'Your eyes make me shy'

hoofdstuk 6|

Noa's point of view:

Het is nu twee weken verder en ik heb Alessio niet veel gesproken. Zijn moeder is inmiddels begraven en hij lijkt er redelijk oké mee om te gaan. Mijn moeder is heel vaak uit eten, met blijkbaar mensen van haar werk. Dus die is soms nachtenlang weg.
Als ze dan thuiskomt is ze aangeschoten. Wat ik niet erg vind, maar toch is het raar.

'Lieverd?' Mijn moeder haalt me uit mijn gedachten. Ik kijk haar aan. 'Ik heb een nieuwe vriend en die komt op bezoek. Trek even wat leuks aan.' Ik zucht en loop naar mijn kast. Ik pak een strak zwart mini rokje en doe er een rood shirtje van Tommy Hilfiger op. Ik pak mijn witte airforces en mijn outfit is af.
Ik plof neer op mijn bed en scroll nog even wat op insta. Totdat de bel gaat. Ik wacht rustig af totdat ik geroepen word.
'Noa! Kom je even?' Roept mijn moeder naar boven.
'Ja! Kom eraan!' Roep ik terug en ik werp nog een blik naar mezelf in de spiegel. Ik wandel rustig de trap af.

Wanneer ik de kamerdeur open doe schrik ik me rot.
Alessio zit op de bank. Met zijn vader. Verschrikt blijf ik in de deuropening staan. 'Noa, geef Claudio en Alessio even een hand!' Zegt mijn moeder.
Ik loop rood aan. Mijn God. Ik ken Alessio toch al lang. En zelfs mijn moeder kent hem. Of is ze dat nu al weer vergeten.
Rustig loop ik naar Claudio en Alessio toe en schud hun handen. Alessio kijk ik niet aan.

Als we allemaal wat te drinken hebben plof ik meer op de stoel, die tegenover Alessio staat. Dus ik moet hem wel aankijken. Niet over nagedacht.
Als ik Alessio dan eindelijk aankijk na 2 weken hem niet gesproken te hebben geeft mij me een knipoog.
Niet blozen Noa. Niet doen.
'Noa, wat ben je rood?' Vraagt mijn moeder opeens. Van de schrik word ik nog roder. 'Zit je aan je vriendje te denken?' Ik kijk haar dom aan. Dan kijk ik naar Alessio. Hij heeft zijn hoofd laten zakken en speelt een beetje met zijn handen. Zou hij echt denken dat ik een vriendje heb? En waarom zou hij dat erg vinden?

Inmiddels is het al half 12 en ik begin nu toch wel een beetje moe te worden. Mijn moeder en haar nieuwe vriend kletsen nog wat verder. Ik besluit om maar naar boven te gaan. Ik sta op en loop naar de deur. Ik zwaai nog even naar iedereen waarop ik zeg; 'Ik ga slapen, tot de volgende keer!' Claudio en mama zwaaien terug en praten dan weer verder.
Ik wandel naar boven en doe het licht in de badkamer aan. Ik haal mijn make-up eraf en poets mijn tanden. Dan koop ik rustig naar mijn kamer en plof in bed. Als ik rustig lig blijft de vraag maar door mijn hoofd spoken. Waarom keek Alessio zo gekwetst? Met die gedachte val ik in slaap.