Remus Lupin İkiz || Romulus Lupin

Özür Dilerim

Hastane kanadından koşarak uzaklaştı, bahçeye indi. Şamarcı Söğüt'ün koruduğu gizli geçitten geçip, Bağıran Barakaya giden tünellerde ilerledi.

Barakaya vardığında etrafına bakmaktan kaçınarak dışarıya çıktı. Cüppesinin kapüşonunu yüzü görünmeyecek şekilde takıp, köyün girişine kadar indi.

Asasını yukarıya kaldırıp otobüsü çağırdı. 1 dakika geçmeden otobüs geldi. Gideceği yeri muavine söyleyip otobüste herkesten uzak bir köşeye çekildi.

Otobüs neredeyse bahçesiz denebilecek evlerin yan yana sıkışık bir şekilde durduğu mahalleye girdi. Otobüsten inip içinde sihir bulunan iki evden birine girdi. Aşağıya bodruma inip, orada metalle kaplı duvarında küçücük tekbir penceresi bulunan, kasvetli odaya girdi. Kendini duvarda bulunan zincirlere kelepçeledi.

Ve ağladı. Gece boyunca, hıçkırıkların arasında özürler sayıklayarak ağladı.

🌑🌒🌓🌔🌕🌖🌗🌘🌑

Gözyaşları bittiğinde çoktan sabah olmuştu bile. Küçük dikdörtgen pencereden içeriye artık neredeyse dolunay olan ayın ışığı yerine güneş ışığı sızıyordu.

Ama dizlerini kendine çekip, başını dizlerine gömen genç adam ne gözyaşlarının bittiğinin farkındaydı, ne de günün doğduğunun.

O hıçkırıp durdukça kendini bağladığı zincirler birbirine çarpıyor, genç adamın kuru boğazından çıkan özür dolu mırıltılara ses katıyordu.

Güneş doğudan batıya çekildikçe pencereden giren ışık azalıyor ama adamın hıçkırık ve özürleri azalmıyordu.

Güneşin ışıkları artık iyice yeryüzünden çekilirken evde başka bir ses daha duyuldu, adım sesleri, evde biri dolaşıyordu. Ama genç adam bunun da farkında değildi.

Ayak sesleri bodrumdaki odanın kapısına kadar geldi. Dışarıdaki birkaç kere kapıyı tıklattı. cevap alamayınca da yumrukladı. En sonunda "Aç kapıyı Remus!" diye bağırdı. Ama Remus dışarıdakini duymadı.

Dışarıdaki adam bir şeyler mırıldandıktan sonra kapı açıldı. Her seferinde yükselen bir sesle "Remus." diye seslendi en az 7 kere. Yanına gitti sarsmaya başladı. İşte Remus anca o zaman fark etti birinin geldiğini.

Eli hemen asasına gitti ama karşısında ikizini görünce ona sarıldı ve gece boyunca kardeşine dilediği özürleri bu sefer o yanındayken dilemeye başladı.

Romulus birkaç defa Remus'u durdurmaya çalıştı ama olmadı. En sonunda "Remus DUR!" diye haykırdı. Bu sefer Remus onu duydu ve durdu. Artık sadece hıçkırıyordu. Romulus kardeşinin kollarını kendinden çözdü ve omuzlarından tutup ikizinin kendisine bakmasını sağladı.

"Asıl ben özür dilerim Remus ve teşekkür ederim. Her şey için." dedi yüzünde ve sesinde büyük bir samimiyetle.

"Ama sen - neden..."

"Sadece beni dinle. Teşekkür ederim, çünkü ben çocukluğumu yaşadım. Özür dilerim çünkü sen çocukluğunu yaşayamadın. Ve bunlar benim suçumdu. O gece annemin bana verdiği cezayı -sırf o akşam benim en sevdiğim filmi izleyeceğiz diye- benim yerime çekmeseydin, yatağında uyuyakalmaz, akşam yemek yer, gece filmi izlerdin. Ve en önemlisi sen o odada olmazdın. O canavar dönüştüğünde sen o odada olmazdın. O canavar sana saldıramazdı. Özür dilerim Remus, çok özür dilerim."

Remus yüzüne yorgun bir gülümseme yerleştirdi.
"Olabilir Romulus, ben seni zaten hiç suçlamadım ve hiç suçlamayacağım. Benim ikizimi çok sevmem ve hala çok seviyor olmam senin suçun değildi. Ben ısırmasam sen yine normal olacaktın. Her ay acı çekmek zorunda kalmayacaktın. Özür dilerim. Ben... Ben seni ısırmak istememiştim."

