4

24 3 0
                                    

THAT day was a wrap! We went to different places other than the malls and shops around. Everything's pricey but I think it's worth it. You will never regret lavishing so much money. The food tasted just fine and the quality of their clothes are just so... excellent.

I'm here at the mansion's living room with the girls. We are watching a horror film before I leave. I have an urgent appointment and I can't fail this one. It's that important.

Today was my fifth day here in Japan. The original plan is to stay here for a week and go back together but it turned out this way.

Tch! How awesome!

But even though I didn't get to tour around the whole city at my stay, I'm still feeling satisfied with it. I've been to different places everyday and I think that's one of the things to be thankful for. Everything's worth it to be glad of.

Our first day to tour around with Aiden is the last day he joined us. His company has a problem to deal with and his presence as the CEO is requested. He's quite busy with it, that's why.

"Kaylangan mo ba talagang umalis iha?" Lumapit sakin si Lola Ina at naupo sa tabi ko.

I looked at her and pursed my lips downward to stop myself from feeling unhappy. "Opo Lola, e. Kailangan daw po nila ng model." Pagsisinungaling ko.

"E, hindi ba nila ini-ayos ang iskedyul mo bago ka pumunta rito?" Takang tanong nito.

Mabilis akong nag-isip ng kapani-paniwalang dahilan. Hindi ko napigilang mag-sisi dahil niloloko ko sila na walang ginawa kundi ang maging concern sa lagay ko. Wala akong nagawa dahil sa ngayon ay kaylangan ko munang magpaka-sinungaling habang nagpapatuloy pa ang proseso ng mga planong ini-handa namin.

"May biglaang project Lola, e. Malaking kumpanya po ang nanganga-ilangan ng serbisyo ko kaya nakakapang-hinayang kung tatanggihan ko lang."

She smiled at me before caressing my hair. "Nako wag kang masyadong mag-papagod iha, ha? Baka pumangit ka nya." She joked, making me pout.

Pagkatapos non ay naging matunog ang halakhak ng mga kaibigan ko. "Hindi pa ba pangit yan, Lola?" Noev insulted me.

I saw Lola Ina glared at him. "Ang sama mo naman kay Brandish, apo. Kay gandang bata nilalait mo. E, ikaw nga itong hindi perpekto." Both Phoebe and I, laughed.

Noev looked at his grandma dumbfoundedly. "Your a meanie, grandma." He pouted after. Lola Ina laughed at him.

Naglakad papunta samin si Tita at naupo sa sofa na nakadikit lang naman sa inuupuan namin. May hawak-hawak itong tasa na naglalaman ng kape. Sumimsim muna Ito ng kaunti bago ilapag iyon sa saucer plate na hawak-hawak ng Isa pa nitong kamay. Pagkatapos non ay inilapag nya na ito sa center table.

Tumingin Ito sakin na para bang maluluha na. "Iha... Dito ka na muna." She pleaded.

"Hindi po pwede, e." I smiled forcefully after. Trying to lighten up the mood.

"Hindi ba pwedeng sumabay ka na lang kayla Noev sa pag-uwi? Da-dalawang araw na lang naman yun, e." She said with her eyebrows furrowed.

"Malaki pong kumpanya yung nag-request sakin, e." Mariin kong ipinikit ang mga mata ko. I secretly crossed my fingers at my back too.

Please forgive me, Lord...

"Pwede naman kitang ireto sa mga amiga ko kung gusto mo, iha." She suggested.

"Nako! Wag na po, Tita. Babalik naman po ko pagkatapos ng project na yun, e." Pagpapaliwanag ko. Sa unang pagkaka-taon ngayong araw ay nag-sabi ako ng katotohanan. Oo, totoong babalik ako dahil hindi naman siguro tatagal tong gagawin namin ng ganon katagal na masasakop na pati yung vacation months ko.

Reunited With The ForgottenWhere stories live. Discover now