim. Sesler gittikçe yaklaşıyordu.
- Geçen günlerde vandalizm vakaları artmaya başladı. Biz de olaylara karşı böyle önlem aldık.
Lanet olsun. Bu sesi tanıyordum. Herkesin gelmesini beklerdim ama amirin bizzat gelmesini beklemezdim.
- Pek.. İşe yaramamış sanki.
Yanındakinin kim olduğunu bilmiyordum ama benim tablomu gördüğü aşikardı. Kim olduğunu görmek için hafif kafamı uzattğımda benim yaşlarımda bir çocukla göz göze geldim. Hemen başımı çektim ama geç kalmıştım. Büyük ihtimalle amirin çocuğuydu. Şimdi yanmıştım. Bir gülme sesiyle düşüncelerimden sıyrıldım.
-Bu tabloyu kimin yaptığını biliyorum.
Bunu derken neşeli bir sesi vardı amirin.
- Kim?
- Gizemli Suikastçi..
Duyduğum lakapla başımı dizlerime gömdüm. En azından daha masum bir isim seçselerdi. Kulağa sanki azılı suçluymuşum gibi geliyordu.
- Şu bahsettiğin mi?
Bu çocuğun sesi bana bir yerden tanıdık geliyordu. Ama sanırım şuan bunu düşünmenin sırası değildi.
- Aynen. Duvar yerine tuval kullansa bir gün çok iyi yerlere geleceğine eminim.
İstemsizce gülümsedim. Duvar yerine tuvale çizseydim, şuan sen bu resmi göremezdin babalık.
- Hava karardı. Yavaş yavaş dönelim mi?
Çocuğun sözleriyle başımı koyduğum dizlerimden kaldırdım. Beni, korumuş muydu?
Sokağın sonuna kadar gitmelerini bekleyip artık gitmek için ayağa kalkmıştım ki genç arkasını dönüp bana gülümsedi.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
KESİK BÖLÜMLER
Cerita PendekHenüz bir hikayeye çevirip çevirmeyeceğimi bilmediğim ama gerçekten hoşuma giden kısacık yazılardan oluşan bir hikaye. En azından bir göz atmazsan pişman olacaksın
