It was six days before he came again.
She was only wearing a simple blouse and a short shorts and barefooted when he arrived at her door.
"Hi!" masayang bati niya rito. Binuksan niya ng maluwag ang pinto while gesturing him inside. "I've just made a pot of coffee. Come and sit down and I'll bring you a cup, if you like."
He smiled at her na sandaling ikinatulala niya. "Thank you. I could probably die in over stimulation sa dami kong nainum na kape ngayong araw." biro nito sa kanya.
Napakagat siya ng ibabang labi as she felt embarassed. "Errr... I'm sorry, hindi pa kasi ako nakakapaggrocery." mahina niyang sambit rito.
He grinned. "Don't worry, pandagdag rin ng energy ang kape mamaya." he said teasingly and winked at her.
Parang umabot yata hanggang talampakan ang pamumula ng pisngi niya. Ano bang nakain ng lalaki at ganito ito? Maimbestiga nga ng mapakain ito ng ganoon araw araw, she thought ridiculously.
He walked past her at nauna ng nagpunta sa kitchen niya. Sumunod siya rito at dumiretso siya sa counter.
"Milk and sugar?" she asked. Inabot niya ang percolator and set two cups.
"Just black," anito at umupo sa tabi niya. She felt herself electrocuted kahit simpleng pagdikit lang ng tagiliran nila.
"Just black?" tumango ito at nangalumbaba sa kanya. "and no sugar?" tumango ulit ito.
She frowned at him at nginisian ito. "Walang energy kung walang sugar, hindi ba?"
Hindi niya na hinintay itong sumagot at inabot ang isang tasa at nilagyan ito ng asukal. Sumasagot siya sa mga panunukso nito dahil alam naman niyang sex was the only bargaining chip she had.
He nodded, grinning. Kinuha nito ang tasa at ininum ang laman niyon. "Nice." puri nito sa timpla niya.
"Of course." she smirked, anung akala nito sa kanya? kahit naman hindi siya marunong magluto magaling naman siya maggawa ng kahit simple lang na kape.
Ibinaba nito ang tasa sa maliit na platito. Napapitlag siya ng hindi inaasahang kumapit ito sa bewang niya. "You've had a long, tiring day? I heard you're a putting up a business."
"Yup. But not too tired, may partner naman ako rito, si Juliet. Hindi ba kilala mo siya." sabi niya, nagpapasalamat siya at hindi siya nabulol, grabe natetense siya sa kamay nito. Kapag bumaba pa iyon, hihilahin niya na ito papuntang kwarto niya.
"Yeah. Nagkikita pa rin pala kayo nun." anito at tinitigan siya
"Of course. She was my close friend noong college at hindi naman namin na hinayaan na mawala ang communication sa pagitan namin."
Tumango-tango naman ito. "How'd you know about it?" she asked him as she wiped his bottom lip with her thumb na parang natural lang iyon sa kanya.
Umismid ito."Nasabi sa akin ni Gerard," mockery in his voice.
Napaisip siya. Oo nga pala, nabanggit niya nga kay Gerard iyon nung isang araw.
"Bakit naisipan na iyon ang itayo mong business?" He asked, curiousity in his voice.
"I love children, kapag nakikita ko sila parang nawawala ang lahat ng problema ko. Seeing them playing, parang bumabalik ako sa pagkabata na walang inaalala na kahit ano. At ng mawala si Venice parang gumuho na ang mundo ko at wala ng lakas para ipagpatuloy ang buhay ko. Subalit ng una kong masilayan ang kambal para akong bulaklak na nasinagan ng araw."
BINABASA MO ANG
Second Chance of Love
General Fiction" I....I'm p-pregnant Ethan." Hindi siya agad nakapagsalita. Manghang nakatitig sa babae. His knees went week. Napaupo siya at nawalan ng lakas. Tila may pinilas sa dibdib niya nang marinig ang mga salitang yun. It was so painful that he could hardl...
