5-6 dakika erken gelmeme rağmen masanın yarısı doluydu. İçeri girdiğimde tüm gözlerin bana döndüğünü hissettim başımı öne eğmeden yürüdüm ve yerime oturdum. Son 2 dakika kala salon kalabalıklaşmaya başladı. Bir adam elindeki kağıtta yazanlar okuyordu. Ulan bu resmen yoklama alıyordu. Sinirlenip "-Neden yoklama alıyorsunuz, gelen gelmiştir. Boşuna saat verilmedi saygı duyan saatinde gelirdi. Kimseyi bekleme veya bekletme gibi bir lüksümüz yok. En azından benim kimseyi bekleyecek sabrım yok." dediğimde tüm gözler şaşkınlıkla bana döndü, ardından biri gelip kağıdı okuyan adamın kulağına birşeyler söyledi. Ardından adam şaşkınlıkla elindeki kağıdı yırtıp çöpe attı. Harbiden buna bende şaşırmışdım ama bir tepki vermedim. Sonra tanıdık bir sıfat olan "Hedef Mafya'sının" lideri Erkan kalkıp piç gülüşü ile konuşmaya başladı.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Bu Erkan
"Hepimiz neden burada olduğumuzu merak ediyoruz. Bu konuda açıklamayı benim yapmamı uygun gördüler. Herkesin bildiği üzere "Gizli" rahat durmuyor. Bizlerde bu yüzden onu yenmek için güçlerimizi yani mafyaları birleştirmeyi düşündük. Bu sayede onu daha kolay yenebiliriz dedik. Bugün bu konu için buradayız. Herkese 3 gün süre veriyoruz. 3 gün sonra yine aynı saatte burada toplanacağız ve herkesin kararlarını alacağız. Şimdilik sorusu olan varmı??" dediğinde tanımadığım mafyalardan biri "Bu süreçte nerede kalacağız, ne yapacağız?" dedi. Ulan helal sana herhalde şu masada ilk defa biri mantıklı bir soru sordu. Erkan yine herzaman ki piç gülüşü ile cevap verdi.
"- Bu süreçte herkes büyük ferah ve herkese yetecek kadar odası olan bir yerde kalacak. Yapacağımız işler ise "Gizli"yi bitirmek için yapılacak işler olacak. Yeterince bilgi verdiğimi sanıyorum 3 gün sonra görüşmek üzere." dedi ve salonu terk etti. Masadan hızla ilk kalkan ben olmuştum nedense izlendiğimi hissediyordum. Dışarı çıktığımda hafiften yağmur yağıyordu. Yağmuru severdim, altında yürümeyi düşünmeyi severdim. Nedense aklıma iki anlamlı güzel söz geldi, ikiside hayatımı anlatıyordu. "Yaşamın ne kadar güzel olduğunu anlamak için ölümü istemiş olman gerekir."diyordu adam birinde diğerinde ise "Her felaketin iki ilacı vardır; zaman ve sessizlik." Bizim şuan yaşadığımız zaman sonuç her türlü felakete gidiyor dedim kendi kendime ve yürümeye devam ettim...
