IWEMA: chance

5K 104 0
                                    

Skye's POV

Hay naku sino kaya tong doorbell ng doorbell gabing gabi na.

Pagbukas ko na lang pinto nagulat ako.

"What are you doing here?" Tanong ko dito sa lalaking relax lang ang pagkakatayo na nakapamlsa pa. Tinignan ko sya mula ulo hanggang paa. He's wearing a black hoodie, naka khaki shorts na black din and black vans and black cap. Teka ayaw nya sa itim aah.

"Can I come in first?" Tanong nya

kaya ako nilakihan ko ung bukas ng pinto at tumabi ko. Grabe ang bango nya namiss ko yang amoy nya.

"Now tell me why are you here?" Tanong ko ulit

"I want to talk to you" Sabi nya

"Now talk" malamig kong pagkakasabi sa kanya.

Humawak muna sya sa batok nya. Pansin ko manarism nya yan. "Anu kasi Margaret gusto ko lang sabihin syo na nakapag isip na ako" Sabi nya

Pero ako nakatingin lang na walang kaemo-emosyon ang mukha ko

"If I am not too late I am willing to win you back" Sabi nya

"Isang taon Justine!" Sabi ko while throwing my hands in the air.

"Im sorry alam mo naman na ang higpit ng bantay ko. Tumakas nga lang ako eh" Sabi nya

"Alam ko naman un. Pero sana gumawa ka ng paraan na makausap ako. Para saan pa ang cellphone, computer? Ang daming paraan na pwede mo akong maka-usap Justine. And worst you made a promise na gagawa ka ng paraan para makontak mo ko!!"

Nagulat na lang ako ng yakapin nya ako "Alam ko hindi ko madalas sabihin to pero para sayo sasabihin ko ito Im sorry Margaret if I got scared please take me back I'll do anything just give me a chance to prove to you na seryoso ako sayo this time. Please Margaret give me another chance." Pagmamakaawa nya

"How can I be sure na hindi mo na ako iiwan ulit? At hindi mo na ako papaasahin?" Tanong ko at tinignan sya sa mata

"Gagawin ko lahat Margaret mapatawad mo lang ako" Sabi nya

Kita ko naman na sincere sya kaya why not everybody deserve a second chance

"Ok ..."

"Really?" Sabi nya na masaya pa sa tumama sa lotto

"Let me finish firts ok" Sabi ko kaya sya tinikom nya ung bibig nya "I will give you a chance pero ito na ang huli mong pagkakataon kaya nako! Justine Raeven Gabrielle sinasabi ko sayo wag mong sayangin tong binibigay kong pagkakataon." Sabi ko

"Thank u Margaret you dont know how happy I am" Niyakap nya ulit ako kaya ako niyakap ko din sya.

After we talk he stayed muna dito sa condo ko. Nakaupo kami sa sala ko pero di ka mi magkatabi. Nasa kabilang sofa sya sa harap ko.

"Ano na Justine paano ang ang set-up naten?"

Napatingin sya sa akin ung tingin na nagiisip muna bago nya sasabihin.

"Can we keeo this a secret muna?"

Napakunot naman ung noo ko

"Why?"

Huminga muna sya ng malalim then said "kasi mahirap na pag nalaman ng mundo na nagde-date tayo."

"Kahit sa friends and family?"

"Yes" tipid nyang sagot

Bakit ganun? Parang anu parang aaah ewan!!!

"Dont you think na mahirap magtago? Lalo na sa sitwasyon natin?" I pointed out

"I know basta kung kailangan mag ingattayo sa kilos at galaw natin walang issue. We need to be careful"

"Bakit ganun? Parang hindi naman ako masaya sa plano mo?"

"I know pero kailangan"

"Ok" yan na lang ang masasabi ko.

Nagbuntong hininga sya at tumayo pumunta sa harapan ko at lumuhod then hiniwakan nya ung kamay kong naka reat lang sa la ko. And one of his touch electricity run down to my veins.

