A Playboy & A Playgirl (Completed)

42 A Playboy & A Playgirl

Aiden POV

"Gina Please cancel my apointment this afternoon, I have an important things to do"
"Noted sir! Is that all sir?"
"Yes you may now go back to your desk"
Wika ko , Gina is my secretary simula nuong nagkaroon ako ng branches sa ibat ibang bansa. She's 10 years older than me. Buti nalang nirecomend ng secretary ni daddy sa akin. Wala akong masabi dahil sa 2 taon niyang pagtratrabaho wala pa siyang mali.

Mabilis lumipas ang oras 3: 00 Pm na. Inayos ko ang mga gamit ko saka ako lumabas ng opisina ko.
Balak ko kasi muna mamili wala na pala akong stock sa condo ko.Pati alak ubos ko na din.  Since mamayang 7:00 Evening pa naman ang dinner sa bahay nina jocelyn. Balak ko din kasi siyang bilhan ng chocolate at bulaklak. Para suyuin ulit, lalo na ngaun gusto ako ng kapatid niya para sa kanya.

Pagkatapos mamili bumalik ako sa condo ko. Habang nagliligpit ako ng nalang may nagdoorbell. Wala naman akong inaasahan na bibisita sa akin.

"Sir, Mawalang galang na po meron po kasi naghahanap sa iyo sa ibaba na bata ayaw niya po tumigil sa pag iyak. Tinatawag ka po kasi kanina pagkapasok mo ng elevator. "Bungad sa akin ng roving guard.
"hah, Sinong bata, wala naman akong pamangkin at lalong wala akong anak" Wika ko sa kanya.
"Sir, Kaso Sinasabi niya daddy ka daw po niya at isa pang problema sir, mag isa lang siyang sumakay ng taxi . Sabi ng taxi driver pinapahabol daw ng bata ang ama niya kasi naiwan daw siya. Kaya yung taxi driver sinundan ka. Kaso walang pambayad ang bata kaya pinapatawag kayo ng taxi driver sa baba sir." Mahabang paliwag ng guard.
"Sige samahan mo ako sa kanya" Pagsuko kong wika. Naawa ako sa bata kasi mag isa lang siya, buti nalang mabait ang taxi driver na nagsakay sa kanya.

Pag Labas namin sa elevator agad kong narinig ang iyak ng bata.

"I want my daddy Please Call him that i'm here. " Paki usap niya sa isa pang guard. Katabi ng taxi driver. Pilit inaalo ng taxi driver ang bata.
"Sir siya po yung bata" Wika ni kuya sa akin. Tumango nalan ako saka lalapitan ang bata.
"Hey kiddo!"Tawag pansin ko sa kanya.
Humarap siya sa akin. Saka ngumiti at patakbong lumapit sa akin habang ang kamay naka handang yumakap.
"DADDY!!!" Sigaw niya habang papalapit sa akin.
"Carefull!"Tanging wika ko lang ewan ko magaan ang loob ko sa batang ito.
Nagmadali akong lapitan siya baka madapa pa sayan ang gwapo niyang mukha, Wait kamukha ko siya nuong bata pa ako ah. Mata lang ang pagkakaiba namin. He has a brown eyes .

Tuluyan ng yumakap sa binti ko ang bata.
Yumuko ako saka binuhat siya.
"The guard told me that you are looking for me and why are you calling me daddy?"
"Because i'm your son daddy,  Mommy told me that you are so busy here , thats why you did'nt go home. And mommy always told me that you love us that's why i understand why you are far away. i miss you daddy!  "Wika niya sabay siksik ng mukha niya sa leeg ko.
"Sir, excuse me lang po, ako po kasi yung taxi driver. Hindi pa po kasi bayad ang anak niyo."
Tawag pansin ni manong driver sa akin. Sarap pakingan ang salitang anak. Kung sana hindi lumayo si jocelyn baka meron na din kaming anak ngaun .
"Ah pasensya ka na manong, eto pala ang bayad" wika ko sabay abot ang limang daan.
"Wala po ako panukli nito sir, dalawang daan lang po yun sir"
"Okay lang manong, sa iyo na yan salamat sa paghatid sa akin ng anak ko" Pagsakay ko nalang sa drama ng bata. Baka kasi naabala pa ai manong. Mamaya ko nalang tanungin kung saan nakatira ang ano ang pangalan ng magulang niya.
Matalinong bata. Sa palagay ko 3 or 4 years old palang ito.

Nagpaalam ako sa guard  at mabili bumalik sa condo ko. Buhat buhat ang bata

"Kiddo, who's with you before?"
"Nanny liezel ang the royal guard daddy but i escape to them hihi" Natutuwa niyang wika.
"Royal guard?"
"Yes daddy, did you forgot that mommy is a princess that's why we need a royal guard around us to fight from the bad person." Nakakunot na wika ng bata.
"oh yes i remember Sorry baby i forgot.. daddy if busy thinking of work's " paghingi ko ng paumanhin.
"Baby what if you lost again then someone asking  you ...What is your name , who's your parents and where do you live?.. what would you answer" Pang uuto ko sa kanya malay mo tama ang hinala ko.