" İstemediğini zaten biliyorum Remus. Hemm, isteseydin bile sana kızmadım emin ol." dedi ve ikizine sarıldı. Ayrılınca "Şimdi ben şu zincirleri çözeyim de gidelim. Madam bana tam iyileşmeden ayrıldığını söyledi. Ve sana bu yüzden bayağı bir kızgın. dedi ve zincirleri çözmeye başladı.

O sırada Remus omuzunda bir ıslaklık hissetti. Omuzuna baktığında kırmızı bir sıvının cüppesine bulaştığını gördü. Cüppesinin çıkartıp omzunu kontrol etti.

Evet, bir yarası vardı. Ama kanamıyordu. İkizine baktı. Sol omuzunda bir parlaklık vardı. Madam'ı temizlerken gördüğü ısırığın olduğu omzunda.
"Yaran kanıyor." dedi son zinciri çözen Romulus'a.

Romulus zincirleri çözüp ayağa kalkınca "Önemli bir şey değil. Zincirleri çıkardım. Gidebiliriz."

"Hayır! Önemli. Hemen temizlenmeli. O lanet zehir yüzünden yara iyice büyüyebilir."

"Tamam o zaman. Biz de hemen gideriz." deyip Remus'un kolunu sıkıca kavrayıp cisimlendi.

Bağıran Baraka'nın dışına vardıklarında, Romulus omzunu tutarak yere düştü.

"Yaralıyken cisimlenmek mi? Aklını mı kaçırdın sen?" diye sordu Remus endişeyle ve biraz da kızgınlıkla.

"Hemen temizlenmeli dedin. Ben de bizi hemen cisimledim." dedi Romulus ve yerden kalktı.

Bağıran Baraka'nın içine girip oradan Hogwarts'a giden tünele geçtiler.

🌑🌒🌓🌔🌕🌖🌗🌘🌑

"Romulus?" diye seslendi Remus herkes uyuduktan sonra.

"Efendim?"

"Uyudun mu?"

"Hayır Remus."

"???"

"Ne biçim soru bu Remus? Kafana dolunay mı geçti? Cevap veriyorsam uyanığımdır."

Birkaç dakika geçtikten sonra Remus yine "Romulus?" diye seslendi.

"Evet Remus, uyanığım. Ne oldu?"

"Ben tekrardan özür dilemek istemiştim. Seni ısır-"

"Kapa çeneni Remus! Kaç kere diyeceğim? Benden özür dilemene hiç gerek yok. Hatta ben senden özür dinlemeliyim. Eğer bir kere daha özür dilerim dersen özür dilediğin için özür dilemek zorunda kalırsın." dedi hiddetle Romulus.

Remus ikisinin de yataklarında yatıp, tavana bakarak yaptıkları konuşmada kafasını kaldırarak Romulus'a değişik bir şekilde baktı.

" Üstelik... " diyerek devam etti Romulus. "O canavarın ısırmasındansa senin ısırmanı tercih ederim. Şimdi iyi uykular. Bu yeni kurtadamın ve ikizi kurtadamın -yani senin- dinlenmeleri gerekiyor. İyi geceler." dedi ve sağa döndü.

Sırt üstü uyuyamazdı, uyuyabilenlere de hayret ederdi. Hele yattığı gibi kalkanlar yok mu..?
(Burası olduğu gibi yazarın da fikri.)

Bir süre gelen hışırtı sesi ikizinin de yatmaya hazırlandığını gösteriyordu.

Sesler kesildiğinde Remus "Ben de bir canavarım." diye sessizce söyledi. Ama anlaşılan ikizi onu duymuş olacak ki

"Kapa çeneni Remus! Sen canavarsan ben de canavarım tamam mı?! O yüzden, şimdi  -2 dakika ile-  abin olduğumdan, yatıp uyumanı ve şu canavar olman saçmalığını bırakmanı emrediyorum. İyi geceler!"

O günden sonra Romulus annesine 'Bizi artık tanıyamayacaksın. Tıpkı eski günlerdeki gibi.' diye pusula yazıp göndermek isterdi ama onun ailesinden bir tek Remus kalmıştı.

Y/N: Bu olayı ilk bölüm olarak paylaştım. Sonrasında karakter tanıtım bölümü atmayı planlıyorum, çünkü en az 4 yeni karakterimiz var.