"Listen to me Margaret Im just doing this for your protection. Alam mo naman ang mundong ginagalawan natin diba. Lalo na't transgender ako ayaw ko lang na may masabi silang hindi maganda syo ok lang sana kung ako lang ang angkot pero madadamay ka. I cant afford that Margaret. So please I need you to understand me ok?" He told me why rubbing cheeks.

I know naman na transgender sya and hindi ko naman sya kinakahiya. Un lang mga tao sa palagid namin.

"Ok, I'll try"

"Dont try it. Do it" he said more confident

I sighed and hold his hand then stared at his sapphire blue eyes. Wait blue?

"Hey how come your eyes is blue? Eh ang pagkakalaam ko pitch black ang color ng eyes mo." Nagtataka ko kong sabi.

Seryoso itim ang mata nya. At sa tinagal-tagal ko ng pagkakakilala sa kanya eh ngayn ko lang napansin na na sapphire blue eyes nya. Baka naka contact lang sya?

Ngumiti muna sya showing his deep dimples thati love it so much.

"Thats real color of my eyes Margaret" he said calmy while moving to sit besides me.

"Huh? Im confused" sabiko.

"Gumagamit ako ng contack lense na itim." Sagot na parang un ang obvious na sagot.

"Bakit ka naman gumagamit ng contact lense even if you have an beautiful eyes." Sabi ko

Ngumiti ulit sya. Aaaaarrrrgggg wag ka ngang ngmuti ng ngumiti baka di ko mapigilan sarili ko halikan kita!

Hoy!Skye! Magtigil ka nga!!!

"Eh kasi meron akong Photophobia."

Mas lalo akong naconfuse ano takot sya sa photo? "Huh? Camera shy kalang pala bakit kailangan mo pang mag contact?"

Diko alam ang nagyayari pero bigla na lang syang tumawa ng malakas.

"What are laughing at?" Iritang tanong ko.

"Why are you so cute Margaret. Mag kaiba kasi ang camera shy sa sakit ko. Photophobia is an eye illness you know."

"Pwede paki explain na lang kesa sa tumatawa ka jan." Inis na sabi ko. Panu kasi tawa sya ng tawa.

"Photophobia means is not an eye disease, but a symptom of many conditions such as infection or inflammation that can irritate the eyes.

Light sensitivity also can be a symptom of underlying diseases that don't directly affect the eyes, such as virus-caused illnesses or severe headaches or migraine. Now clear na po ba?" Paliwanag nya.

Aah ok now i know.

"Crystal" sagot ko na nakangiti na rin. "Edi pati rin si Elle naka contact?" Tanong ko

Tumango sya. " eh anu naman ang real color ng eyes nya?"

"Sea-green eyes color ung kanya" sagot nya

Wow ang ganda naman ng color ng eyes nila.

"Eh kanino ny naman yang color ng eyes nyo?" Tanong ko

"Obvious naman sakin kay dad. Actually lahat ata ng features ni dad nakuha ko tapos kay elle kay mom. Pero sa amn magkakapatin ako lang ang naka kuha ng color ng eyes ni dad tapos si Elle kay mom sila ate kuya kasi kila lola at lolo na eh."

Oo nga no kasi kay Joey Gray, gaya din sa ate nya tapos ung dalawang kuya nya hazel honey naman. Hmmm sa tutuusin maganda ang mga kulay ng mata nila lalao natong kayGabby nakaka-addict tignan.

At buong gabi nag-usap. Kahit na napaka gago nito pero pag kaming dalawa lang napaka seryoso nya at tahimik pero pag nanjan ang mga kaibigan nya or kahrap ibang tao napaka lokoloko ata ang daldal pero syempre hindi nawawala ang pagkasuplado nya at masungit. Ito ang namiss ko sa kanya eh.

And this is our night chill lang.

===================================

So how's my chappy?

Feel free to comment ok...

If We Ever Meet Again (COMPLETED)Tahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon