Karanlık ormanda koşturuyordu genç kız.Sürekli arkasına dönüp bakıyordu.Kimse yoktu.Sonunda izini kaybettirmişti.Çıplak ayaklarına baktı."Bana bunu yaşatanların hepsi cezasını çekecek"dedi hırsla.Ağlamak istiyordu.Ama yapamıyordu.Eve geldiğinde anne...
Aylin gözlerini hafifçe araladı.Karşısındaki adamı görmesiyle şaşkına uğradı.Mehmet tam olarak karşısında durmuş ona bakıyordu
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
"Mehmet?"dedi şaşkınlıkla."Beni sen mi kurtardın?"diye sordu Aylin etrafına bakınırken.En son onu bayıltmıştı birisi."Hayır Aylin"dedi Mehmet ciddileşmeye çalışarak."Seni kaçıran benim"Aylin duyduklarıyla gözlerini belertti."Ne?"dedi şaşkın bir şekilde."Bunu neden yaptın?"dedi hiddetle.
"Seni seviyorum çünkü"diye fısıldadı Mehmet.Aylin ne söyleyeceğini kestiremiyordu.O da Mehmet'i seviyordu aslında.Ama bunu yapamazdı.Aşk uğruna anne babasının intikamından vazgeçemezdi."Saçmalamayı kes!Ve beni hemen eve götür"diye tısladı Aylin."Olmaz Aylin.Seni bu kadar çok severken olmaz"
"Ya ben hamileyim!"dedi Aylin en sonunda hiddetle.Mehmet duyduklarına inanamaz bir şekilde Aylin'e baktı."Ben Ayaz'dan hamileyim!Anlıyor musun beni?!Karnımda Ayaz'ın çocuğunu taşırken bunu bana nasıl söyleyebilirsin Mehmet?!"Aylin'in yüreği başka şeyler söylese de dili başka şeyler söylüyordu.
"Ben hamile olduğunu bilmiyordum"dedi Mehmet üzgün bir ses tonuyla."Ama Ayaz seni sevmiyor.Çok mutsuz olacaksın onunla"dedi Mehmet lafına devam ederek.Aylin hiddetle ayağa kalktı."Mutsuz olup olmamam seni ilgilendirmiyor!Beni derhal eve götür!"diye bağırdı olduğunca.
Mehmet de bir şey söylemeden ayağa kalktı.Birlikte arabaya doğru ilerlediler.Mehmet arabayı kullanırken büyük bir sessizlik hakimdi ortama.Aylin Mehmet'in bu üzgün halini gördükce pişman oluyordu.Ama yapamazdı.Artık bu yaşanılanların geri dönüşü yoktu.
"Sevdiğim kadının onu sevmeyen bir adamla evlenip ve o adamın çocuğunu büyütmesini izleyeceğim"dedi Mehmet alayla.Söylediği şey karşısında Aylin kaskatı kesilmişti.Yutkundu gürültülü bir şekilde."Seni göreli sadece bir kaç gün oluyor.Ama sanki yıllardır sana bağlı gibiyim."dedi Mehmet konuşmasına devam ederek."Söylesene.Bunu bana neden yapıyorsun?Neden güzel gülüyorsun?Neden güzel bakıyorsun?Neden kalp atışlarımı hızlandırıyorsun?Beni kendine neden aşık ediyorsun?"
"Bu benim elimde olan bir şey değil"dedi Aylin kısık sesle."Ama her geçen gün sana daha çok bağlanıyorum.Ve şu an sevdiğim kadını sevdiği adama götürüyorum"dedi dişlerini sıkarak.Aylin'in de istemsizce gözleri dolmuştu."Lanet olsun!"diye bağırdı Mehmet'in gözleri dolup ağlamaya başlarken.Aynı anda Aylin'in de gözünden yaşlar süzülmeye başladı."Neden ağlıyorsun?"diye sordu Mehmet sesini yükselterek."Sevdiğin adama gidiyorsun işte,neden ağlıyorsun?!"
"Bilmediğin şeyler var!"dedi Aylin de gözyaşları içinde bağırarak.Dayanamıyordu."Hamileyim diyorum sana,hamileyim!Herkes, tüm magazinciler bunu konuşuyor!Ne yapmamı bekliyorsun sen benim?!Ne yapabilirim bu durumda,söylesene!"
Mehmet durgunlaştı."Haklısın"dedi sesi titrerken."Ait olduğun yere gidiyorsun zaten"dedi arabayı sürmeye devam ederken.Araba sonunda Cankat köşkünün önünde durmuştu.Aylin hızla arabadan indi.Kapıda Nil'i gördü."Düğün günü nereye kayboldun sen?"dedi Nil endişeyle."Kaçırılmıştım da"Daha sonra devam ederek "Mehmet kurtardı"dedi ve içeriye geçti.Onu gören Zeynep hanım'ın aniden yüzü düştü."Bu nereden çıktı şimdi?"dedi soğuk çıkan sesiyle.Aylin alayla güldü."Ne o Zeynep hanım?Gelininizi gördüğünüze sevinmediniz galiba"
"Yine dört ayak üstüne düştün anlaşılan"dedi Zeynep hanım da alaycı tavrıyla."Ama bunu unutma küçük şeytan,oğlumla evlendiğin an cehennemi yaşayacaksın.Hem de her gün"
"Karnımda sizin torununuzu taşırken mi?"diye sordu Aylin alayla."O benim torunum değil!"diyerek Zeynep hanım Aylin'in karnına basgı uygulayarak onu itti.Aylin karnını tutarken Mehmet onların dibinde bitti ve "Yenge!Kendine gel!"diye bağırdı.O sırada tüm köşk halkı toplandı."Noluyor yine?"diye sordu Orhan bey.Daha sonra Aylin'i görmesiyle şaşırdı."Bir daha Aylin'e dokunmayacaksın!"diye sesini yükseltti Mehmet.
"Bakıyorum da Aylin'i abi kardeş çok önemsiyorsunuz"dedi Zeynep hanım imalı bir şekilde.Levent araya girerek "Saçmalama yenge"dedi."Aylin hamile.Bu durumda ona dokunamazsın"
"İyi ki de hamile!Yoksa ne olurdu kim bilir?"dedi Zeynep hanım sinirli bir şekilde ve odasına çıktı."İyi misin?"diye sordu Mehmet endişeli bir şekilde.Aylin ise sadece kafasını onaylarcasına salladı."Gel seni evine götüreyim"dedi onun kolundan tutarak.O sırada Ayaz onların yanına gelerek "Ben götürürüm Aylin'i"dedi ve Aylin'i hızla kucağına aldı.Aylin Ayaz'ın bu haraketine ne kadar şaşırsa da belli etmemeye çalıştı.Mehmet ise sinirle odasına çıktı.
Ayaz Aylin'i kanapeye uzattıktan sonra sert bakışlarıyla ona bakmaya devam etti."Niye öyle bakıyorsun be?"dedi Aylin sert bakışlara dayanamayarak.
"Tek bir soru sorucam.Mehmet ile aranızda ne var?"
