Chapter 3 His other side

1 1 0
                                    

[Gail's POV]

Nagulat ako nung kasabay ko ng naglakad si Sean.Humahangos pa sya halatang hinabol pa niya ako.Kung ang ibang babae siguro,Magtatalon na sa kilig.But not me.

"Hey*gasp*Ang bilis mo namang maglakad*gasp*"
Pigil na pigil ko ang mapa ikot ng mata.Sino ba kasing nagsabi sa kanya na sundan ako.Tss

"Ano na?Wala bang thank you dyan?Ang unfair naman,Pinagtanggol pa naman kita kay Beatrice"
Sabi niya pa sa nagtatampong boses at nag pout pa sya.kung makapag salita sya akala mo close na close kami.

Did I told you to come and defend me to that bitch??

Yun sana sasabihin ko pero hanggang sa isip lang,Di umabot eh walang load.Kahit naman ganito ako,Hindi naman ako harsh.Medyo lang.

"Thanks" Tipid kong sabi.Nakita ko sa peripheral vision ko na ngiting-ngiti sya.May pagka madaldalin din pala tong lalaki nato at feeling close,Kahit classmate ko sya sa ibang subject pero di naman kami nag-iimikan sa loob ng room.

"Yayyss.At dahil niligtas kita kanina,You will treat me Lunch right now....Tara sa Cafeteria"
Tuwang-tuwa niyang sabi.Nagulat ako nung bigla niyang hawakan ang kaliwang kamay ko.

"H-Hoy yung kamay ko---"
May sasabihin sana ako pero pinutol niya agad.
"Hayyss.Wag nang umangal.Lets go"
Wow huh.Ang kapal ng mukha nito.Hiningi ko ba tulong niya?Galing noh.So ngayon pinapabayad niya ako.

Hindi ko na mabilang kong ilang ikot ng mata,Ilang irap,At ilang panggigigil na ang ginawa ko habang naglalakad kami patungong cafeteria,May kalayuan kasi yun.At isa pang nakakainis ay hanggang ngayon hawak niya parin ang kamay ko ayan tuloy ang daming nakatingin samin.I Don't like too much attention.Parang allergy ako don.Sinubukan ko ngang pagalitan sya pero ang mokong nagbingi-bingihan lang at hindi ko naman mahila kasi mas malakas sya sakin.This is really annoying.Arrgg.

**************

"Hmmm....ang sarap naman"
Lagi yan ang line niya sa tuwing sinusubo niya yung mga pagkain na inorder pa niya.Hula ko mga paborito niya lahat yun.At may napansin na naman ako sa kanya,Base on my observation,Matakaw syang lalaki at hindi makakapagkain pag hindi nagsasalita.

"Don't talk if your mouth is full"
Hindi ko na yata mabilang kong pang-ilang pangaral ko nayun simula nung kumain kami.Tiningnan niya ako at nginitian,again napa-ikot na naman ako ng mata.Naalala ko sa kanya si stev.Ang pagiging talkative nito at palangiti.

"Tsk.Di naman ah.Kasya pa kaya ang limang subo dito"
Parang bata niyang pagrarason tapos nagsunod-sunod sa pagsubo at pagkuha ng mga pagkain.Ako naman di mapigilang mapangiwi.Kung umasta kasi ito parang ilang taon hindi nakakain.parang di mayaman...

"Whatever"
Tamad kong sabi.kanina pa ako pagod makipag-usap sa lalaking to at kanina parin ako naiinis.Paano kaya sya nakakain ng ganyan habang yung mga tao sa cafeteria panay ang tingin sa table namin.Halos hindi ko na nga malunok yung kinakain ko,Ang awkward lang dahil parang pinapanuod ka nila sa bawat galaw mo.Kung bakit ba kasi sumasama pa tong lalaki nato,Ako tuloy ang nagdudusa.

"Don't mind them,Just eat a lot at nang tumaba ka naman at magkalaman"Panlalait nya pa sakin.Agad na bumaling ang tingin ko sa kanya at binigyan sya ng pamatay na tingin.Pero ang loko di man lang natinag at imbes na matakot ay nagpatuloy lang ulit sya sa pagkain.