"My Name is Jacob Angelo S. Pearce . My Mommy name is Princess Jocelyn Savilla Pearce and my daddy name is Aiden Dominguez Pearce. I live in the palace of Bathaman. " Bibong wika niya.

Habang sinasabi niya palang ang pangalan ng mommy niya. Paran gusto kong umiyak dahil sa tuwa. May anak kami ni jocelyn.
"Very good baby, I miss you so much!" Wika ko Sabay yakap ng mahigpit sa kanya.
" Don't escape again okay, i'am sure mommt is worried looking for you." wika ko saka  hinawakan anf mukha niya.

"Daddy are you not busy now can you go home to our palace, mommy said your busy thats why you are not home. You know mommy always crying she said she miss you. Can you go home so that mommy will not cry again." Paki usap ng anak ko. Yes i admit it na anak ko na siya dahil bukod sa kamukha ko nuong bata ako. Tama ang detalye ng pangalan ng magulang niya. Hindi naman siguro manloloko ang batang ito.

"I will go home soon baby, but before that are you hungry?" wika ko , mukha kasing gutom siya.
"Yess daddy i want chicken and fries " Paglalambing niya.
"Okay i order some food, wait a little bit huh" wika ko sabay order sa fastfood sa babay.

Natinag ako sa pagtitig sa anak ko habang kumakain dahil sa tunog ng cellphone ko.

"Hello?"  Bungad ko sa tumatawag kahit na hindi ko tinignan kung sino ito.
"Aiden, May bata ba na naghanap sa iyo, He has a brown eyes, curly hair wearing Navy blue polo shirt at maong rip jeans jogger pant?" Nag aalalang wika ni jocelyn. She describe jacob  oh well he is surely my son.
"Why?"
"Just answer me, have you seen him? i saw it in CCTV at the mall he's following you  until he ride a taxi. But we can not see the plate no."
"Ano sabi?... I told you guys keep your eyes on him kasi makulit ang batang yun. Lagi nalang kayong tinatakasan." Rinig kong wika ni anthony.

Parang gusto kong tumawa. Kasi isang bata lang natakasan pa sila. Sabagay may pinagmanahan kasi.

"Aiden are you still there , just answer me please."
"Who's that child, why are you looking for him?"
"He's... " hindi niya masabi
"Why don't you answer it princess, God hanggang ngaun hindi mo pa rin sasabihin sa kanya. Nawawala na nga anak mo!" Inis na wika ni jocelyn.
Maybe naka loudspeak ang phone.

"Can you please stop blaming me prince!! Just stop , bakit wala kasing kwenta yang nakuha mong bodyguard."
"So isisi mo sa akin, alam mo naman kung gaano kakulit ang anak mo. Hindi ka pa nasanay. Bahala ka"

"He's...my son aiden" Nauutal niya wika.
"Your son? Sinong ama?"  well jocelyn i just testing you kung magsasabi ka sa akin ngaun na may anak tayo.. wika ko sa isip ko.
"You... i'am sorry i hide it from you, i didnt mean it." Umiiyak niya wika.
"Do you hate me that much, kaya mo itinago ang anak natin sa akin?"
"No i don't hate you, may kailangan lang kasi akong gawin nuon kaya hindi ako nakabalik. I'am sorry for that but please help me to find jacob his missing"
"Come to my condo, let's talk about us and jacob"
"Pwede saka na yan, hanapin muna natin ang anak natin" Sarap pakinggan ang salitang 'anak natin' feeling ko buo ang pamilya namin.
"He's with me  kasalukuyan siyang kumakain. At i know that he's my son bago ka pa tumawag. Nagpapasalamat ako dahil pinalaki mo na kilala ako. And thank you for giving me a wonderful gift. "
"You're with him, Oh Thank God... Is he okay?...Pwede ko ba kausapin muna?" Sunod sunod niyang wika.
"He's Okay don't worry ...Wait " niloud speak ko muna ang phone ko bago itapat kay jacob.
"Baby, mommy wants to talk to you" Wika ko
sa kanya
"Mommy, I 'am sorry if i escape again. I saw daddy at the mall that's why  i escape. Please don't get mad at me huh?" Nakanguso niyang wika ngumiti ako ng malawak dahil alam ng anak ko kung paano paamuin ang mommy niya.
Narinig kong bumuntong hininga si jocelyn.
"I'am not mad baby. But please don't do it again. Your lucky because the driver of the cab is not a bad person. Please don't do it again huh, mommy will cry  if you lost again. You want that baby?" Malambing niyang wika sa anak namin.
"No mommy  i don't want you crying, i'am sorry i will not do it again" Maluha luhang wika ng anak ko.
"Your forgiven baby, are you done eating?"
"Not yet mommy but im full already And sleepy " Wika nito sabay hikab
"I will go there wait for me okay, i'll sang you a lulluby" malambing na wika niya
"Okay mommy i'll wait you"
"Ako na ang kakanta sa kanya habang wala ka pa" Singit ko
"Okay, papunta na ako diyan"
"Okay, if we fell asleep same passcode parin"
"Okay thank you "
"Okay bye"
"Bye" Wika naman ng kabilang linya saka pinatay na ang tawag.