Kimdi bizi üzen ? Kimdi duygularımızı elini kolunu sallayarak kontrol edebilen ? Neden bu kadar güçsüzdük ? Ah Tanrım aklımda bitmek bilmeyen, her hecesine sıkışıp kaldığım saçma sapan sorular. Hadi ama hanginiz benim gibi ölmeyi istemediniz ? Her gün yeni bir güne başlamadan önce saatlerce bu gün de ölemedim diyebildiğim, insanların güne mutlu uyandığı fakat benim kendi uyanışlarımda hep siyaha kalktığımı iyi biliyorum. Sanırım birçoğunuzdan fazla karanlığım içimde kendi içimde. İçimde mutsuzluğa hiç doymayan bir yaratık besliyor gibiyim. Mutluluğumu elimden alan en yakın arkadaşım diyebilirim aslında. Evet arkadaşım, o herşeye rağmen benim en yakın arkadaşım.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Bir Sosyopatın Günlüğü
Chick-Lit"İlk başta normal biriymiş gibi gözükebilirler ama hiçkimse içlerinden biriyle arkadaş olabilecek cesarete sahip değiller"
