My Ex-husband (Completed ) EDITING

Chapter 12

Chapter 12

Ivan pov.

Nagulat ako sa nakita ko.So totoo nga ang sinabi ni tita na nagtratrabaho si Venice ngayon sa dating asawa nito

Pero ang masakit ay hindi man lang nito iniisip na masasaktan ako sa desisyon niya na magtrabaho sa dating asawa.

Hindi na din ako nagulat na magkasama silang lumabas mula sa elevator. Yan naman kasi ang papel ng sekretarya diba? Tagasunod sa kung saan ang boss nila. Lihim lang akong nakatingin at nakamasid sa kanila habang naglalakad ito palabas ng pinto. Nasa waiting area kasi ako ng lobby kaya hindi ako masyadong makikita kapag dadaan sila.

Tahimik akong nakamasid sa kanila hanggang sa may tumawag kay Drew na isang babae. She looks pretty and elegant.

Huminto muna ako sa paglalakad sa hindi kalayuan sa kanila kaya maririnig ko kung ano ang pinag uusapan nila. They seems to know each other based on how the girl approached him.

"Are you living together?" tanong ng babaeng humarang kay Drew.

Nakita ko ang pagkabalisa ni Venice sa tanong ng babae hindi ko maiwasan na magtaka sa tanong nito. Sino ang sinasabi nito? Si Venice ba? My jaw clench at my thoughts. Hindi ko alam ang gagawin ko kung totoo man iyon.Hanggang sa magsalita si Drew na nagpatigil sa takdang paghakbang ko.

"Were living together,"sagot nito na nagpa-ugat sa kinatatayuan ko. Paulit-ulit ito sa pagndinig ko, parang nawalan ako ng lakas upang humakbang papalapit sa kanila.

Pero ng ilang segundong pananahimik nila ay nagdesisyon na akong lapitan sila. Tinawag ko ng ilang beses si Venice pero mukhang hindi niya narinig dahil nakatulala lang itong nakatingin kay Drew na hindi ko nagustuhan.

Napapaisip ako kung may damdamin pa ba ito kay Drew kaya ganiyan ang reaksiyon niya

Sa huling tawag ko ay do'n niya lang ako napansin at napatingin siya sa akin. Malungkot ko siyang tinignan at tumalikod. Nang ilang hakbang ay tinawag niya ako pero hindi ako nag-abalang lingunin siya dahil sa panghihinayang na nararamdaman.

"Ivan..."tawag niya ulit sa akin at alam ko sumusunod na siya dahil rinig na rinig ko ang yabag nitong papalapit sa akin.

Okay lang na nalaman ko na nagtatrabaho siya bilang sekretarya kay Drew pero ang hindi ko matanggap na kailangan na titira sila sa iisang bubong kasama ang dating asawa niya.

Madali akong lumabas at pumunta sa parking lot at pinatunog ang kotse.

Napayuko ako sa manibela habang pinipigilan ang luhang kumawala sa mata ko. Hindi ko inaasahan na ganito kaaga na magkikita sila, kung hindi sana ako umalis ng bansa ay baka naikasal na kaming dalawa. I didn't that she can hurt me at the second time around. Ganon ba ako kahina na hinahayaan lang siya na saktan ako nang ganito?

"Open the door, Ivan." basa ko mula s alabi nito mula sa labas ng kotse

Madali kong pinunasan ang luhang kumawala sa mata ko at  pilit na ngiting tinignan ko siya.

"Ivan Open the door please" nagmamakaawang ani niya at sinunod ko siya.

Hindi ko parin matigilan ang mga luhang kumakawa sa mata ko dahil kahit anong punas ko lalo lang ako naiiyak.

Ayoko nang masaktan ng ganito. I hate this feeling to be hurt. Mas gusto ko pang mabugbog ako kaysa na masaktan ako ng ganito. Bakit gano'n unang kita ko palang sa mata ni Venice ay alam ko nang may gusto pa siya dito pero dahil ayokongvmangyari iyon ay ikinumbinsi ko ang sarili ko na hindi totoo iyon at baka nananaginip lang ako sa nakita.

