Bitch Queen$: 2NE1(on hold)

Chapter 9: Amnesia For Real

Inakap ako ni Shiro. Shit he's here. Itinayo niya ako.

"I love you." I kissed him. Pero naalala ko bigla 'yong nasaksihan ko kanina. Nakapatong si Dara kay Shiro and they're making out almost naked.

Nagpumiglas ako at naout of balance kaya tumama nanaman ako sa bato. Pero iba yong bato na to. It has spikes. Pero sobrang sakit na ng ulo ko. Ayoko na. mabuti pang mamatay nalang ako. I carried the rock itinapat sa ulo ko at binagsak. And I finally loss conciousness.

And I felt cold. Am i dead?

--

"Yes sir. She is indeed in the state of amnesia." -Who the hell is that?

"Then, when will her memory come back?"-Anothere person.

Dumilat na ako. Ang ingay hindi ako makatulog ng maayos. Ano ba 'yan.

"Sino po kayo?" Tanong ko doon sa dalawang lalaki sa harap ko. Hindi ko pa sila nakikita buong buhay ko. Inikot ko paningin ko at nakita ang iba pang mga taong hindi ko kilala. Nasan ako? Wala akong naaalalang nangyare. Bakit?

"CL..." CL? Ehhh pambabae 'yong pangalan na 'yon ha?

"Okay. Hi CL. How are you? And nasaan po ako? Do I live here po ba? Anong lugar po 'to?" Like seriously. Wala akong maalala.

"Babe..."

"Is that edible? What's babe?"

"Ako 'to si Shiro." Sino daw?

"Uhhmmm, okaay. Sino ka naman?" Turo ko sa isang babaeng nakablonde na buhok. She is goegeus. Ang ganda niya.

"S-sanda-ara, I'm your best friend." Omoo. May best friend pala ako. Teka, bakit hindi ko siya maalala?

"Hi Sandara. Is it okay if I call you Sandy?" Nagpalingon-lingon ako sa paligid. "Magpakilala kayong lahat sakin isa-isa. Hindi ko kayo mga kilala. Nasaan ba mga magulang ko?" Ang weird haa. Bakit iniwan ako.ng mga magulang ko dito sa isang kwartong puro mga taong hindibko pa.nakikita sa tanang buhay ko.

At nagpakilala naman sila lahat. Turns out, nandito din mga magulang ko, may kapatid pa daw ako omoo, a little sister. It'll be a dream come true wahh!

"It appears she is different as how you, you know, described her." Described me? Okay. "She looks realy happy and it seems that she is harmless." Sabi pa ng lalaking naka-white coat. "And I'm afraid na may posibilidad na hindi bumalik ala-ala niya. Dapat kahit may amnesia ang isang tao, minsan ganun parin ugali nila. Personalities can not be taken away from them. Or maybe..."

Okay pasuspense. At sino may amnesia? If I haven't forgottwn that, 'yon 'yung, WALANG MAALALA!

"Maybe what doc?" Tanong yata ni Rolet ba, Romel? Robern? Basta 'yong daddy ko daw.

"'Yan talaga ang totoong ugali niya. She just looks like a bitch. Let's talk outside. Mukhang hindi niyo po nahandle ng maayos ang ugali ng anak niyo. She is really nice and not a bitch. Baka ho nagrerebelde siya. 'Yan ho talaga siguro ang ugali niya." Okay ang weird lang talaga, hay. Matutulog nalang ulit ako baka may maalala ako.

"CL. Wake up." Sino 'yon? Teka, s-sino ba ako?

Dumilat ako. "Kain ka muna." Sabi ni Nyiro ba? Ewan.

"Okay kuya." At nagsmile ako sakanya. Ang gwapo gwapo gwapo niya.

"Soo, you're not pretending?" Tanong niya. Ha? Ano raw?

"Okaay. So why should I pretend? And okay, what is happening around here. Bakit hindi ko malala pangalan ko?" I started to cry. "A-ano ba nangy-yari. B-bakit may tahi ako sa u-ulo. At bakit ang sakit ng ulo k-ko? Tell me, ano nangyari? Sino ako? Bakit wala akong maalala?" Inakap pa niya ako. Pinapatahan. Saying words like 'Shh. I'm here don't cry' and 'I Love You just remember that, okay?'