Heroes

Heroes 1

Ik zat op het bankje aan de linkerkant van het schoolplein. De zon scheen in mijn gezicht, maar ik had er geen last van, ik had mijn zonnebril op. Naast mij zaten mijn vrienden, allemaal jongens die zeker niet lelijk waren. Je had Jelle, een lange jongen met blond haar en blauwe ogen, hij sportte voornamelijk, en was dol op strips. Ruben, een lange jongen die bruin haar had en blauwe ogen, hij was gameverslaafd, maar gek genoeg ook dol op sport. Lance, een jongen van een gemiddelde lengte met bruin haar en bruine ogen, hij was ook gameverslaafd. En dan had je mij, een klein meisje met blond haar en bruine ogen, ik hield het meeste van sporten, strips en ook ik was gameverslaafd.

'Ally, geef me please je engels boeken, ik heb het huiswerk niet gemaakt en die leraar heeft al de pest aan me'. Lance keek me smekend aan. Ik zuchtte, 'ik geef het aan je, maar de volgende keer schrijf ik het van jou over'. Hij glimlachte en ik pakte mijn engelsboeken uit mijn tas. 'Hier, we moesten opdracht 4 en 5 maken'. Lance trok bijna mijn boeken uit mijn handen en begon meteen te schrijven. 'Weet je wel zeker dat dit goed is, want dit ziet er niet...'' Ga je nou ook nog commetaar geven? Het is inderdaad niet goed, want ik ben niet goed in engels en ik was Call of Duty met je aan het spelen, remember?' Ik zuchtte diep, het was gisteren super laat geworden door Call of Duty en toen moest ik ook nog huiswerk maken, daardoor was ik nu kapot.

De bel ging, ik zwaaide mijn rugzak over mijn schouder en liep richting frans. 'Ally, wacht op mij!'. Achter me kwam Jelle naar me toegerend. Er keken allemaal meisjes jaloers mijn kant uit, Jelle was best wel knap, en hij rende naar mij toe. Mijn mondhoeken krulden omhoog, het was grappig, want ik was totaal niet in Jelle geïnteresseerd, en ieder meisje probeerde aandacht van hem te trekken, maar het lukte niemand. Het deed me weer denken aan de eerste keer dat ik Jelle ontmoette.

De ontmoeting met Jelle (2 jaar geleden)

Ik liep naar mijn nieuwe huis. We waren net verhuisd en ik was de buurt aan het verkennen. Rustig keek ik om me heen, ik had nog niets leuks ontdekt. 'KIJK UIT!' Een basketbal vloog mijn richting op. Ik wist dat basketballen keihard waren, ik had er al genoeg ervaring mee gehad. Een aantal jongens renden achter de bal aan. Ze keken bezorgd en dachten dat hij tegen mij aan zou komen, wat waarschijnlijk was gebeurd als ik een normaal meisje was geweest. Soepeltjes ving ik de basketbal. 'Hoe krijgen jullie het voor mekaar om een basketbal zo hard en ver weg te gooien? Dat is mij nog nooit gebeurdt bij een potje basketbal'. De jongens keken me verbaasd aan, een meisje dat basketbalde? Onderzoekend keek ik de jongens aan, het waren er 5, redelijk knap, maar niet mijn type. 'Wat kijken jullie nou? Nog nooit van een meisje gehoord dat basketbalt? Mag ik anders met jullie meedoen, zo te zien komen jullie een speler te kort'. Een van de jongens begon te lachen. 'Meisjes kunnen niet basketballen, dus je kan niet eens mee doen'. Drie andere jongens begonnen mee te lachen, maar de vijfde keek me aan en zei: 'Je mag het proberen, als je het goed kan mag je meedoen, faal je dan moet je met mij op een date'. Een glimlach verscheen op mijn gezicht. 'Deal, ik maak je helemaal in'. En zo stapte ik met de basketbal op de jongens af. De jongen met wie ik een deal had gemaakt, hij heette Jelle, zat in het team met een kleine jongen die het minst mooi was, maar wel in een goede conditie en een hele knappe met waarschijnlijk een six-pack, hij was ook degene geweest die had gezegd dat meisjes niet konden basketballen. In mijn team zaten twee opzich wel aardige jongens denk ik, maar volgens mij waren ze het slechste in basketbal van alle jongens hier.

We begonnen, en al snel had mijn team gescoord, natuurlijk door mij. Nog een aantal keer scoorde ik, maar ook Jelle scoorde vaak. Na een uur was iedereen aan het uithijgen, Jelle zijn team had gewonnen, voornamelijk doordat zijn teamspelers beter waren dan de mijne, maar we zaten dicht bij elkaar. 'Ik neem mijn woorden terug, er zijn wel degelijk meisjes die kunnen basketballen' zei de jongen met het six-pack. 'Ik moet toegeven dat je erg goed bent, wat is je naam?' Ik moest lachen. 'Erg goed? Ik ben beter dan de meeste hier, op jou na dan'. Ik knikte naar Jelle. Nu begon Jelle te lachen. 'Je hebt helemaal gelijk'. 'Trouwens mijn naam is Alice, maar noem me alsjeblieft Ally want ik heb een hekel aan die naam'.  Hij knikte.'Dat is prima, maar Ally wil je alsnog met mij op een date ookal heb je bewezen dat je wel degelijk kan basketballen?'  Na lang te hebben nagedacht besloot ik dat het geen kwaad kon. 'Oke, leuk. Haal je me op bij mijn huis vanavond om 20.00? Jij kiest een restaurant en je trakteert'. Jelle begon weer te lachen. 'Dat is prima, je bent een harde onderhandelaar, ik zie je vanvond om acht uur'. Toen draaide ik me om en liep ik richting mijn huis. 'He wacht Ally, ik weet niet waar je woont!' 'Het staat allemaal in je mobiel, inclusief mijn nummer!' schreeuwde ik. Ik grinnikte zelfvoldaan, ik was snel geweest,  toen hij aan het uithijgen was, had ik zijn mobiel gepakt en mijn gegevens erin gezet, het was niet moeilijk geweest om zijn code te kraken. Ookal kende ik Jelle pas net, ik zag nu al zijn verbaasde gezicht voor me.