Heroes

Heroes 5

Hey lieve mensen, het spijt me, alweer... Ik heb de laatste tijd gewoon niet genoeg tijd om te schrijven op wattpad, en om eerlijk te zijn ook niet de inspiratie... Daarom kan ik helaas niet beloven dat ik de volgende keer eerder update, maar ik beloof dat er nog wel een hoofdstuk aankomt.

liefs @boekverslaafde

------------------------------------------------------------------------------

De dag was verschrikkelijk geweest, ik had niemand gehad om mee te praten of om naast te zitten. Jelle had ik geprobeerd te ontwijken omdat hij zo irritant aan het doen was, Ruben was mij aan het ontwijken leek het wel. En zin om weer rood te worden als Tim bij me in de buurt was had ik ook niet, waardoor ik ook gedwongen was om Lance en Tim te ontwijken. De verlossende bel ging, even dacht ik van al het gezeik af te zijn totdat ik me bedacht dat ik had afgesproken met de jongens. Met hangende schouders liep ik naar de fietsenstalling. 

'Ally wacht even!' Jelle riep me. Met een zucht draaide ik me om. 'Wat is er nu weer Jelle?' antwoordde ik geïrriteerd. 'Ally het spijt me van vanmiddag, ik probeerde gewoon een grapje te maken daar hoef je toch niet zo boos om te zijn?' Jelle keek me aan met zijn lieve helderblauwe ogen. 'Sorry Jelle, ik ben denk ik een beetje moe vandaag, ga je mee naar mijn huis om die extra controllers te halen?' Jelle knikte. 'Dan ga ik even m'n fiets pakken, wacht op me oke?' vroeg Jelle aan mij. Ik knikte, en pakte ondertussen m'n eigen fiets. 

Terwijl ik ondertussen op Jelle wachtte, zag ik Ruben. 'Hey Ruben, kun je niet na de tandarts nog komen gamen? Je laat me toch niet alleen met Jelle en Lance?' riep ik, ik lachte. Ruben keek chagerijnig. 'Nee ik kan echt niet Alice, en je bent niet alleen met hun Tim is er ook nog' zei hij bot. Het was nog nooit voorgekomen dat Ruben, Jelle of Lance me Alice noemden, tenzij ze boos op me waren, en dat was zelden het geval. Ik keek hem raar aan, terwijl hij wegfietste, waarschijnlijk niet eens naar de tandarts, want ik wist zeker dat dat gewoon een smoes was. Jelle kwam aangefietst, 'Klaar om te gaan?' Ik knikte, maar in mijn hoofd zat ik nog steeds aan Ruben te denken. 

'Jelle heb jij enig idee waarom Ruben boos op me kan zijn?' Jelle keek me aan, het leek alsof hij iets wist, maar uiteindelijk schudde hij zijn hoofd. 'Oh oke' met mijn zielige puppy-ogen probeerde ik nog iets uit hem te krijgen, maar helaas...

We fietsten langzaam naar mijn huis, pratend over welke game we gingen spelen en of die Tim goed zou zijn. 

'Wacht even buiten Jelle, ik ren naar boven en ben zo weer terug'. Snel sprong ik van mijn fiets af en rende ik de trap op naar boven. De controlers lagen op mijn bed, ik pakte ze en wou weer naar buiten gaan toen ik plots twee schreeuwende stemmen hoorde. Voorzichtig liep ik naar het raam en zocht ik naar de personen die zo zaten te schreeuwen. 

Tot mijn verbazing zag ik dat het Ruben en Jelle waren, ik probeerde te horen wat ze zeiden. 

'Kom op nou Ruben, wees niet zo jaloers er is nog helemaal niets tussen ze aan de hand!' schreeuwde Jelle. 'Het gaat wel gebeuren, en ik denk niet dat ze dan voor jou kiest, want dan had ze dat al lang gedaan!' Ruben keek Jelle boos aan. 'Oke als we nu even rustig doen, er is nog helemaal niets gebeurd, we kunnen vragen aan Lance wat Tim van haar vind, en ik denk niet dat hij zijn neef zou uitnodigen als die haar leuk vind. Je weet dat Lance haar ook leuk vind dus maak er nou niet zo'n probleem van'. Jelle's stem klonk verslagen. 'We wisten allemaal dat dit ooit ging gebeuren, ik had gehoopt dat het niet zo snel zou zijn' Ruben klonk verdrietig. Jammer genoeg had ik nog steeds niet echt door waar het over ging, maar toen ik Ruben zag wegfietsen besloot ik om naar buiten te gaan. 

'Hey Jelle, wat was dat nou net tussen jou en Ruben?' mijn stem klonk schor had ik het gevoel, want ergens wist ik dat Jelle ging liegen. 'Oh had je ons gehoord, nouja niet heel veel hoor gewoon kleine ruzie, maar die waait wel weer over' Jelle probeerde mijn blik te ontwijken. 'Oh oke, nouja zullen we dan gewoon naar Lance en Tim gaan?' Jelle knikte en stapte weer op zijn fiets.

Op weg naar Lance zeiden Jelle en ik niets tegen elkaar. 

Daar aangekomen deed Tim open. Meteen keek ik naar de grond en liep ik langs hem naar boven, ondertussen een hoi murmelend. 

Ik plofte op de bank, pakte mijn eigen roze controler (die had ik ooit een keer voor de grap gekocht, en nu gebruikte ik hem als mijn gelukscontroler) en gooide de andere naar Lance die ze een voor een ving. Jelle en Tim kwamen na mij binnen en gingen ieder aan een andere kant van me zitten. Ik voelde me heel ongemakkelijk, want toen Lance ook op de bank kwam zitten werd ik geplet tussen de twee jongens, en ik voelde mijn linkerarm, been en dij branden omdat die in aanraking waren met Tim. Het gamen ging slechter dan normaal, ik was erg afgeleid, maar gelukkig leek het niemand op te vallen. 

Na een tijdje te hebben gegamed, gingen we wat drinken. 'Hey Lance ik denk dat ik zo weg moet, anders is mijn vader weer alleen thuis' zei ik. Lance knikte afwezig. 'Is goed, vergeet je dan niet je extra controlers mee te nemen?' nog steeds staarde hij me met een glazige blik aan. 

Langzaam slofte ik de trap op om mijn controlers te pakken, daarna liep ik weer naar beneden en zei ik de jongens gedag. 

Terwijl ik naar huis fietste bleef een stem in mijn hoofd rondspoken. Het was die van Tim, die op een hele lieve en zachte manier gedag had gezegd. Het leek niet heel speciaal, want het enige wat hij zei was: 'tot morgen denk ik dan Ally'. Maar zijn stem, ik kon aan niets anders meer denken. Ik voelde me weer rood worden, en schaamde me voor mijn gedachtes. Behalve zijn stem zag ik ook zijn groen/blauwige ogen voor me, en het shirt dat om zijn gespierde lijf spande. Met een verward gevoel schudde ik mijn hoofd, hier mag je niet aan denken Ally, ga maar denken aan wat voor eten je zometeen gaat maken. Mezelf afleidend met eten, lukte het me om niet meer aan Tim te denken, maar om de gedachte uit te sluiten dat ik hem morgen weer zou zien lukte me niet.

En toen ik 's avonds na het eten in bed lag en ging slapen was Tim nog steeds in mijn dromen.