Pinunasan ko ang luha ko at bumama ng kotse. Mabilis naman itong lumapit at niyakap ako pero agad ko din iyong kinuha sa pagkayakap at sinapo ang mukha nito at pinagkatitigan. I sound like a desperate but ayoko siyang makitang lumuluha at malungkot. She's so fragile that's why i don't want her to get hurt nor sad.

"Shhhh....." patahan ko sa kaniya. Umiiyak lang to.

Hindi inalintana ang mga  matang nakatingin sa amin.Para bang walang matang sa amin dahil sa lakas ng iyak niya.

"Sto crying please..."pangsumamo ko sa kaniya kaya unti-unting tumahan mnaman ito sa kakaiyak.Pinunasan ko ang luha sa mukha niya na nakakalat na ang make up na gamit niya.

"Narinig mo ba lahat?"tanong niya kaya napatigil ako sa pagpupunas ng mukha niya at muling napatitig sa kawalan dahil tanong niya.

Masakit man aminin pero nasasaktan talaga ako.Her moves are to far away from Venice that i knew back then.

"I heard all of them."i murmured at sinalubong ang tingin nito.

Guilt written all over her face kaya bago na umiyak siya ay tumikhim na ako."Done working?"tanong ko sa kaniya habang nakatingin sa taong masa labas ng kompaniya na aming nilabasan.Nakatingin ito sa amin habang seryoso nakaguhit ang lungkot nito sa dalawang mata nito.

Hindi ko man aminin pero alam ko na may gusto siya sa babaeng kaharap ko pero nagtataka ako kung bakit niya ito hiniwalayan.Does uilt always comes last?

"Pauwi na sana pero nagpakita ang fiance niya dahil may dinner date raw sila."sabi nito at bakas ang kalungkutan sa boses niya.Napatingin naman ako sa kaniya dahil sa sinabi niyang iyon.

Fiance? so i have a reason to stay for her.

Napatingin naman ako ulit sa labas ng kompaniya at hindi na nakita ang taong nakatayo doon kanina.

Hindi ko maiwan na magtanong sa sarili ko kung bakit kailangan niya pang guluhin si Venice .Bakit mayro'on ako nakikita sa mata niya na kasalungat sa ginagawa niya.Anong plano niya?

"I'll take you home."bulong ko sa kaniya at tumango naman siya bilang sagot. Muling pinunasan ko ang mikha niya gamit ang laging bitbit kong panyo saka pinagbuksan ito ng kotse at pinapasok doon."Saan kayo nakatira?"i asked her again.

"Sa dating bahay namin." mahinang sagot niya sa akin .Hindi ko maiwasan na magselos sa kanilang dalawa dahil do'n na nga siya sa kompaniya nagtatrabaho ay nasa bahay niya pa ito pinatira.Hindi ko namalayan na naapabilis ang maobra ko aa kotse kaya takot na napasigaw si Venice,"Slow down!"sigaw niya

Tandang-tanda ko pa ang lugar papunta sa dating bahay no'ng sila'y mag asawa pa.Paano ko hindi matatandaan kung palagi akong nakatambay dito?

Ipi-nark ko ang kotse sa.labas ng gate nito.Malaki ito at walang pinagbago.Huminga ako ng malalim at hinarap si Venice na tahimik lang sa tabi ko.

"Go now."mahinang bulong ko.Nakita ko ang pagbago ng reaksiyon nito at mukhang nagulat sa sinabi ko.

Wala naman siyang nagawa kundi sundin ako at tahimik na lumabas ng kotse. I maybe bad right now but im worn out.I want to heal my broken heart for a moment,tao din naman kasi ako at nasasaktan.

Walang paalam na pinaharurot ko ang kotse paalis.