İMZA

~Bilmiyorum~

Kuşlar hayatlarını sürdürebilmek için kanatlarını çırpıyor, ben ise ne yapacağını bilmez bir hâlde yönünü kaybetmiş masum bir beyefendi. Kumlarının akışı hiç bitmeyen bir kum saati...

Yeliz'in Anlatımı

Okula gitmek için için sabırsızlanıyorum bugün. Sanıyorum bunun sebebi birkaç yeni arkadaş edinecek olmam. Evim okulun yanında diyebilirim. Dersin başlamasına beş dakika önce bile evden çıksam yetişebilirim. Fakat bugün böyle yapmayıp yarım saat önce okula gittim. Eski arkadaşlarım oradaydı fakat beklediğim kişiler henüz gelmemişlerdi. Ben de diğerleriyle sohbete dalmıştım ki sınıfın kapısından gelen sese doğru yönelttim kendimi. Bu Selin niçin bağırıyordu durduk yere? Bir dakika biri daha var orda, Selin onunla konuşuyor olmalı. Küçük bir atışmadan sonra içeriye yeni biri girmişti. Sanki düşüncelerim, düşlerim gözlerimin önünde duruyordu. Selinle tartışırken duyduğum sesten hiç bu kadar etkilenmemiştim. Harika bir ses tonu vardı. Sanırım daha fazla dayanamayıp yanına gidicem. Sadece tanışmak istiyorum.

–Merhaba ben Yeliz, sanırım yeni geldin?

–Aa evet.

Sanıyorum bitaz utangaçtı. Ya da ne yapacağını bilmiyordu. Heyecanlıydı, belki ilk defa böyle bir ortama dahil olduğu için. Ama hala tanışma kavramının gerçekleşmesi için gerekenleri yapmamıştı. İsim!

–Peki, o zaman ben şurda oturuyorum. Sonra gelirsin. Bu arada belki bir ara ismini de söylersin.

Biraz vurgulu söylemiştim son cümleyi. Sanıyorum anlamıştır ki duyucağım şeylere odaklanmış bekliyordum.

–Afedersin, ismim Tan. Memnun oldum.

Tan...

Şaşkın ama bir o kadar ne yapcağını bilen, belki sakin duruşunun ardında mücevherat yatan biri. Çok masum duruyordu, sınıfın bir köşesinde bir o tarafa bir bu tarafa kafasını döndürüp duruyordu. Anlaşılan o ki kendine yeni bir yer arıyordu. Tek boş yer bakıyorum kiii Batuhanın yanı. Batuhan ve Tan. Ahaha müthiş bir ikili olabilirler sanıyorum. Zıtlıklar içinde ne kadar olursa artık...

Batuhan'ın Anlatımı

Okul benim için sadece bir eğlence mekanından ibaretti. Dersler, sınavlar hepsi boş iş. Umrumda bile değil bunlar. Tek önemsediğim benim arkadaşlarım. Birlikteyken eğlenebildiğim arkadaşlarım. Genelde serseri bir tip olarak bilinirim. Ufuk, Furkan, Berkay, bunlar benim can yoldaşlarım. Beraber dörtlü şekilde takılırız. Ahh bir de şu kızların zırvalayıp durdukları şey, yeni öğrenciler. Kurulu bir düzenim varken bunun olması pek de hoşuma gitmemişti doğrusu. Bir yandan da kafa tipler vardır diye umut ediyordum. Geçen sene yanımda en iyi arkadaşım Enes oturuyordu. Babası vefat ettiği için taşınmak zorunda kalmışlardı. Bu yüzden yanım boştu, anlıyacağınız o ki yeni kişi kimse eğer benim yanıma oturacaktı. Bunu pek de büyütmüyorum açıkcası. Okula biraz geç gittim herkes gelmişti birbiriyle konuşur vaziyetteydi. Yeliz ise yeni gelen çocuğu çevrelemişti bile. Bakıyorum da pek sevimli bir şey değil. Neyse ben sırama geçiyorum şimdi. Ufuklarla sohbet ediyorduk. O anda yeni gelen çocuk geldi ve yanıma oturdu. Biraz bekledikten sonra ismini de söyledi. Tan, sıradan biri işte sadece ismi biraz farklı gelmişti. Anlaşıcağımı umuyorum. Aksi takdirde ne olacağını sadece ben biliyorum.

–Tan–

Yine düşünceler koşturuyor beni, yoksa ben mi peşindeydim düşüncelerin. Bilmiyorum...