"Eh kung kumain ka nalang Kaya dyan,Hindi yung satsat ka ng satsat"
Di ko mapigilang mainis.Wala pang isang araw na nakasama ko sya ay puro na agad inis ang hatid niya sakin.Nakasisiguro ako ngayon.....I hate everything about him.

Bigla naman syang natigilan sa pagkain at Nanlalaking tumangin ang mga mata niya sakin.Tumaas ang isa kung kilay sa ekspresyon niya.Ano na naman kaya ang naisip ng lalaking to.

"WOW!!!!....."
Bulalas niya ng punong-puno ng paghanga ang boses.Again napatingin na naman ako sa paligid at tama na naman ako.Tumingin na naman samin ang mga mata ng student.

"Kaya mo palang magsalita ng mahaba noh"
Manghang-mangha niyang sabi.Napanganga naman ako sa sinabi niya.

Wtf.....anong akala niya sakin.Pipi!!Malamang may bibig kaya nakapagsalita.....

"Tss....para yun lang,Nagulat kana agad!"
Mataray kong sabi.Bumalik naman yung ekspresyon niya dati pero bakas parin ang pagkamangha niya sa kanyang mga mata.tsss

"Hindi naman, pero alam mo ilang minuto na tayong Magkasama ngayon mo lang hinabaan yung pangungusap mo.sabihin mo nga sinong di magugulat don?"
Pagrarason pa niya sa mababang boses at medyo naka lean pa sya sakin kaya malapit yung mukha nya>__<

"Sinong di nagulat?Ako lang naman ah.Asking the Obvious lang ganun"
Pangbabara ko pa at napa-ikot ng mata.Sya naman natigilan na naman.Maya-maya pa ay bigla syang tumawa ng malakas kaya napatingin na naman saamin ang mga student.Attention seeker talaga ang mokong.Hindi na ako nakapagpigil sa inis at Tinadyakan ko ng pagkalakas-lakas yung paa niya dahilan para mapangiwi sya ng todo at mapatigil sa kakatawa.Kampante naman ako na di yun nakita ng ibang student ang ginawa kasi may mahabang mantel ang iba't ibang table dito.elite school eh.

Tiningnan niya ako ng nasasaktan at kagat-kagat pa ang ibabang labi.Ako naman tiningnan lang sya ng masama.

"Aray y-yung paa ko....P-pinanggigilan mo naman ng sobra"

"Tss buti nga sayo."
Ang kulit kasi eh.Pinagpatuloy ko nalang ang pagkain ko.Sya naman panay reklamo ng mahina tungkol sa paa niya.Blah blah blah....daming satsat.di nalang kumain.

Maya-maya pa......

"Hey natahimik kana dyan? Magkwento ka naman about your life, friends,Your unforgettable happenings,about your fami---"
Babanggitin na sana niya ang word nayun pero agad ko na syang pinigilan.

"STOP!!"
Nagulat sya sa biglaang pagsigaw ko.Medyo napalakas kaya may nagtinginang student sa table at nagbulong-bulungan.Napapikit ako at napabuntong hininga.Call me OA or whatsoever pero wag nyo lang babanggitin or ipapakita sakin ang mga bagay na may kinalaman sa nakaraan ko.alam kong dapat naka move on na ako.Pero masyadong masakit at Nakakatrauma ang nakaraan ko kaya hindi ko yun basta-basta lang makalimutan.

"H-hey...Why are you crying?did i mentioned a-anything that offend you.if that so,im sorr--"
Hindi na nya natapos pa ang sasabihin niya nang tumayo na ako at tumakbo.Pinahid ko ang luha ko habang tumatakbo,hindi ko namalayan na umiiyak na pala ako kanina at malas lang dahil si Sean pa ang kauna-unahang nakakita ng kahinaan ko.Sh*t.


I should avoid him.Kung magtatagal pa ito,Alam kong the end ko na.Cuz he will know how messed up my life is.I won't let him know about my past, That's only remain with me...

The pastTahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon